اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۶ مهر ۱٣۹۷ -  ٨ اکتبر ۲۰۱٨

در این روزهای نفس‌گیر تاریخ معاصر کشور -که شاید جمع‌بندی مبارزات طبقاتی دهه‌های گذشته ایران در آن صورت گیرد-، از دست دادن رفیق بیژن هیرمن‌پور، یکی از چندبعدی‌ترین مارکسیست‌های ۵ دهه اخیر ایران، جدای از جنبه‌های عاطفی، بیش از پیش فقدان تئوریک بزرگی تلقی می‌گردد.
رفیق هیرمن‌پور، از معدود بازماندگان هسته اولیه سازمان پرافتخار چریک‌های فدایی خلق ایران و از اعضای گروه احمدزاده-پویان بود که حتی پس انشعابات و صف‌بندی‌های پرشمار و تأسف‌برانگیز چهار دهه گذشته این سازمان، مورد احترام تقریباً همه این جریانات قرار داشت و هرگز روزمرگی‌های فعالیت سیاسی، وی را محبوس در چاه شغاد لشگرکشی‌های نوبه‌نو شونده، اما عمدتاً شخصی برخی از این جریانات، نکرد و «نستوه و استوار» بر سر پیمان خویش به‌عنوان یک مبارز کمونیست با زحمتکشان باقی ماند.
رفیق هیرمن‌پور در همه این سال‌های تلخ و سیاه، نه به پذیرفتن به‌اصطلاح «واقعیات عینی»، برای توجیه وادادگی سیاسی تن داد و نه به تکرار بی‌پشتوانه شعارهای پیش از انقلاب جنبش، در شرایط نوین ایران.
عمل به رسالت تاریخی خویش به‌عنوان اولین مترجم سچفخا، یک دم از افق دید نافذ او، دور نماند؛ دید ژرف‌کاوی که ضعف دیدگان، مانعی بر سر راه گذر آن از پوسته پرهیاهوی تحولات اجتماعی و رسوخ به بطن وقایع، نبود.

رفیق بیژن هیرمن‌پور از معدود رفقایی بود که زندگیش در عین پربار بودن از حیث دانش‌اندوزی مارکسیستی و محدود نشدن در دایره روزمرگی‌های تشکیلاتی و آکسیون‌های پوچ، تعریف عملی مبارزه برای رهایی پرولتاریا بود؛ انترناسیونالیستی پیگیر که دید جهان‌شمول، وی را از بررسی و تحلیل موشکافانه مسایل سوسیالیستی ایران باز نداشت و تمرکز بر مسایل ایران نیز وی را در حد یک سوسیالیست ملی، تقلیل نداد.

یاد سترگش، گرمابخش مبارزات زحمتکشان منطقه باد.

"جمعی از دوستداران جنبش فدایی در داخل کشور"