اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۴ آذر ۱٣۹۷ -  ۵ دسامبر ۲۰۱٨

در ۶۵مین سال از شانزده آذر ۱۳۳۲ که جنبش دانشجویی علیه رژیم کودتایی محمد رضا شاه قد برافراشت، غول خفته بیدار میشود و فرزندان کار و زحمت، فریاد همبستگی شان با هفت تپه و فولاد و اعتصاب دلیرانه کارگران به گوش میرسد. گفته بودیم که این صدا را نمیتوان خاموش کرد. این صدا، دیگر بار چون ققنوسی سرفراز از آتش سرکوب و استبداد اسلامی برخاسته است. جنبشی که با جانفشانی و شجاعتش، قهرمانانی چون قندچی ها، شریعت رضوی ها و بزرگ نیاهای فراوانی را در مبارزه علیه استبداد شاهنشائی از دست داد، هرگز در مقابل زور و ظلم و استبداد و سلطه ساکت نماند. جنبش دانشجویی ایران ، باردیگر در تلاش برخاستن وهمبستگی با جنبش کارگری ومحرومان ایران است. آنان با شعار " ما فرزندان کارگرانیم ، کنارشان میمانیم " به میدان آمده اند.
در سالگشت ۱۶ آذر، روز دانشجو، باید یادآوری کرد که دانشگاه و دانشجو همواره مورد خصومت و دشمنی و کینه روحانیت بوده است. این خصومت ارتجاع مذهبی با دمکراسی، ترقی خواهی و تجدد، سابقه ای دیرینه دارد. از انقلاب مشروطیت تا ۲۸ مرداد ۳۲ تا انقلاب ۵۷ و در همه فواصل این تاریخ، روحانیت در کنار و همراه و مشوق سرکوبگران دانشگاه و دانشجو بوده است. جای تعجب نیست که حاکمان اسلامی از همان فردای به قدرت رسیدن ، شمشیر را علیه اهداف والای دانشجویان از رو بستند. حاکمان اسلامی که از فعالیت آزادیخواهانه و ضد دیکتاتوری دانشجویان و ارتباطات آنها با سازمانهای مبارز و چپ و پایگاه گسترده آنها در دانشگاهها اطلاع داشتند، اصلی ترین برنامه خود پس از سرکوب ملیتهای تحت ستم را نابودی رهروان علم و آگاهی و روشنگری در دانشگاه ها قرار دادند و در اردیبهشت ۵۹ نخستین انقلاب فرهنگی خود را به اجرا در آوردند. هدف ، تربیت نسل مومن به انقلاب اسلامی و معتقد به اسلام و ولایت فقیه بود. قتل و اعدام تعدادی از دانشجویان و حامیان آنها در جریان " انقلاب فرهنگی " ، محرومیت از تحصیل و اخراج هزاران دانشجو و صدها استاد، دستگیری شمار زیادی از دانشجویان و استادان و تیرباران تعداد زیادی از آنها پس از سی خرداد شصت ، دو سال و اندی تعطیلی دانشگاهها، تحمیل یک دهه رکود سیاسی بر محیط دانشگاهها، امنیتی کردن محیط های دانشگاهی و سهمیه بندی دانشجویی از پی آمدهای این انقلاب اسلامی به راستی ضد فرهنگی حاکمان آزادی کش بود.
اعتراضات گسترده دانشجویی در حالی شکل میگیرد که پس از سرکوب ۸۸ و بازداشت ها و تصفیه های گسترده ، رژیم اسلامی انقلاب دوم فرهنگی اش را پیاده کرد. با هدف اسلامی کردن سیستم آموزشی، ایجاد دانشگاههای تک جنسیتی، تفکیک جنسیتی کلاسهای درس ، تفکیک جنسیتی در بیش از۶۰۰ رشته دانشگاهی، حذف بسیاری از رشته های علوم اجتمایی و تزریق شریعت اسلامی به درسهای دانشگاهی ، برچیده شدن انجمن های صنفی دانشگاهها و انتصاب گسترده حزب اللهی ها ، تلاش کرد سیاست مهار و کنترل دانشگاه و دانشجو توسط روحانیت وعوامل وزارت اطلاعات را به اجرا درآورد. جنبش دانشجوئی امروز، مبارزه علیه استبداد، تبعیض جنسیتی، کالا سازی آموزش، تبعیض علیه ملیتها و اقوام و پیروان مذاهب و آیین های گوناگون و دفاع از حقوق محرومان و لگدمال شده گان، آزادی ایجاد تشکلهای دانشجوییِ دگراندیش و مستقل از جناحهای قدرت و تلاش برای لغو بی چون و چرای طرح استثماریِ کارورزی دانش آموختگان دانشگاهی و خصوصی سازی آموزش را در دستور کار خود قرار داده است.
