اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣۰ شهريور ۱٣۹۶ -  ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۷

کارگران آذرآب و هپکو چندین ماه دستمزد و مطالبات شان از سرمایه داران طلبکارند. کارگران آذر آب ٦ ماه است بلاتکلیف اند و دستمزدی دریافت نکرده اند. در این مدت حق بیمه کارگران نیز پرداخت نشده است. کارگران ماشینسازی هپکو نیز از زمستان سال گذشته تاکنون دستمزدها و بیمه سهم کارفرما را بطور کامل و مرتب دریافت نکرده اند.

اعتراض و مبارزه این دو بخش کارگری در تمام این مدت درجریان بوده و هر بار کارفرما با وعده و پرداخت مبلغ ناچیزی از معوقات، تلاش کرده اند کارگران را ساکت و در انتظار نگه دارند. اما هیچکدام از وعده های کارفرما برای پرداخت دستمزدهای معوقه و بیمه سهم کارفرما و راه اندازی و سرو سامان دادن وضعیت کارخانه عملی نشده است. کارگران آذر آب و هپکو و خانوادههایشان همچون میلیون ها کارگر شاغل با دستمزدهای معوقه و کارگران بیکار، در وضعیت معیشتی غیر قابل تحمل و فقر و گرسنگی و بدهکاری قرار دارند. جواب سرمایهداران و دولت شان به کارگران تنها سرکوب وحشیانه است.

کارگران آذراب و هپکو، در ادامه اعتراضات مکرر چند ماه گذشته، روز سهشنبه ۲۸ شهریورماه بار دیگر همزمان به تجمع و راهپیمایی متوسل شدند. کارگران آذر آب در کمربندی اراک تجمع کردند و کارگران هپکو نیز مسیر راهآهن سراسری را بستند تا صدای خود را به گوش جامعه برسانند.

ماموران مسلح دولت سرمایه داران به کارگران حمله کرده و با شلیک تیرهوایی تلاش کردند آن ها را متفرق کنند. در این حمله وحشیانه تعدادی از کارگران زخمی شدند. نظامیان جمهوری اسلامی صبح امروز هم کارخانه های آذرآب و هپکو را محاصره و کارگران را با گاز اشک آور و باطوم مورد حمله و سرکوب قرار داده و تعدادی را بازداشت کردند.

کارگران تنها راه رسیدن به مطالبات خود را در اتحاد و همبستگی و مبارزه سرسختانه با دشمنانشان می بینند. و کارفرماها و دولت ترسشان از همین اتحاد کارگری است. اما جنگ دستمزد و نان و تامین معیشت کارگران شاغل و بیکار بوسعت جامعه ایران است. جنگی که از کارخانه و محله و مدرسه و در خیابان ها مدام در جریان است. جنگی که سرمایه داران و دولتشان به شریف ترین انسان های جامعه ، کارگران، معلمان، بازنشستگان و ...، تحمیل کرده اند.

پاسخ کارگران به نیروهای نظامی دولت که به آن ها حمله کردند این بود: "بی شرف ها، بی شرف ها...!" این پیغام کارگران آذر آب و هپکو و کل طبقه کارگر به روحانی رئیس دولت سرمایه داران، به هیات دولت، به مجلس اسلامی، به قوه قضاییه و بیت رهبری است: "بی شرف ها!"

اما شرف و وجدان هم طبقاتی است. شرف برای کارفرما و دولت، استثمار هر چه شدیدتر و کسب هر چه بیشتر سود است. شرف برای سرمایه داران تعرض به سطح معیشت اکثریت کارکنان جامعه و تباهی روحی و جسمی دهها میلیون کارگر شاغل و بیکار و خانواده هایشان برای تحصیل سود بیشتر و برای تحمیل گرسنگی محض و احیای برده داری است.

طبقات دارا و سرمایه داران از یک جو شرافت انسانی و احترام به حقوق و آزادیهای انسان کارکن بی بهره اند. به این اعتبار سرمایه داران و دولت "بی شرف" اند. این خصلت ذاتی نظام سرمایه داری است.

طبقه کارگر تنها با اتحاد و همبستگی و همسرنوشتی طبقاتی می تواند این "بی شرف ها" را به عقب نشینی وادارد و حقوق و آزادیهایش را تامین و تضمین کند.

حمایت بخش های مختلف کارگران در همه مراکز صنعت و کار از کارگران هپکو و آذرآب امر و وظیفه ای طبقاتی و نیازی حیاتی برای پیروزی کل طبقه است.

زمانی طبقه کارگر نه به مثابه این و آن بخش و صنف بلکه به مثابه یک طبقه متحد ابراز وجود کند، هیچ قدرت نظامی و سرکوب عهده دارش نخواهد بود. این چشم انداز پیروزی کل طبقه کارگر ایران است.

حزب حکمتیست (خط رسمی) کارگران را به اتحاد و همبستگی مبارزاتی با افق همسرنوشتی طبقاتی فرا می خواند!


حزب کمونیست کارگری-حکمتیست (خط رسمی)
٢٩ شهریور ٩٦ (٢٠ سپتامبر ٢٠١٧)