سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

راست و چپ و آینده ایران (سخنرانی در پانل فرانکفورت) - رحمان حسین زاده


اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۹ دی ۱٣۹۷ -  ۹ ژانويه ۲۰۱۹


عنوان این سمینار،راست و چپ و آینده ایران به درست ما را بر سرمساله محوری تحولات سیاسی ایران متمرکز میکند. آن هم جدال بر شکل دادن به آینده سیاسی و پاسخهای راست و چپ به آن. اکنون فرض عمومی اینست جمهوری اسلامی سرنگون میشود و میرود. این را مدیون اعتراضات توده ای دی ماه سال ۹۶ هستیم. قبل از آن در ابعاد جامعه و توده ای اینچنین مساله سرنگونی مطرح نمیشد. یک حکم دیگر دی ماه سال قبل اینست در پروسه سرنگونی مساله جابجایی قدرت سیاسی مساله محوری این دوره است.
در دی ماه سال قبل و به ویژه بعد از دی ماه یک واقعیت دیگر هم بیشتر مسلم شده است.صف بندی متمایز و متقابل راست و چپ بر ای سرنگونی جمهوری اسلامی و در جهت ارائه آلترناتیو بعد از جمهوری اسلامی برجسته شده است. این صف بندی راست و چپ در مبارزات همین یکساله شفافتر شده است.
موقعیت راست:
اگر فرصت کافی داشتیم، میبایست موقعیت و راه حل این دو صف بندی را بیشتر بررسی میکردیم. چنین فرصتی نیست و من هم تیترواراشاره میکنم. صف راست و چپ هر کدام به نیروهای اجتماعی و به اهرمهای قدرت خود متکی اند. سیروقایع نشان میدهد راست در بطن جامعه و در تقابل و عرض اندام جنبش های اجتماعی اوضاع به نفعش نیست. از دی ماه سال گذشته به دلیل کاراکتر چپ و آزادیخواهانه جنبش اعتراضی توده ای روند اوضاع به ضررشان است. تناسب قوا نه تنها به ضرر جمهوری اسلامی، بلکه به ضرر آنها هم چرخیده است. قدم به قدم مبارزات اجتماعی را نگاه کنید از جمله مبارزات کارگری، معلمان، رانندگان کامیون و کامیونداران، بازنشستگان و ... چپ گرایانه و آزادیخواهانه است. این به ضرر نیروهای راست جامعه است و به وضوح آنها را آچمز کرده است.
اپوزیسیون راست به آلترناتیوسازی باب طبع قدرتهای جهانی و منطقه ای روی آورده و میاورند. حمایت ارتجاع جهانی و منطقه ای را نقطه قدرت خود میدانند. طبعا این وجه مساله را نباید دست کم گرفت وبا اتکا به چنین امکانی بیشتر مانع مبارزات حق طلبانه و آزادیخواهانه خواهند شد. اما در این عرصه هم اوضاع زیاد بر وفق مرادشان نیست. دوران تکرار گوادولوپ در سیاست ایران نیست. آگاهی، پختگی و تجارب مبارزاتی جنبش رادیکال و آزادیخواهانه اجازه تکرار چنین داستانی را سخت کرده است. اجرای تکرار سناریوی سیاه شبیه افغانستان و سوریه و عراق هم برایشان آسان نیست. اولا این سناریو ها خود به گل نشسته و آمریکا و دیگرمعمارانش در آن گیر کرده اند. ثانیا جامعه ایران در کنار دستش تجربه مصیبت بار دراین کشورها را دیده و فضای عمومی علیه چنین سناریویی است و به علاوه صف چپ و کمونیسم ایران از سالها قبل در این رابطه فعالیت کرده و هشدار داده و آمادگی سیاسی و عملی را بالا برده است.
موقعیت چپ:
چپ را به معنای وسیع کلمه و یک قطب اجتماعی و نه فقط احزاب و سازمانهای چپ مورد نظرم است. منظورم طبقه کارگر و جنبش کارگری، جنبش معلمان و رانندگان کامیون، بازنشستگان،نیروی وسیع بیکاران و ... که ما به آن میگوییم اردوی کار و همراه و همگام این اردوی وسیع اجتماعی، جنبش برابری طلبانه زنان،نسل جوان و مبارزات دانشجویی و احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست ایران که در هم تنیده با منافع امروز و فردای اردوی کار ایران هستند، قرار گرفته اند. علاوه بر سابقه مستمر