بیش از پنج میلیون دانشجوی دانشگاههای کشور، بعنوان بخش بزرگی از جامعه جوان ایران ، پیوندهای عمیق و گسترده ای با کارگران وزحمتکشان دارند. بی سبب نیست که فعالان جوان دانشجویی از هر امکانی برای انعکاس مسائل اجتمایی مردمان ایران بهره گرفته اند. آنان صدای بی صدای مردمان محروم ولگدمال شده هستند. دانشجویان ، همچون مادران و پدران و دیگر همنوعانشان شاهدان سیاست غارت سازمانیافته اموال عمومی ، بیکاری میلیونی و فقر وفلاکت عمومی هستند. سیاستی که نشانه اجرای سیاست های نئولیبرالیسم هار توسط دولت های رفسنجانی و خاتمی واحمدی نژاد و روحانی در همراهی با غارتگری سازمانیافته بنیادها و نهاد های پیوسته به دستگاه رهبری است. سیاستی تبهکارانه وعلنی درویران سازی سازمانیافته جامعه مدنی و زیر ساختهای اقتصادی و اجتمایی جامعه مدرن و سقوط به قهقرای اسلام فقاهتی! در مقابل این سیاست ، همواره به اشکال مختلف ، شاهد اعتراضات ومقاومتهای مردمی بوده ایم که نقش دانشجویان و جوانان مبارز و آگاه بسیار مهم بوده است. موقعیت بی نظیر دانشجویان به خاطر پایگاه اجتماعی گسترده در تمامی لایه ها و طبقات اجتماعی نقش ویژه آنها را به عنوان لولای اتصال جنبش های اجتماعی در پیوند با خود سازمانیابی کارگران و زحمتکشان برجسته می کند. دانشجویان می توانند در دو سطح پیگیری مطالبات اخص خود و پیوند آنها با مطالبات دیگر جنبش ها نقش پیشگام و آگاهگر خود را با جدیت پی بگیرند. آنان باید نقش برجسته خود را در سازمانیابی وهمگرایی و همبستگی کارگران، بیکاران ، زنان و جوانان ، دگراندیشان و فعالان ملی و فرهنگی و مدنی و اجتمایی، جنبشهای زیست محیطی و... بردوش گیرند. دانشجویان میتوانند از طریق همین پیوندهای گسترده و طبیعی با مردمان در محیط زیست و زندگی و کارشان، به سازماندهی مستقل وهمبستگی جنبشهای اجتمایی برای ازادی و برابری یاری رسانند. ایران تشنه یک تحول بزرگ و حیاتی برای عبور از این دوره تاریک استبداد دینی و سرمایه داری اسلامی است، ایران و مردمان آن سزاوار آزادی و برابری و صلح و رفاه و حرمت انسانی اند، با وجود بختک رژیم اسلامی نمیتوان به این آرزوهای دیرین جنبش دانشجویی، به آرزوهای رضوی ها و بزرگ نیاها و قندچی ها دست یافت. جنبش دانشجویی ایران برای رسیدن به اهدافش باید به وظیفه ی تاریخی اش عمل کند، شرایط بیش ازهر زمان دیگری برای این امر مهیا شده و میشود.
بعد از خیزش دیماه سال ١٣٩٦، کارگران و زحمتکشان وارد دورهای نوین از اعتراض و رودرویی آشکار با حکومت اسلامی به منظور پایان دادن به عمر ننگین و سرکوبگرانه آن شده اند. اعتصابات گسترده کارگری و طولانی مدت طی یک ماه اخیر در هفت تپه و فولاد اهواز و راه پیمایی های شجاعانه مردمان شوش و اهواز ، اعتصاب سه هفته ای رانندگان کامیون ، اعتصاب و اعتراض متشکل و سازمانیافته معلمان سراسر کشور، اعتصاب عمومی مردم کردستان در محکومیت اعدام زندانیان سیاسی و موشک باران مقرهای احزاب اپوزیسیون به فراخوان احزاب و سازمانهای سیاسی در ٢١ شهریور امسال، راه پیمایی و میتینگ درخشان مردم مریوان و سنندج بمناسبت مرگ دلخراش فعالان زیست محیطی مریوان ، تنها گوشه هایی از نبرد و تقابل کارگران و زحمتکشان ایران علیه حکومت اسلامی است.
بر متن تحولات کنونی ، بر بستر شرایط مناسب تر از گذشته و در تغییر توازن قوا میان جبهه انقلاب و ضد انقلاب ، امسال جنبش دانشجویی در شرایط مناسب تری به استقبال ١٦ آذر روز دانشجو می رود. جنبش دانشجویی در ایران امروز بیش از هر زمان دیگری ، به هم سرنوشتی جنبش کارگری و جنبش دانشجویی و جنبش های اجتماعی دیگر ، برای تغییر شرایط موجود و سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی پی برده وبا شعار " فرزند کارگرانیم ، کنارشان میمانیم" ، آینده روشنی از پیوندهای طبقاتی را در مبارزه علیه رژیم سرمایه داری اسلامی نوید میدهد.
تظاهرات فراخوان داده شده دانشجویان دانشگاههای کشور به نشانه اعتراض به وضعیت معیشتی کارگران ، معلمان و حمایت از طبقات فرودست ، تظاهرات و اکسیون علیه دستگیری معلمان اعتصابی و کارگران اعتصابی و خواست آزادی فوری اسماعیل بخشی وعلی نجاتی و سپیده قلیان و معلمان بازداشتی، حمایت از فعالان زیست محیطی و همراهی با محروم ترین های جامعه ، افشای سیاست های تبهکارانه و فریبکارانه دولت روحانی در خصوصی سازیها وغارت های سازمانیافته ، برافراشتن تصویرها و پلاکاردها در حمایت از اعتصاب هفت تپه و... همه وهمه نشانه های امید بخشی از پیوندها و هم سرنوشتی دانشجویان و خانواده های کارگری واکثریت عظیم مردمان ایران دارد. طبیعی و روشن است که اگر این جنبش های مبارزاتی به هم پیوند یابند و با هماهنگی وهمیاری وهمکاری وهمسویی در جهت سازماندهی وایجاد تشکلهای مستقل و کارآمد پیش روند، پروسه سرنگونی رژیم اسلامی سرمایه تسریع خواهد شد و ایران خواهد توانست بر شانه های این جنبشهای اصیل و مردمی ، از این تاریکی و وحشت اسلامی گذر کند و آینده ای در رفاه وآزادی و برابری و مدنیت برای مردمانش فراهم کند.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر - آذر ۱۳۹۷