سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

دلیلی برای تحمیل تحریم‌ها علیه ایران وجود ندارد - برگردان: سامان


اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ مهر ۱٣۹۷ -  ۱۵ اکتبر ۲۰۱٨


کاونتر پانچ - ویجای پراشاد
برگردان سامان


یادداشت مترجم: مردم ایران در منگنه‌ای گرفتار آمده‌اند. از یک طرف با سرکوب شدید و همه جانبه یک حکومت ارتجاعی خودکامه مذهبی روبرو هستند و از جانبی سرکرده سلطه گر و الیگارشیک سرمایه جهانی یعنی آمریکا آنها را دایما تهدید به زور و فشار می‌کند. مسخره و فاجعه آمیزتر آن که متحدین و نوکران قسم خورده و لجن آلود منطقه‌ای آن یعنی رژیم فرقه‌ای عربستان و رژیم قوم‌گرا و عقب مانده صهیونیستی از هرگونه دم جنباندن و گربه رقصانی دست بر نمی دارند. هم رژیم فاسد اسلامی با مظلوم نمایی و بزرگ سازی دشمنان ماورایی قصد به تاخیر انداختن حیات سیاسی ننگین خود را دارد و هم دموکراسی نمایی راه اندازان اصلی کمربند سبز اسلام در خاورمیانه یعنی آمریکا ضمن تلاش برای بازیابی منافع مطلق با حرص خرس گرسنه رویای بازگشت به مطامع دربست سابق را می بیند تا همانند سایر نقاط دنیا حیات و اسقلال سیاسی مردم ایران را زیر پا گذارد. حقیقت آن است که مردم ایران و مبارزات اخیرشان برای دسترسی به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی با دو دشمن هار و قهار روبرو هستند که تاریخ قدر قدرتی‌شان از هرلحاظ درحال افول بوده و با سقوط اخلاقی و بحران مشروعیت آینده‌ای برایشان متصور نیست. یکی می‌خواهد به نام اصلاحات و رفرم مبارزات دموکراتیک مردم ایران را برای بقای خود مصادره نماید، و دیگری بر آنست تا با دموکراسی تفنگ، خون، بمب و خمپاره پتانسیل انقلابی مردم ایران را به گروگان گرفته و مصادره به مطلوب نماید. در این مبارزه خونین انتخاب و راه مردم ایران آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی، استقلال و حفظ هویت ملی است.   

