اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۱ مرداد ۱٣۹۶ -  ۱۲ اوت ۲۰۱۷

هفتاد و دو سال از فاجعه و یا به بیان صحیح تر جنایت آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی که به مرگ آنی نزدیک به دویست هزار نفر انجامید می گذرد. و درست همزمان با برگزاری مراسم بزرگداشت قربانیان این فاجعه در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی، رئیس جمهور دیوانه آمریکا، مردم کره شمالی را به تکرار فاجعه مشابهی تهدید میکند. و آنگاه که حتی برخی از نزدیکانش به این رفتار ناهنجار وی انتقاد می کنند، همچون کودکان لجباز بازهم روی تهدید خود پافشاری کرده، حتی اعلام میکند که تهدیدهایش به اندازه کافی شدید نبوده است و در ادامه، با ادعای جلوگیری از حمله پیونگ یانگ به جزیره گوام (مستعمره آمریکا در اقیانوس آرام)، حتی از احتمال عملیات پیش گیرانه علیه کره شمالی صحبت به عمل می آورد!

ترامپ در این نمایش خشم و اقتدار آمریکا، کوچکترین اعتنایی به خواست مردم، نه در آمریکا و در کشورهای منطقه ای که قرار است میزبان این جنگ باشد، نمی کند. مدت زمانی از انتخاب پزیدنت مون جی این، بوسیله مردم کره جنوبی نمی گذرد. مون جی این، با شعار ازسرگیری دوباره سیاست آفتاب و صلح با کره شمالی به پیروزی رسید. اما دولت ترامپ بلافاصله پس از اعلان نظر مردم کره جنوبی، اقدامات تخریبی خود برای ناکامی سیاست صلح در شبه جزیره کره را به اجرا گذاشت که از آن جمله میتوان به استقرار مخفیانه و غیرقانونی موشک های تاد در خاک کره جنوبی و تهدید این کشور به تحریم اقتصادی اشاره کرد. از این طریق آمریکا ناخشنودی خود از پیروزی مون جی این را نشان دهد تا مانع تلاش های او برای آشتی در شبه جزیره کره شود.

ترامپ به تلاش های روسیه و چین برای دستیابی به یک توافق دیپلماتیک هم وقعی نگذاشت. ازجمله هفته گذشته چین و روسیه بار دیگر طرح موسوم به انجماد در برابر انجماد (Freeze for Freeze) را مطرح کردند. براساس این طرح که مورد موافقت ضمنی کره شمالی نیز قرار گرفته، دو طرف متعهد می شوند که آزمایش های موشکی و مانورهای نظامی را بعنوان نخستین گام در مسیر گفتگوهای دیپلماتیک متوقف کنند. در مقابل این طرح، نیروی هوائی آمریکا دو روز پیش از سخنان ترامپ، پرواز بمب افکن های عظیم الجثه B1 و B2 خود از پایگاه نظامی گوام را ازسر گرفت و همزمان تصویب تحریم های اقتصادی جدید علیه کره شمالی را در دستور کار قرار گرفت. آخرین این تحریم ها، نه تنها یک سوم صادرات محدود کره شمالی را منع می کند، بلکه برای نخستین بار حتی کمک های انسان دوستانه به این کشور را هم شامل می شود!

بدین ترتیب باید پرسید که آیا می توان سخنان اخیر ترامپ را هم به پای ناهنجاری روانی وی و شخصیت ناموزون اش نوشت، یا باید تهدیدات او را جدی گرفت؟
صحبت های ترامپ، در نقطه کاملاً مقابل تیلرسون وزیر امور خارجه قرار دارد که چند روز قبل تضمین داده بود که آمریکا به هیچ وجه به دنبال جنگ با کره شمالی و تغییر رژیم در این کشور نیست و خواهان حل مسئله به شکل دیپلماتیک می باشد.(١) تیلرسون و ترامپ در هفته های گذشته بر سر چند موضوع، از قطر و ایران گرفته تا افغانستان و کره شمالی، مواضع ناهمخوانی اتخاذ کرده اند. برخی از رسانه های آمریکا در مقایسه ترامپ و تیلرسون، از تیلرسون بعنوان طرف "عاقل و بالغ" معادله نام می برند و اظهار امیدواری می کنند که بلوغ و عقلانیت تیلرسون تأثیری متوازن کننده بر سیاست های دولت ترامپ داشته باشد. اما سیر حوادث چند روز اخیر از کاهش وزن و تأثیر تیلرسون حکایت میکند. در عین حال باید اذعان داشت که نظام حکومتی آمریکا دارای مکانیزم های کنترل متعددی ست که در صورت لزوم از وقوع "حوادث ناخواسته" جلوگیری کند. اما مرور تاریخ کوتاه اما پرتلاطم ریاست جمهوری ترامپ و تصمیم گیری های غیرعقلانی و متناقض او، این ضرورت را ایجاب می کند که با حساسیت و نگرانی بیشتری به "فوران احساسات" ترامپ برخورد کنیم. بیاد داریم که در ماه آوریل امسال، ترامپ در عرض سه روز، در برابر چشمان بهت زده جهانیان و حتی اطرافیان خود، از موضع بی طرفی در مورد سرنوشت بشار اسد، به حمله نظامی به سوریه درغلتید تا مدتی بعد دوباره به جای اول خود بازگردد. آنهم کاملاً در تضاد با مقررات داخلی آمریکا که رئیس جمهور کشور را موظف می کند که برای حمله نظامی به یک کشور، از کنگره کسب اجازه کند. ترامپ در آن مقطع، تحت فشار سیاسی ناشی از ماجرای موسوم به "روسیه گیت" صلاح دید که با براه انداختن یک جنگ کوچک، صدای منتقدین خود را برای مدت کوتاهی هم که شده، خاموش کند و حیرت انگیز اینکه موفق هم شد. بیاد داریم که در آن مقطع چگونه تمام منتقدین ترامپ در رسانه های (Fake News) بناگهان زبان به ستایش او گشودند!

