اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ مرداد ۱٣۹۶ -  ۱۴ اوت ۲۰۱۷

زنده باد اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
بازنشستگان در۳۱ مرداد فراخوان تجمعی اعتراضی داده اند. آنها برای اعلام خواسته های خود، که مدتهاست برای آن مبارزه می کنند، قصد دارند بار دیگر متحد و یکپارچه به خیابان بیایند و فریاد اعتراض شان را برای احقاق حقوق خود که مجریان امور در دستگاه دولت، از آن محرومشان ساخته اند بلند کنند. بازنشستگان اغلب، به عنوان کارگر و کارمند، مزدبگیرانی هستند که پس از۳۰سال خدمت در نظام مبتنی بر استثمار و ستم طبقه‍ی سرمایه دار در مراکز تولیدی و یا خدماتی توان جسمی و فکریشان تحلیل رفته است. نظام کار مزدی در طول ۳۰ سال نیروی کار شاغلان را به کمترین بهایی در اختیار گرفته و فقر را بر آنان تحمیل کرده است. حال مقامات حاکم می خواهند در دوران بازنشستگی هم فقر و محرومیت به طور مضاعف بر آنان تحمیل شود.
ما می گوئیم: بازنشستگان نباید پس از پایان دوره‍ی اشتغال خود دغدغه‍ی تأمین هزینه زندگی - هزینه مسکن و درمان، بهداشت، پوشاک، مسافرت و تحصیل فرزندان خود – داشته باشند. مستمری و حقوق بازنشستگی آنها باید هزینه زندگی خانواده شان را تأمین کند. اعتراضات خستگی ناپذیر بازنشستگان پاسخ اِعمال تبعیض و ستم طبقاتی دستگاه دولت و ارگان های متولی اموربازنشستگان است. اجرای قوانین به نفع بازنشستگان و پرداخت مستمری حداقل ۴ میلیون تومان در ماه، داشتن بیمه همگانی و درمان رایگان جزء حقوق اولیه همه‍ی بازنشستگان است. اداره و نظارت بر صندوق های بازنشستگی از طریق اعضای هر صندوق باید انجام شود. بازنشستگان معترض نباید تحت هیچ گونه فشارهای امنیتی، پیگرد پلیسی و قضائی قرارگیرند.
ما ضمن دفاع از خواسته های بازنشستگان، با شعار اتحاد مزدبگیران و بازنشستگان در روز۳۱ مرداد در میان تجمع بازنشستگان خواهیم بود.
زنده باد اتحاد و همبستگی همه نیروهای اجتماعی زیر ستم سرمایه داری:
کارگران صنعتی، کشاورزی و خدماتی، معلمان، پرستاران، بازنشتگان، دانشجویان و دانش آموزان طبقات فرودست
پرتوان باد اتحاد بازنشستگان!

کارگران پروژه های پارس جنوبی
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ماهشهر و بندرامام
فعالان کارگری جنوب
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
جمعی از کارگران محور تهران- کرج


