اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۶ ارديبهشت ۱٣۹۷ -  ۶ می ۲۰۱٨

شاهین (جعفر) اقدامی زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، به دلیل مشارکت در اعتراض به مسئولان زندان و همراهی با اعتصاب غذای جمعی که در واکنش به شرایط غیرانسانی زندان رجایی شهر کرج در سال گذشته انجام شده بود، از امکان استفاده از مرخصی محروم مانده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جعفر (شاهین) اقدامی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج به دلیل مشارکت در اعتراض به مسئولان زندان و همراهی با اعتصاب غذای جمعی که در واکنش به شرایط غیرانسانی زندان رجایی شهر کرج در مرداد ماه سال گذشته انجام داده بود، با دخالت مسئولان امنیتی از امکان اعزام به مرخصی محروم مانده است.

علیرغم اینکه این زندانی در ماههای پایانی حبس خود به سر می برد و بسیار متداول است که زندانیان حتی از مرخصی های متصل به آزادی بهره ببرند با درخواست مرخصی او از طرف شورای زندان مخالفت شده است. مسئولان مربوطه به او گفته اند دلیل این مخالفت حضور او در مجموعه اعتراضات اخیر زندانیان بوده است.
لازم به یادآوری است، جعفر اقدامی آخرین بار در هشتم شهریور ماه ۱۳۸۷ و در حالی که تنها چهار ماه از آزادی‍اش می‌گذشت، پس از شرکت در مراسم سالگرد قربانیان دهه شصت در خاوران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد، وی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به ۵ سال زندان محکوم شد و این حکم پس از اعتراض دادستانی در مرحله‌ی تجدید نظر به ۱۰ سال افزایش یافت.

این زندانی سیاسی پس از حدود دو سال از بند ۳۵۰ اوین به زندان رجایی شهر کرج و همراه با سایر زندانیان سیاسی به سالن ۱۲ این زندان انتقال یافت.

جعفر اقدامی پیش از این نیز در سال‌های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۰ بازداشت و زندانی شده بود، در تیرماه ۱۳۷۸ و همزمان با اعتراضات کوی دانشگاه، وی از سوی نیروهای لباس شخصی دستگیر و به زیرزمین ساختمان ژاندارمری الغدیر (نام قدیم مرکز) منتقل شد و پس از یک ماه با تودیع کفالت آزاد شد.

وی در سال ۱۳۸۰ نیز به دلیل فعالیت‌هایش از سوی نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به ۶ سال زندان محکوم شد و پس از پایان دوران حبس در اردیبهشت ماه ۱۳۸۷ آزاد شده بود.

جعفر اقدامی هم اینک، در نهمین سال حبس خود در زندان رجایی شهر کرج نگهداری می شود.

جعفر (شاهین) اقدامی به تازگی در ۱۸ فروردین سال جاری طی نامه ای در حمایت از زنان و جنبش “نه به حجاب اجباری” نامه‌ای سرگشاده نوشت و در آن گفته بود: “کمپین نه به حجاب اجباری که در ذیل جنبش رهایی بخش زنان از ستم و تبعیض قرار دارد، پویشی است قابل احترام و قابل تحسین که توانست بار دیگر ماهیت سرکوبگر استبداد مذهبی علیه زنان را در داخل و خارج ایران افشا کند”. وی همچنین از مجامع بین‌المللی حقوق بشر درخواست کرده بود تا علیه سرکوب و خشونت سازمان‌یافته و سیستماتیک زنان در ایران اقداماتی قاطع و فوری به عمل آورد.