آنهایی که بر طبل جنگ می کوبند!

بنابراین امروز باتوجه به وضعیت بحرانی حاکم بر کاخ سفید و با بالاگرفتن شایعه دادگاهی شدن رئیس جمهور و احتمال برکناری وی، "خطر" روی آوری ترامپ به یک ماجراجویی در شبه جزیره کره را نباید دست کم گرفت. برخی از ناظران سیاسی سکوت مایک پنس و عدم حضور او در صحنه جنجال های کاخ سفید را نشانه این می دانند که او در حال آماده شدن برای ریاست جمهوری ست و از اینرو نمی خواهد آلوده گی ترامپ به او سرایت کند.(٢)
در هر حال باید گفت که این اولین بار در تاریخ آمریکا نیست که دولتمردان آن کشور برای حل یک بحران داخلی، به یک جنگ خارجی روی می آورند. این خطر بویژه به این دلیل شدت می یابد که این بار ترامپ در این "جنگ طلبی" تنها نیست. رسانه های لیبرال و منتقد ترامپ همچون سی ان ان، نیویورک تایمز و واشنگتن پست که ازسوی ترامپ به انتشار اخبار دروغین متهم شده و به اصطلاح (Fake News) نامیده می شوند نیز مدتی ست که طبل های جنگ خود را به صدا درآورده اند. بعنوان نمونه، درست همزمان با سخنان جف سشن وزیر دادگستری مبنی بر اینکه درز دهندگان اخبار سری دولت با شدت تمام تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت، روزنامه واشنگتن پست اقدام به "درز" گزارش محرمانه یکی از اعضای سازمان اطلاعات پنتاگون (Defense Intelligence Agency, DIA) نمود. این گزارش محرمانه که تنها تحلیل یکی از اعضای سازمان مربوطه بود و تا به امروز هم از سوی هیچیک از ١٧ سازمان اطلاعاتی آمریکا تأئید نشده، حاکی از آن بود که کره شمالی اخیراً موفق به تولید کلاهک های کوچک هسته ای برای نصب کردن بر روی موشک های دوربرد خود شده است. وزارت دادگستری ترامپ نه تنها از درز غیرقانونی و انتشار این گزارش محرمانه خشمگین نشد، بلکه ترامپ در پاسخ به سوال یک خبرنگار در مورد همین گزارش واشنگتن پست بود که فرصت یافت از "آتش و خشم و قدرت" آمریکا علیه کره شمالی سخن به میان آورد.
در رابطه با همراهی لیبرال ها با سیاست میلیتاریستی ترامپ باید اضافه کرد که در طول دهه های معاصر، دو رئیس جمهور دمکرات آمریکا یعنی کلینتون و اوباما نیز سیاست های خصمانه ای را علیه کره شمالی دنبال می کردند. سالانه در نزدیکی مرزهای کره شمالی، حداقل دو مانور عظیم نظامی از سوی آمریکا و متحدین منطقه ای آن یعنی کره جنوبی و ژاپن برگزار می شود. دولت اوباما علاوه بر تحریم های اقتصادی، جنگ سایبری گسترده ای را هم علیه کره شمالی براه انداخت. بدین ترتیب در برابر جنگ افروزی های دونالد ترامپ نمی توان انتظار مخالفت چندانی از سوی دمکرات ها داشت، برعکس همانطور که اشاره شد، دمکرات ها و رسانه های وابسته به آنها نیز در کوبیدن بر طبل جنگ علیه کره شمالی با ترامپ همراهی می کنند. نکته نگران کننده دیگر این است که ظاهراً تیلرسون و گرایش او به راه حل دیپلماتیک، حتی در میان متحدین سنتی او (در چند ماه اخیر) نیز طرفدار چندانی ندارد. بعنوان مثال درجریان دعوای درونی کابینه بر سر استراتژی جنگی آمریکا در افغانستان در طول دو سه هفته اخیر، ژنرال ماتیس وزیر دفاع و ژنرال مِک مستر مشاور امور امنیتی ترامپ، موضع مشترکی با تیلرسون داشتند. حتی سناتور لینزی گراهام عضو کمیته امنیت ملی سنا و از رهبران بانفوذ جمهوریخواه نیز در کنار تیلرسون و در مقابل ترامپ قرار داشت. اما در جریان بحرانکره شمالی، هر سه این افراد موضعی برخلاف تیلرسون اتخاذ کردند. تیلرسون در بازگشت از سفر به پایگاه نظامی آمریکا در جزیره گوام، با اشاره به اظهارات ترامپ در بکارگیری خشم و قدرت آمریکا علیه پیونگ یانگ، به مردم آمریکا توصیه کرد که آسوده بخوابند و اظهارات احساسی ترامپ را جدی نگیرند و اطمینان داد که قرار نیست جنگی در بگیرد. اما درست در همان زمان وزیر دفاع ژنرال ماتیس در یک بیانیه مطبوعاتی هشدار داد که "کره شمالی باید از اندیشه هر گونه اقدامی که به پایان عمر رژیم و نابودی مردم این کشور منجر شود، خودداری کند." لینزی گراهام نیز در گفتگو با شبکه سی بی اس، اظهارات مشابهی کرد و از