سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

سال ۹۵ پُر تحرکترین سال بمیدان آمدن طبقات احتماعی در شهرها - نسان نودینیان


اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱ اسفند ۱٣۹۵ -  ۱۹ فوريه ۲۰۱۷


فقر چهره بسیار عریان دارد، بدترین اشکال و عریانترین اشکال فقر امرروز تو جامعه جلو چشم همه ما رژه میره
(بخشی از سحنان حسین زاغفر در شبکه داخلی صدا و سیما)

سال ٩٥ پُر تحرکترین سال بمیدان آمدن طبقات احتماعی در شهرها بود.
جامعه ایران لبریز از مبارزه علنی برای زندگی بهتر است! مردم میخواهند زنده بمانند. مردم در مقابل هجوم فاشیسم اسلامی، صاحبان قدرت تعرض میکنند، در کارخانه و محل کار و در مراکز تولید و در خیابانها همه جا هستند، حضور دارند، شعار میدهند، دسته دسته به صف اعتراض میپیوندند.

روحیه اعتراض در جامعه و در میان طبقات اجتماعی همگانی است! فرهنگ اعتراض گسترش پیدا کرده و ابن فرهنگ و سنت با خود مکانیسم مبارزه های توده ای را تجربه میکند.

در مریوان تظاهرات و راه پیمایی های مردم با خواست "جاده های امن" شروع و تسلسل اعتراض در خیابان لرزه را بر اندام نهادها و مزدوران فرمانداری و اطلاعات رژیم انداخت! و نمایشی از اعتراض در حیابان بود. قدرت مردم و اتکا بخود بالا گرفته است. در شهر و روستاهای مریوان ده ها انجمن و کانون در حمایت از کارگران، معلمان، کولبران، کودکان، حق دوچرخه سواری برای زنان، انجمن های موافع حقوق زنان، محیط زیست، کانون های مبارزه برای جاده های امن، حق حیاط حیوانات وجود دارند. اعتراض و ابراز وجود سیاسی و مبارزاتی جلوه های شکوهمند و بهم وصل شده این کانونها و نقش و جایگاه تاثیر گذاری فعالین است.
در اراک اما دو اعتصاب کارگری توجه ها را به این شهر شهر مقاومین و مدافعین محیط ریست، جلب کرد. کارگران شرکت ماشین سازی هپکو که علیه پرداخت نشدن ٥ماه حقوق هایشان به مدت بیش از یک ماه دست به اعتصاب زدند، اعتصاب را از محوطه کارخانه تبدیل به راه پیمایی با حمایت و پشتیبانی مردم شهر و خانواده هایشان، کردند. و در ١٧ بهمن ماه با شعار "زیر بار ستم نمیکنیم زندگی" با شور و هیجان اعتصاب را بخیابان آورند، توجه هزاران نفر از مردم شهر را به خواستهای برحق شان جلب کردند و دولت و کارفرماها بعقب راندند و عملا بخشهایی از حقوق و مطالباتشان را دریافت کردند. و در   ٢٣ دی ماه کارگران آوانگان اراک در اعتراض به بیکار شدن از کار و ١٧ ماه دستمزد پرداخت نشده و حق بیمه شان دست به تجمع زدند.
و در ٢٣ بهمن خانواده های کارگران روغن نباتی جهان در زنجان همراه با ٢٠٠ کارگر اخراجی این کارخانه در مقابل استانداری زنجان دست به تجمع اعتراضی زدند و خواهان بازگشت به کار فوری کارگران و پرداخت حقوق های معوقه شدند.
و در اهواز در اعتراض به بحران قطعی آب و برق مبارزه مردم ٦ روز است ادامه دارد. این اعتراض توده ای و کسترده شد. هزاران نفر از مردم در راه پیمایی ها شرکت کردند. علیه نظام حاکم شعار دادند. شهر در کنترل مردم است. همه نقاط مرکزی شهر تجمع و گردهمایی است. تظاهرات با خواست رسیدگی به محیط زیست و علیه قطع اب و برق شروع شد، در روزهای دو سوم به شعار علیه بیکاری کشیده شد. شعار اتخاد اتحاد هم همه گیر شد. مردم همدیگر و قدرت خودشان را بازیافتند، اعتراض جمعی هزاران نفری را تجربه کردند.