ضرورت پشتیبانی از مبارزات کارگران فولاد اهواز
حدود پانصد نفر از جمعیت ٤ هزار نفری ِ کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز، چندین روز پیاپی است که معابر و خیابان های شهر اهواز را به صحنه اعتراضات خود تبدیل کرده اند. آنان پس از آنکه در مقابل اعتراض و اعتصاب یک هفته ای شان در محیط کارخانه با بی اعتنائی و عدم پاسخگوئیِ مدیران و کارفرمای این واحد صنعتی و تمرد و سرپیچی کارفرما و مدیران از پرداخت مطالباتشان روبرو شدند، تصمیم گرفتند در محلات شهر اهواز اعتراض خود را انعکاس دهند.
کارگران معترض گروه ملی فولاد ابتدا مقابل بانک ملی شعبه امانیه را، که نزدیک فلکه ساعت است، برای نمایش اعتراض خود برگزیدند (زیرا بانک ملی مالک اصلی این شرکت است). روز بعد مقابل بانک ملی مرکزی و شعبه آزادگان، اول خیابان ۲۴ متری و روز سوم در چهار راه نادری، مرکز شهر راه پیمایی کردند. در ادامه‍ی این اعتراضات تصمیم گرفتند در مصلای اهواز، که محل تجمع و تردد گروه های مختلف مردم است گرد هم آیند و با برافراشتن بنر و پخش دست نوشته های افشاگرانه خواست های به حق خود را بار دیگر اعلام کنند و مردم را از وضعیت خود آگاه سازند. کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز حداقل ٤ ماه است که مزد دریافت نکرده اند و علاوه بر آن سایر مطالبات و مزایای شغلی از جمله حق بیمه‍ی آنها پرداخت نشده است. هر کارگر حداقل پنج میلیون تومان بستان کار است. آنان در حال حاضر از تمدید اعتبار دفترچه بیمه نیز محرومند.
گروه ملی صنعتی فولاد ایران از مجموعه‍ی کارخانه های جانبی صنایع فولاد اهواز است. صنایع فولاد در کنار کارخانه صنعتی ذوب آهن و صنایع مس ایران، از مراکز صنعتی زیربنایی و صنعت مادر، در رشته صنعت ذوب و شمش و تولید محصولات فولادی و آهن محسوب می شود. این صنایع به دلیل سود دهی سرشارهمواره مورد طمع سرمایه داران بخش خصوصی و دولتی بوده اند. به دلیل همین سود دهی و تولید ارزش اضافی در سطح بالا است که این صنایع با هزاران کارگر مثل "گوشت قربانی " با خصوصی سازی بین سرمایه داران و رانت خواران دست به دست می شود. در این میان، ٤هزار کارگر سال هاست زیر سخت ترین مناسبات ظالمانه‍ی سرمایه داری در کنار کوره های ذوب فلز و ریخته گری و ساخت قالب های صنعتی و خط تولید تیر آهن، نبشی، میل گرد و سایر محصولات فلزی به کار طاقت فرسا مشغولند. از استثمار کار همین کارگران سود های نجومی نصیب باند منصور آریا و سایر اختلاس گران و در حال حاضر بانک ملی می شود. حال با تصمیم کارفرما، یعنی دولت، (چون بانک ملی متعلق به دولت است) کارگران از دریافت چندین ماه مزدشان محروم شده اند! لازم است گفته شود که در زمان جنگ ایران و عراق، نهادهای پیش برنده‍ی جنگ بخشی از همین واحد های صنعتی با همین کارگران را به خدمت جبهه و جنگ درآورده بودند.
این روند چپاول گری و به یغما بردن مزد و حقوق کارگران را در گوشه ای دیگر از خورستان، در شرکت توسعه نیشکر هفت تپه نیز شاهدیم. دیدیم که چگونه کارگران نیشکر هفت تپه برای احقاق حقوق خود، که از سوی بخش دیگری از سرمایه داران بخش خصوصی بلعیده شده است، اقدام به اعتراض و اعتصاب و مسدود کردن جاده ترانزیتی اهواز به اندیمشک کردند. کارگران مبارز گروه ملی صنعتی فولاد اهواز، با الهام از مبارزه‍ی بخش های دیگر طبقه کارگر همانند نیشکر هفت تپه، راه دست یابی به مزد و حقوق خود را اعتراض خیابانی و حضور در مراکز پر جمعیت شهر و کسب حمایت از سوی شهروندان زحمت کش انتخاب کرده اند. ارتقای مبارزات کارگران از اعتراض و اعتصاب در محل کارخانه، به تحصن و راه پیمایی اعتراضی در مرکز شهر، نشان می دهد که کارگران حداقل در این دو بخش از صنایع خوزستان مانند کارگران شرکت هپکو در اراک اعتراض خیابانی را انتخاب کرده اند. انتخاب مبارزه خیابانی و انعکاس اعتراض کارگران برای گرفتن مطالبات خود در مراکز پر جمعیت شهر یکی از روش های جلب افکار عمومی و مورد حمایت قرار گرفتن از سوی توده های مردم می باشد. اما این اعتراضات هنگامی موفق تر خواهند بود که کارگران در واحدهای صنعتی مختلف پشتیبان مبارزه‍ی یکدیگر باشند و اتحاد و همبستگی طبقاتی خود را در چندین کارخانه و یا حداقل در یک رشته‍ی صنعتی به نمایش بگذارند.
شرط پیروزی کارگران گروه ملی فولاد اهواز همراهی و پشتیبانی سایر کارگران در کارخانه‍ی لوله سازی، درکارخانه نورد کاویان، در ملی حفاری، در شهرداری ها، در شرکت توسعه نیشکر هفت تپه، در پتروشیمی ها، در پروژهای پارس جنوبی، در شرکت گاز و شرکت نفت است. زیرا کارگران این واحدهای صنعتی دارای همین خواست ها هستند و از عدم دست یابی به همین خواست ها رنج می برند. طبقه کارگر در مبارزه برای به دست آوردن مطالبات خود، لازم است که در هیئت یک طبقه‍ی دارای انسجام و آگاهی از مبارزه‍ی طبقاتی، حضورداشته باشد. طبقه‍ی کارگر باید با سیاست مستقل و سازمان های مستقل خود وارد ِ عمل، به ویژه وارد ِ میدان مبارزه سیاسی شود. این طبقه در مبارزه‍ی خود به ضد نظام سرمایه داری باید بتواند حلقه‍ی اتحاد طبقاتی ِ خود را گسترده تر کند و وسع ترین توده های مردم را به گرد خواست هایی که منافع مشترک آنهاست متحد کند. طبقه‍ی کارگر باید آگاهی و چشم انداز روشنی از مطالبات و اهداف آینده خود داشته باشد و این آگاهی و چشم انداز و راه دست یابی بدان را به توده های وسیع مردم نشان دهد.

کارگران پروژه های پارس جنوبی
فعالان کارگری جنوب
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
کارگران پتروشیمی های منطقه‍ی ماهشهر و بندر امام
جمعی از کارگران محور تهران – کرج
مرداد ١٣٩٦