آمادگی آمریکا برای اقدامات نظامی پیش گیرانه در کره شمالی صحبت به میان آورد. به گفته گراهام، آمریکا می بایست به هر شکل ممکن جلوی دستیابی کره شمالی به موشک هایی که قادر باشند خاک آمریکا را هدف قرار دهند، بگیرد. او تأکید کرد که "جنگ پیش رو باید در منطقه صورت بگیرد و نه در خاک آمریکا." گراهام که به همراه تنی چند از سناتورهای آمریکا همچون سناتور مک کین از حمایت مالی بی دریغ صنایع تسلیحاتی آمریکا برخوردار می باشد، معمولاً بعنوان سخنگوی کمپانی های تسلیحاتی در سنای آمریکا عمل می کند. او یک هفته قبل هم با شرکت در شوی صبحگاهی شبکه سی بی اس نیوز به شرح سیاست "عمق استراتژیک" خود پرداخته و گفته بود که، " اگر قرار باشد هزار نفر کشته شوند، بهتر است که هزار نفر آنجا کشته شوند تا اینجا... اگر قرار باشد جنگی صورت بگیرد، بهتر است که آنجا باشد نه در خاک آمریکا... اگر کره شمالی به تلاش خود برای دستیابی به موشک های قاره پیما ادامه دهد، جنگ با این کشور گریز ناپذیر خواهد بود." لینزی گراهام در پاسخ خبرنگار که پرسید یعنی شما با انتخاب یک گزینه نظامی که جان میلیونها نفر از ساکنان منطقه را به خطر می اندازد، موافقید، پاسخ داد: "رئیس جمهور در برابر انتخاب میان امنیت ملی میهن از یک طرف، و ثبات منطقه ای از طرف دیگر قرار دارد و تا زمانی که کره شمالی بدنبال دستیابی به موشک هایی هست که بردشان به خاک آمریکا می رسد، جنگ با این کشور حتمی خواهد بود... چاره دیگری نیست، رئیس جمهور باید تصمیمی اتخاذ کند که هیچ رئیس جمهوری علاقه ای به اتخاذ آن ندارد... بیست سال است که این را به تعویق انداخته ایم و دیگر راهی باقی نمانده...او (ترامپ) این را حضوراً به من گفت و من حرف او را باور می کنم و اگر به جای چینی ها بودم هم حرف او را باور می کردم." همانطور که گفته شد سناتور گراهام عملاً نقش سخنگوی صنایع تسلیحاتی آمریکا را در صحنه سیاسی و سیاست گذاری این کشور ایفاء می کند و از اینرو همراهی وی با ترامپ را درواقع باید به معنای تمایل لابی نیرومند تسلیحاتی از براه انداختن جنگ دانست. فردای مصاحبه مطبوعاتی ترامپ، روزنامه وال استریت ژورنال گزارش داد که بازار سهام داو جونز بدلیل نگرانی از اوضاع نزدیک به ٣٠ درصد سقوط کرده است اما همزمان سهام شرکت های تسلیحاتی نورث تروپ،, ری تیان، گرامان،   لاکهید مارتین افزایش چشم گیری داشته اند.(٣) لازم به یادآوری ست که در ماه آوریل امسال در جریان شلیک ٥٩ موشک توماهاوک به مقر نظامی سوریه که هزینه ای نزدیک به نود میلیون دلار برای مالیات دهندگان آمریکایی دربرداشت، سهام شرکت "ری تیان" سازنده این موشک ها، یک شبه یک میلیارد دلار افزایش یافت. همزمان سهام چند شرکت تسلیحاتی مشابه همچون بوئینگ، لاکهید مارتین و جنرال داینامیک نیز روی هم رفته نزدیک به پنج میلیارد دلار بالا رفت!
به عبارت دیگر میتوان ادعا کرد که سیاست جنگ طلبی ترامپ، حامیان قدرتمندی در میان سیاست گذاران ایالات متحده دارد. ترامپ از همان ابتدای روی کار آمدن با موجی از مخالفت های درونی و بیرونی مواجه بود. تا آنجائیکه به مردم آمریکا مربوط می شود، مخالفت با ترامپ و سیاست های او روز بروز با همسوئی های گسترده تری (حتی در میان رأی دهندگان به او) مواجه می شود. اما ترامپ در مدت کوتاهی که از عمر ریاست جمهوری اش می گذرد، این حقیقت را آموخته که اگر نمی تواند روی حمایت توده ای از خود حساب باز کند، حداقل قادر خواهد بود با روی آوری به جنگ افروزی، حامیان قدرتمندی در هیئت حاکمه آمریکا برای خود دست و پا کند و همزمان برای مدتی هم که شده صدای منتقدین خود را خاموش کند.
در هفتاد و دومین سالگرد بکارگیری بمب اتمی در هیروشیما و ناکازاکی، یادآوری اینکه آن جنایت تاریخی نیز با نام صلح صورت گرفت، از اهمیت خاصی برخوردار می شود. نباید به سوداگران مرگ فرصت داد که بار دیگر بنام صلح، جنایت هولناک دیگری را سازمان دهند. صلح جویان در سراسر جهان می بایست به هر شکل ممکن به مقابله با سیاست های جنگ افروزانه دولت آمریکا برخیزند.