دوستی در تهران به من می‌گوید که از نگرش هیأت حاکمه آمریکا در قبال ایران تعجب می‌کند. او می‌پرسد که «چرا آنها این همه به ما نفرت می‌ورزند»؟ سوال منصفانه‌ای است. او می‌گوید کشورش وضع عالی ندارد، اما قطعا تهدیدی برای جهان نیست. دولتی که توسط حسن روحانی ( هفتمین رئیس جمهور ایران از انقلاب سال ۱۳۵۷ تا کنون) هدایت می شود- در خیلی از شیوه‌ها معتدل است- وزیر امور خارجه‌اش –جواد ظریف مردی صاحب شأن و منزلت است- دوست من با قاطعیت می‌گوید که در بالاترین سطوح دولت عناصری هستند که متلون و دمدمی مزاجند. وی اظهار می دارد اما « هیچ یک از کشورها چنین آدم‌هایی در قدرت ندارند؟!» لبخند کنایه آمیز او به نارندرا مودی در هند و دونالد ترامپ در آمریکا اشاره دارد. او از من می‌خواهد بگویم آیا این روزها هیچ کشوری می تواند اظهار نماید، که خود نوعی ترامپ ندارد؟
در سال ۱۳۳۲ آمریکا و متحدین آن دولت منتخب دموکراتیک ایران را سرنگون کردند. علت ناراحتی غرب از نخست وزیر محمد مصدق، آغاز ملی کردن نفت بود. شرکت‌های نفتی نمی‌توانستند نسبت به این مسئله انعطاف نشان دهند. او می بایست برکنار میشد. سرنگونی مصدق شاه مخلوع و فراری را به قدرت بازگرداند، که وی با مشت آهنین تا انقلاب سال ۱۳۵۷ بر ایران حکمرانی کرد. دوسال پس از حاکمیت شاه آمریکا و ایران یک پیمان دوستی امضاء کردند- توافقی عادی بین دوکشور مبنی بر روابطه عادلانه پیرامون مواردی گسترده و گوناگون. مهم است تاکید کنیم که آمریکا این پیمان را نه با دولت دموکراتیک - که سرنگون شده بود- بلکه با رژیم خودکامه شاه که انتصاب و مستقر شده بود امضاء کرد.
این هفته، ایالات متحده از پیمان دوستی (۱۹۵۵ میلادی) خارج شد. وزیر امور خارجه آمریکا مایک پمپئو گفت که ایالات متحده باید معاهده را سال ۱۹۷۹ میلادی، سی سال پیش باطل و پاره می‌کرد. ایران هرگز معاهده را، علیرغم این واقعیت که با رژیمی خودکامه امضاء شده بود رعایت نکرد.
ایران هیچ‌گاه از توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ ( طرح جامع اقدام مشترک) که با پنج عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا امضاء کرده بود- توافق نامه‌ای که کاملا توسط شورای امنیت تصویب شد- عدول نکرده است.
اوایل امسال ایالات متحده به طور یک جانبه از توافق هسته‌ای کنار کشید، که منجر به شکایت ایران از آمریکا به دیوان بین‌المللی دادگستری (لاهه) شد. دوستان من در تهران می‌گویند چنانچه دادگاه به نفع ایران قضاوت نکند برای ما مایه تعجب خواهد بود. دلیلی وجود نداشت که چرا آمریکا بایستی از توافقنامه کنار بکشد یا این که چرا باید با افزایش تحریم‌ها در ۵ نوامبر به تهدید ایران بپردازد. گزارش امنیت هسته‌ای (۲۰۱۸) آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام می دارد: « ایران در حال اجرای تعهدات مرتبط هسته‌ای خود طبق اقدام جامع مشترک است».
این جمله به اندازه کافی روشن است. در ملاقات رهبران هیأت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در همین ماه سپتامبر، مدیر عامل آن آقای یوکیا آمانو اظهار داشت که امیدوار است ایران کاملا به « اجرای تعهداتش» ادامه دهد. هیچ حس و نشانی نبود که ایران توافقنامه را نقض کرده باشد. بر این اساس، و پیمان دوستی، هیچ گزینه دیگری برای دیوان بین المللی دادگستری(لاهه) وجود نداشت. مجبور بود به نفع ایران رأی دهد. هیچ دلیلی مبنی بر این که چرا آمریکا باید تحریم‌هایش را علیه ۸۲ میلیون مردم ایران افزایش دهد وجود ندارد.
برخلاف همه شواهد، ایالات متحده - و سایر قدرت‌های غربی مداوما این دیدگاه را تکرار می‌کنند که ایران نباید اجازه دسترسی به سلاح اتمی را داشته باشد. لیکن، جدا از این گونه اظهارات توسط رهبران کشورهای غربی و اسراییل، هیچ شاهدو مدرکی دال بر علاقه و منفعت ایران برای داشتن سلاح هسته‌ای وجود ندارد. در سال ۱۹۹۰ میلادی آیت‌اله علی خامنه‌ای، شخص اول و رهبر ایران، فتوایی نوشت که استفاده از سلاح هسته‌ای را محکوم می‌کرد. این فتوا بر پایه یکی از نوشته‌های روح‌اله خمینی در اواسط جنگ ایران- عراق بود که با کاربرد سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیک مخالفت می‌کرد. فتوای خامنه‌ای انتشار نیافت، ولی در اکتبر سال ۲۰۰۳ میلادی به طور شفاهی فتوایی علیه تولید و کاربرد هرگونه سلاح‌های کشتار جمعی صادر کرد. این بیانیه در ارتباط با جنگ آمریکا علیه عراق و تهدیدات آمریکا در گسترش آن جنگ به ایران صادر شد. آژانس بین المللی انرژی اتمی هیچگونه شواهدی مبنی بر تولید سلاح هسته‌ای در ایران پیدا نکرده بود. آنچه که ایران آغاز کرده بود- با کمک آمریکا در سال ۱۹۵۷ میلادی- یک برنامه انرژی هسته‌ای بود.
موضع سازمان ملل علیه ایران شرایط اسفباری دارد. همه اعضاء دولت‌ها و دبیرخانه سازمان ملل می‌دانند که ایران برنامه سلاح هسته‌ای ندارد. ولی کماکان، اجازه داده‌اند که آمریکا و اسراییل بر ایران فشار وارد آورند. آنها اجازه داده‌اند که مردم ایران تحت رژیمی از تحریم‌های غیر قابل تحمل رنج ببرنند و در حال حاضر اجازه می‌دهند که ایران حتی تحت تاثیر تحریم‌های سخت‌گیرانه‌تری قرار گیرد.
هیچ سپر قانونی از طرف اروپا در حال کمک به آن نیست. هیچ انتقاد نرمی نسبت به ایالات متحده کفاف نمی‌کند. دوست من در تهران- که اختلافات خود را با دولتش دارد- از جهان درخواست تجدید نظر کرده و تقاضا دارد که موضع آمریکایی - اسراییلی در قبال ایران متوقف و تنفسی داده شود، و به مردم ایران که دارند از تحریم ها خفه می‌شوند فرصتی برای نفس کشیدن بدهند.
در سال ۲۰۱۰ میلادی، هنرمند برجسته و درخشان ایرانی خانم فرح اصولی نقاشی مینیاتوری کشید که نامش بود: تفنگت را زمین بگذار. تصویر دو فرشته را نشان می‌داد، زنی که به پرنده‌ای آب می‌داد و مردی با تفنگی در دامانش. آنها پشت‌شان به یکدیگر بود. به نظر می رسید که امید از میان رفته است. اما تصویر نام بزرگ و قدرتمندی داشت- تفنگت را زمین بگذار. این در واقع پیام توافقنامه هسته‌ای ۲۰۱۵ و پیام بر علیه تحریم‌ها، یعنی شکل دیگری از جنگ بود. این پیام هم امروز نیز اعتبار دارد.

سامان
اکتبر ۲۰۱۸- هلند


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست