اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۵ فروردين ۱٣۹۶ -  ۱۴ آوريل ۲۰۱۷

مقطع تدارک اجتماعات، مراسمها و جشنهای روز جهانی کارگر است. فرصت زیادی باقی نیست. در میان کارگران و فعالین کارگری و نهادهای کارگری تحرک و تلاش برای گرامیداشت این روز در جریان است. در این تردیدی نیست جمهوری اسلامی مثل همیشه فشارها و موانع و ترفندهای زیادی را در مقابل برگزاری مراسمهای اول مه قرار خواهد داد و در واقع شروع کرده است. تهدید و بازداشت تعدادی از فعالین کارگری در یک ماه اخیر اساسا در راستای تقابل با برگزاری مراسمهای روز جهانی کارگر است. اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی در اول مه هر سال جزو مفروضات کار فعالین کارگری و تشکلهای کارگری و ما و هر جریان دست اندرکار برگزاری اجتماعات اول مه است. همه تجارب گذشته و ابتکارات کنونی را برای خنثی کردن موانع و ترفندهای ایجاد شده باید بکار بگیریم. به علاوه امسال مضحکه "انتخابات" و بازار گرمی جناحهای جمهوری اسلامی حول آن، ترفند دیگری است در دست آنها که مسائل و معضلات واقعی جامعه را به حاشیه برانند. از جمله با اینکار در نظر دارند، تحرک و جنب و جوش و توقعات و انتظارات کارگران از برگزاری مراسم و اجتماعات بزرگ و شایسته اول مه به حاشیه رانده شود. این یک مانع در مقابل مراسمهای امسال اول مه در شهرهای ایران است. در این رابطه اساسا هوشیاری و ابتکار عمل رهبران و فعالین کارگری و نهادهای کارگری متعهد به منافع کارگران و حق طلب میتواند و باید فضا سازی "انتخاباتی" جمهوری اسلامی را به حاشیه برانند. برای کارگران و رهبران و فعالین کارگری اینروزها اساسا تدارک مراسمهای کارگری و تلاش برای سازماندهی اجتماعات گسترده کارگری در اول مه در مرکز ثقل اقدامات و فعالیتها قرار دارد. درست است هنوز تناسب قوا مساعد نیست، اما اوضاع را نباید یک جانبه دید. یک جنبه مهم دیگر قضیه مبارزات گسترده کارگری سال گذشته است. گسترش اعتصابات و تجمعات اعتراضی کارگری و دیگر بخشهای اردوی کار ایران چون معلمان و پرستاران و بازنشستگان، اتفاقا میتواند در برگزاری اجتماعات بزرگتر اول مه تجسم پیدا کند. در نتیجه با دیدن موانع و بکار گرفتن ابتکارات جهت خنثی کردن آنها و با اتکا به پیشرویهای امسال جنبش کارگری در فرصت محدود باقیمانده، میتوان بیشترین ابتکارات را در راستای گرامیداشت هرچه باشکوهتر روز جهانی کارگر بکار گرفت. در این راستا تجارب گذشته و همفکریها و همگامیهای کنونی میتواند بسرعت، اقدامات سیاسی و عملی لازم را روی غلطک بیندازد. عامل تعیین کننده آن وجود شبکه همبسته رهبران و فعالین کارگری و تلاشهای نهادهای کارگری موجود مستقل از دولت در سطح هر شهر و در سراسر کشور است. اقدام مشترک و همگام شدن شبکه ای از رهبران و فعالین کارگری و نمایندگان نهادهای کارگری مستقل موجود میتواند مبتکر فعالیتهای موثر در فرصت باقیمانده باشد. لازمست اقدامات ردیف شود و گروههای کاری فعالیتهای جدی را پیگیری کنند. در این راستا براقدامات مهم زیر باید تاکید گذاشت.