پانویس ها:

١-گزارش کنفرانس مطبوعاتی تیلرسون در روز اول ماه جاری:

state.gov Rex W. Tillerson Secretary of State Press Briefing Room Washington, DC August 1, 2017
تیلرسون روز اول آگوست در جریان کنفرانس مطبوعاتی خود در ساختمان وزارت امور خارجه استراتژی آمریکا در قبال کره شمالی را فشار صلح آمیز (peaceful pressure) نامید و با صراحت اعلام کرد که "ما دنبال تغییر رژیم در کره شمالی نیستیم، ما خواهان ساقط کردن رژیم نیستیم، ما خواهان سرعت بخشیدن به پروسه یگانگی شبه جزیره نیستیم، ما بدنبال بهانه ای برای فرستادن قوای نظامی خودبه شمال مدار ٣٨ شمالی (مرز دو کره) نیستیم."
در همین کنفرانس، یکی از خبرنگاران با اشاره به تویت های دائمی ترامپ در ارتباط با کره شمالی، پرسید که سنگ اندازی های وئیس جمهور و ضدیت مواضع او با تلاش های شما و وزرات خانه شما تاچه حد مشکل ساز است، آیا ترجیح نمی دهید که یک سیستم نظام یافته در اعلام مواضع کاخ سفید وجود داشت؟ تیلرسون در پاسخ دیپلماتیک خود گفت:"این جزئی از فضای محیطی ست که در آن کار می کنیم.ما خود را با آن تطبیق خواهیم داد. ما خود را با آن تطبیق خواهیم داد. جهان دیپلماسی سرشار از وقایع غیرمنتظره است و ما می دانیم که چطور خودمان را با آنها تطبیق دهیم و ما می دانیم که چطور با آنها کار کنیم و من به اینها به عنوان ، سد یا مانع و یا مساعدت نگاه نمی کنم. رئیس جمهور هر طور مایل باشد که نظراتش را منعکس کند، نظراتش را مطرح خواهد کرد و آنگاه همه از آن مطلع خواهند شد، و ما هم همین طور."

٢- روزنامه واشنگتن پست بتاریخ ٩ آگوست ٢٠١٧
Pence may deny it. But he’s preparing for a post-Trump landscape. By Sara Posner

٣-وال استریت ژورنال بتاریخ ١٠ آگوست ٢٠١٧
Dow Falls Nearly 205 Points as North Korea Tensions Persist By Akane Otani