اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۷ تير ۱٣۹۷ -  ٨ ژوئيه ۲۰۱٨

قرب و قداست قلم ذاتی، لطف و لطافتش ازلی ، و مقام و مکنتش ابدیست! قلم ، تصویر گر زیبایی ها، هویداگر اندیشه ها ، و پدید آورنده ی تمدن ها است! تنوع قلم به قدر و اندازه کثرت صنایع و حرف و به شمار آدمهای شریف و بی شرف گسترده است.
لوح و سنگ و صدف ،چوب و چرم و استخوان، در و دیوار و ایوان ،معابد و مساجد، معابر و منابر ،دیر ، کلیسا و کنیسه ، پاپیروس و کاغذ، هرکدام در سیر صعود قلم نقشی تاریخی ایفا نمودند. قلم با زبانهای نفیس و شخیص ایلامی، بابلی، مصری ، یونانی ، چینی و لاتین تکلم را آغاز نمود. قلم این زبان ثانی بشر ، عمری به درازای اندیشه دارد! قلم علی، قلم احمد، قلم زهرا ، قلم   عفو، قلم عزل ، قلم تیز، قلم عدل ، قلم قضا قلم تقدیر، قلم نی، قلم مو... کدام اسم در فرهنگ و قاموس بشریت تا به این اندازه تکثیر یافته است! و اینچنین است که قلم در یک فرایند تاریخی اهمیت و قداست پیدا نموده !
شاید اولین بار بود که هوشنگ، پادشاه پیشدادی ایران در ۱٣ تیر( عطارد) نویسندگان، کاتبان و هنر مندان را گرد آورد و جشنی عظیم بر پای نمود و آنان را به خاطر شغل خطیرشان گرامی داشت و آن را جشن تیرگان نامید! بر این اساس است که ابوریحان بیرونی در کتاب الاثار الباقیه عن القرون الخالیه می نویسد: ایرانیان باستان، سیزدهمین روز این ماه را تیر می نامیدند زیرا تیر یا عطارد در فرهنگ فارسی ، کاتب و نویسنده ستارگان قلمداد می شود و بر این مبنا این زمان را روز نویسندگان می نامند!
از همین روی بود که در سال ۱٣٨۱ خورشیدی ، محمد علی سپانلو -نویسنده و شاعر شهیر ایرانی- روز ۱٣ تیر را به عنوان روز قلم و نویسنده به انجمن قلم ایران پیشنهاد داد ، و شورای عالی انقلاب فرهنگی به درخواست این انجمن پاسخ مثبت داد لیکن روز ۱۴ تیر را به عنوان روز قلم تصویب نمود. اما رسالت قلمداران این است تا علم قلم بر دوش گرفته و به درستی به سر منزل مقصود رسانند، بر ماست که قلم شرافت را به قیمت مسخ بشریت نفروشیم، واجب است که قلم را به رهن و اجاره ی حاکمان بیداد گر ندهیم، بیاییم فریدون باشیم و کاوه و داستان بلند بیداد ضحاکیان را بر دیواره ی بلند دماوند بنگاریم! بیاییم فرهاد باشیم و با چکش جبر بر پس گردن قلم تمرد بزنیم وزخمه ی عشق شیرین بر بیستون غرور حک کنیم! بیاییم حماسه ی آرش را بر گستره و نقشه ی فرش نفیس سرزمین این شیر خفته نقاشی کنیم! بیاییم تا فردوسی -این هومرشرق- باشیم و شاهنامه را در نسخ و ثلث و نستعلیق تحریر کنیم و چشمداشتی به صله ی غزنویان نداشته باشیم! بیاییم قلممان را با امضای ترکمنچای ذلت ،بدنام نکنیم! بیاییم حکیمی باشیم و مالیخولیای عالی مقامان را با نسخه ای از معجزه شفا دهیم ! بیاییم نامه ای سر گشاده به خدا بنویسیم، شاید قداست قلممان کاری بکند ، شاید کمی به نزدیکترمان بیاید !!! هنگامه ی قلم بر اصحاب واقعی قلمداران مبارک باد!

* نجف (کاوه) مهدی پور - روزنامه نگار و کارشناس ارشد علوم سیاسی