اعتصاب، تجمع و خیابان میدان تعرض کارگران، معلمان، بازنشسته و توده عظیم مردم در شهرها، است.
اکنون مکانیسم تعرض و مبارزه به یک فرهنگ جمعی و زنده نگه داشتن جمع تبدیل شده. تجمع هزاران نفر از مردم شهرهای اهواز و مریوان و راه پیمایی کارگران هپکو در اراک و کارگران روغن نباتی جهان همراه خانواده هایشان ، تجارب خوب و قابل اتکایی در شکل دادن به سنت اعتراض جمعی، بود.
مردم میدانند؛ نیازهای واقعی آنها سلب شده. حقوق و معاششان زیر خط فقر است. فرزندان تحصیل کرده آنها فاقد فرصت شغلی هستند، دسته دسته کارگران بیکار و مراکز کار و کارخانه ها تعصیل میشوند، حق مسکن و مزایای پزشکی و دارو و معالجات سر به فلک کشیده، قدرت خرید کمتر و کمتر شده، سفره های مردم رنگین نیست. بیش از سه دهه است که مردم اینها را میدانند. برای خلاصی از دست نظام جمهوری اسلامی بارها دست به اعتراض و مبارزه زده اند. اما اینبار قدرت مردم و اعتراضات آنها، شعارهای آنها و اتحاد و همبستگی آنها بشکل نوینی شکل میگیرد.

در متن اعتراضات موجود در مریوان و اهواز و شهرهای دیگر قطعا ناسیونالیستها و قومپرستان نظاره کنندگان بی تفاوت نیستند. اینها تلاش میکنند، اعتراضت را بسوی قومی گرایی و ناسیونالیستی سوق دهند. در صفوف مردم تفرقه ایجاد کنند. و سم تفرقه و شکاف را بریزند. ترفند و کارهای مزورانه اینها مسیری کوتاه اما در درون صفوف اعتراضات توده ای برای مردم معترض که خواهان زندگی انسانی و رفاه هستد، هزینه خواهد داشت.
تصرف فضای سیاسی کنونی و به کج راه بردن اعتراضات ساده نیست. مردم علیه فقر، دستمزدهای زیر خط فقر، علیه اختلاس و دزدی سنگر بندی کرده اند. سنگرها علیه جمهوری اسلامی هر چه بیشتر محکمتر و مقاومتر میشوند.
شرایط کنونی غیر قابل تحمل شده است. از شبکه صدا و سیما اقرار میکنند؛ و میگویند(«به نظر ما راجع به فقر صحبت کردن نیازی به آمار و ارقام نیست! فقر چهره بسیار عریان دارد، بدترین اشکال و عریانترین اشکال فقر امرروز تو جامعه جلو چشم همه ما رژه میره» بخشی از سحنان حسین زاغفر در شبکه داخلی صدا و سیما)

مردم خواهان تامین معاش و حقوق مناسب برای زندگی بهتر هستند. مردم میخواهند در مقابل هجوم بی رحمانه هیئت حاکمه و صاحبان قدرت خود را حفظ کنند، تعرض بکنند و مطالبات و تامین زندگی را تحمیل کنند.
کارگران میگویند؛ "زیربار ستم نمیکنیم زندگی" و در سال ٩٥ شعار "حقوق من یک میلیون خط فقر ٣ میلیون" چهره و پرچم مبارزه کارگران، معلمان و بازنشسته بود. مبارزه علیه حقوق های زیر خط فقر همگانی است. تجمع برای حقوق های بالای خط فقر در میان کارگران و معلمین امری توده ای و مبارزاتی است. قدرت بسیج و تجمع با شرکت هزاران نفر کاراکتر اعتراضات دوره کنونی را نمایندگی میکنند.

جنبش برای عبور از خط فقر و تحمیل خواست حقوق های بالای ٣ میلیون تومان با قدرتمندی بیشتری بمیدان آمده است. شرایط کنونی تند پیچ مبارزه برای معیشت و زندگی بهتر است.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست