از : آرمان شیرازی
عنوان : تفاوت میان نیروها, در این مرحله از تحول اجتماعی, بس ناچیزتر از آنی ست که در همراهی آنان برای بهروزی مردمان بدست می آید!
تلاش ویژه ی دوستان گرامی در هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) برای ارائه ی ارزیابی همه-سویه از شرایط کشور و راه برون رفت از آن ستودنی ست!
دوستان گرامی! شما بدرستی گفته اید که "مبارزه برای سراسری شدن تشکل مستقل کارگران و زحمتکشان به خواستِ مشترک ، بی واسطه و قابل لمس برای همه زحمتکشان ایران نیاز دارد... این نیروی عظیم انسانی بدون آگاهی از سرنوشت و منافع مشترک شان و بدون عضله سازمانی و اراده توده ای نمی توانند شرایط کار و زندگی خود را بهبود بخشند؛ و بدون آنها، مبارزات حتی پیشرفته ترین کارگران و زحمتکشان ما نیز نمی تواند به پیشرفت قابل توجهی دست یابد. مبارزه برای تأمین اجتماعی همگانی می تواند همه این بخش های پراکنده را با هم پیوند بدهد."
پیدا نیست چرا شما گستره ی نمایندگان "این نیروی عظیم انسانی" را برای پدید آوردن "عضله سازمانی" نیرومند به شکل دادن یک جبهه ی گسترده ی همراهی و کارآتر کردن این مبارزه فرا نمی خوانید؟
شما بدرستی مبارزه برای "تأمین اجتماعی همگانی (را) پرچم متحد کننده" کارگران و زحمتکشان می دانید. اما چرا برقرای آزادیهای اجتماعی که خواسته ی بخش عظیمی از مردمان کشورمان است را, دست کم برای پرورش فکری همین مردم, در کنار و همزمان با این مبارزه لازم نمیدانید؟
۹۰٨۹۷ - تاریخ انتشار : ٣۰ مرداد ۱٣۹٨
|