۱- اول مه، تنها روز به رسمیت شناخته شده ما کارگران در سراسر جهان است. به دور از دخالت دولت و نهادهای ضد کارگری، این حق بی چون و چرا و بی اما و اگر کارگران است در هر جای این کره خاکی، بدون قبول هیچ توجیهی از حاکمان ضد کارگر سرمایه تنها روز متعلق به خود را به هر نحوی که شایسته میدانند، گرامی بدارند. در ایران هم همینطور است و این روز جهانی کارگری را با سرکوب و تحمیق و ترفندهای گوناگون و بساط مسخره "انتخابات" نباید و نمیتوانند از ما کارگران بگیرند. نقطه عزیمت کارگری برپایی اجتماعات گسترده و علنی کارگران و خانواده های کارگری و همه انسانهایی است که در این روز حول حق طلبی کارگری و انسانی در سطح شهر صف میکشند. در نتیجه نباید تن داد که فشار و محدویت دم و دستگاه حاکم ما را به بیرون شهر و دشت و کوهپایه براند. درست مثل بخش اعظم کشورهای امروز دنیا محقیم، در شهر و در مکانی که کارگران خود تعیین میکنند، جشن و مراسم روز کارگر را بزرگ و علنی برگزار کنیم. همزمان باید تاکید کرد کار و کارخانه و محل کار تعطیل است. کشاندن کارگران به محل کار در روزی که قاعدتا کار تعطیل است، به بهانه برگزاری مراسم در آنجا نقص غرض است. در نتیجه دو دیدگاه و دو روش مختلف و اشتباه و محدود کننده در مقابل مراسمهای بزرگ و شایسته کارگری دراول مه که گاها و به ناچار کارگران به آن تن داده اند، لازمست کنارگذاشته شود. از جمله اولا به بیرون شهر و گل گشت و کوهپایه بردن کارگران، جدا کردن کارگران و مراسمهای کارگری از جامعه و نتیجه عملی آن غیر اجتماعی گری و ثانیا به محل کار برگرداندن تحت نام اینکه "در محل کار باید مراسم روز کارگر را گذاشت"، چیزی جز دهن کجی به یک دستاورد واقعی کارگری یعنی تعطیل کار در روز اول مه و چیزی جز محدود نگری و کارگر گرایی قلابی نیست. روز اول مه، روز همبستگی وسیع کارگری، روزی است که کارگران همه رشته ها و محل های کار و خانواده های کارگری آنها و همه جنبشها و انسانهای متحد کارگران در این روز و در محلی در سطح شهر میتوانند اجتماع کنند و مراسم روز کارگر را برگزار کنند. تصمیم مشخص و چند و چون چنین اقدامی با در نظر گرفتن تناسب قوا و شرایط امنیتی توسط رهبران و فعالین کارگری در محل تعیین میشود.

۲- قطعنامه و ادعامانه کارگری امسال در اول مه را باید آماده کرد. در چنین ادعانامه ای، ناهنجاریها و مصائب دوران متاخر نظم وارونه سرمایه و همین یکسال گذشته را باید به مصاف طلبید. همبستگی بین المللی کارگری را تاکید کرد. طبقه کارگر ایران را به حضور فعال در همبستگی بین المللی کارگری فراخواند. امسال صدمین سالگرد انقلاب کارگری اکتبر است. انتظار واقعی و طبیعی اینست که در مراسمهای روز کارگر امسال این بزرگترین تحول کارگری سوسیالیستی و تاثیرگذار تاکنونی جهان با شایستگی مورد توجه قرار گیرد و گرامی داشته شود. در سخنرانیها و مباحثه های روز کارگر به دستاوردها و درسهای آن در سطح جنبش جهانی کارگری پرداخته شود. در قطعنامه های کارگری بندی به آن اختصاص داده شود. به علاوه در قطعنامه کارگری اول مه به طور مشخص در ایران، طبقه کارگر را به بیشترین اتحاد و همبستگی علیه بورژوازی و ترفندهای هیئت حاکمه جمهوری اسلامی فراخواند. مشخصا تاکید بر ایجاد سنگربندی محکم و سازمانیافته و خودآگاه کارگری علیه "حداقل دستمزد" تعیین شده، علیه فقر و گرانی و تلاش برای بهبود استانداردهای کار تاکید شوند. مطالبات فوری چون افزایش دستمزدها، پرداخت بیدرنگ دستمزدهای معوقه، بیمه بیکاری مکفی، حق اعتصاب و تشکل، آزادی فوری کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی، از هم مطالبات فوری کارگران است که در بیانیه و قطعنامه های اول مه لازمست بر آنها تاکید شود.

۳- واضح است، کارگران و خانواده های کارگری در مراسمهای دولتی و شوراهای اسلامی و خانه کارگر شرکت نخواهند کرد و بر برپایی مراسمهای مستقل کارگری متمرکز میشوند. به علاوه ترفند و ریاکاری جنبش ها و احزاب بورژوایی اپوزیسیون در برخورد به اول مه امسال باید از هم اکنون افشاء شود.

۴- در پروسه تدارک اول ماه مه و روز اول ماه مه فرصتی است تا وسیعا آزادی کارگران زندانی را خواستار شد. همه جا لیست و نام کارگران زندانی لازمست برجسته شود.

۵- در روز کارگر جنبشهای معترض و رادیکال جامعه، همه فعالین سیاسی، زنان و جوانان و تشکلهای آنها را فرا بخوانیم تا در روز اول ماه مه همراه با کارگران این روز را بهر شکلی که مناسب میدانند برگزار کنند.

۶- در سطح بین المللی نیروهای چپ و کمونیست و کمیته ها و نهادهای متعددی که دفاع از حقوق کارگران ایران را وظیفه خود میدانند، فعالیتهای جدی خود را در گرامیداشت اول مه، در همبستگی با طبقه کارگر جهانی و کشورهایی که در آن حضور دارند، اعلام کنند. مهمتر کسب حمایت از جنبش کارگری را در این مناسبت لازمست سازمان داد.

فرصت باقیمانده را نباید از دست داد. به امید اجتماعات بزرگ و گسترده در اول مه در شهرها و به امید گرامیداشت هرچه بهترو موثراول مه.

زنده باد اول مه!