عنوان : فرهنگ حاکم، ایدئولوژی حاکم
فرهنگ خشونت که کوشش می شود در فیلم های تلویزیون ایران به عنوان ٬٬فرهنگ٬٬ اجتماعی متداول به توده های القا گردد، در خدمت توجیه خشونت طبقاتی حاکم بر جامعه است. حاکمیت می کوشد خشونت طبقاتی خود را مانند یک کالا به عنوان «دوست داشتن»، «عاشق بودن» در بازار سرمایه داری به فروش برساند.

این یک سرمایه گذاری است با هدف و منظور تبدیل ساختن ایدئولوژی حاکمان به فرهنگ مورد قبول توده ها. سکوت و تحمل زن زیر فشار شوهر، واقعیت نیست. ٬٬حقیت٬٬ مورد علاقه ی حاکمان است که می خواهند آن را به محکومان در رسانه های عمومی خود به فروش برسانند. آن را به توده ها القا کنند، بقبولانند.
می خواهند خشونت طبقاتی خود را در لباس ٬٬فرهنگ صبر و تحمل٬٬ توجیه کنند که گویا بازتاب عشق و دوستی میان زن و مرد است! می خواهند رضا و تن دادن را به سیطره ی خود، به عنوان ارزش جایگزین در برابر عصیان و برخاستن علیه آن به توده ها القا کنند!

مقاله با توانایی این تضاد را در کارکرد رژیم سرمایه داری افشا می کند و برملا می سازد.
آن را به مثابه شکل ٬٬هنری٬٬ ایدئولوژی حاکم در فیلم های سریال تلویزیونی با ٬٬مزه٬٬ جنایتکارانه ی ٬٬عشق٬٬ حاکمان، برملا می سازد و روند تبدیل شدن ایدئولوژی حاکمان را در شکل فرهنگ و سنت و مذهب حاکم به ایدئولوژی حاکم قابل شناخت می سازد.

هنرمندان میهن دوست و مردم خواه ایران علیه این فرهنگ ارتجاعی، فرهنگ انسان دوستانه و ترقی خواهانه را مطرح می سازند.
هنرمندان ترقی خواه و مردمی سرشت فرهنگ ارتجاعی را به مثابه ی سرشت نبرد طبقاتی از ٬٬بالا٬٬ افشا می کنند.
هنرمندان مردمی نشان می دهند که فرهنگ ارتجاعی در خدمت حفظ سیطره ی نظام سرمایه داری وابسته ی حاکم است. ارتجاع حاکم می کوشد تشدید استثمار نیروی انسانِ زحمتکش را در خانواده و در جامعه به امری طبیعی و هنجار فرهنگی قابل قبول بدل سازد. ناهنجاری ای که در خدمت سرمایه ی مالی امپریالیستی و متحدان داخلی آن در لایه های بوروکرات- نظامی نظام سرمایه داری وابسته ی حاکم قرار دارد که مذهب ارتجاعی را به ابزار تحقق بخشیدن به منافع طبقاتی خود و حفظ سیطری ارتجاعی خود بدل ساخته اند.
هنرمندان توده ها نشان می دهند که گذار از دیکتاتوری طبقات حاکم با برنامه ترقی خواهانه اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی ممکن است که در آن دستیابی به عزت و احترام زن و حق تساوی حقوق او در خانواده و جامعه هدف است.
هنرمندان توده ها نشان می دهند که در برابر فرهنگ طبقات حاکم باید فرهنگ ترقی خواهانه مردمی- مکراتیک را قرار داد که به معنای گذار از اقتصاد سیاسی امپریالیستی- اسلامی است.
٨۹۷٨۰ - تاریخ انتشار : ۲٣ ارديبهشت ۱٣۹٨