مبارزات حق طلبانه نیروهای این اردو، ده روز دی ماه ۹۶ نقطه عطف تحرک و ابراز وجود این اردوی چپ و آزادیخواهانه است. بعد از آن ده روز تعیین کننده، هفته به هفته و ماه به ماه شاهد گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری، تظاهراتها و اعتراضات خیابانی از جمله در مرداد ماه در چندین شهر بودیم. شاهد دو دور اعتصاب سراسری معلمان در سراسر کشور و دو دور اعتصاب رانندگان کامیون و کامیونداران در ابعاد سیصد شهری بودیم. اعتصاب عمومی مردم کردستان را با ابتکار نیروهای چپ شاهد بودیم. از نظر من اینها تجارب اردوی کار با شعارهای رادیکال و چپ و با ابتکار عمل رهبران و فعالین سوسیالیست و رادیکال در جنبش کارگری و در جنبشهای اجتماعی رادیکال است. نیروها و احزاب و سازمانهای رادیکال و کمونیست، و از جمله حزب ما هم بنا به پیشینه فعالیت و تلاشهای مربوط به مبارزات کارگر و اردوی کار و جنبشهای اجتماعی رادیکال و همگامی و تلاش این دوره، با این مبارزات و تحرک بالای کارگری و چپ گرایانه مربوط و دخیلند. واضح است آلترناتیو این قطب رادیکال، چپ و اجتماعی در بطن همین مبارزات دارد، صیقل میخورد و شکل میگیرد و برجسته میشود. بر مبنای این ضرورت و در این رابطه همکاری نیروهای چپ و کمونیست بیش از پیش ضروری شده ست. اکنون دوره آن است در سطح ماکروی سیاسی و اجتماعی راه حل کارگری و سوسیالیستی را برجسته کنیم. از منظر چپ و کمونیسم، سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را معنی کنیم و به آگاهی طبقه کارگر و اردوی کارایران تبدیل کنیم. تلاش نیروهای کمونیست مثل ما باید براین متمرکز شود، که سرنگونی جمهوری اسلامی و عروج آلترناتیو کارگری و سوسیالیستی به یک اتفاق واحد تبدیل شود. منظورم به روشنی اینست سرنگونی جمهوری اسلامی و سازماندهی انقلاب کارگری را یکی کنیم.
در این چهارچوب کنفرانس استکهلم که توسط شش حزب و سازمان چپ و کمونیست برگزار شد، تلاش برای پاسخ رادیکال و سوسیالیستی به نیاز مبارزاتی در این دوره بود. بیانیه کنفرانس استکهلم سه محور اساسی را پوشش داده است. اولا:سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را به طورکنکرت و در چهارده بند مشخص کرده است. ثانیا ضرورت و ممکن بودن آلترناتیوسوسیالیستی را با بیان زمینی مستدل کرده است و ثالثا: تقابل و تمایز روشن با نیروها و صف بندی راست و طرحهای راست جهانی و منطقه ای و همگامی جریانات راست ایران با این طرحهای ارتجاعی را به روشنی اعلام کرده است. پیام این کنفرانس به طبقه کارگر تاکید روشنی دارد که این بار نوبت طبقه کارگر است، رهبری تحولات انقلابی جامعه ایران را به عهده بگیرد. این کنفرانس یک گام مهم بود و همین جا از پانل فرانکفورت انتظار دارم، مفاد این کنفرانس و این اقدام را حمایت کند. مشخصا از حزب کمونیست کارگری ایران که در کنفرانس استکهلم حضور نداشتند و اینجا جزو سخنرانان این پانل هستند، انتظار دارم در مورد کنفرانس استکهلم اظهار نظر کنند و از آن حمایت کنند.
سخن پایانی:
جامعه ایران و طبعا جنبش طبقه کارگر و نیروهای چپ و کمونیست وارد دوره بسیار تعیین کننده و سرنوشت ساز تعیین تکلیف سیاسی شدیم. دوره انتخابهای مهم و دوره ایفای نقش رهبری کننده طبقه کارگر و جنبش کمونیستی و کارگری است. کمونیسم ایران اعتبار خوبی دارد. ما به نیروی طبقه کارگر و تحولات چپ و رادیکال جامعه متکی هستیم. دوره به دست گرفتن ابتکار سرنگونی جمهوری اسلامی و فراتر رفتن از آن تحقق انقلاب کارگری و بنیاد گذاشتن آلترناتیو سوسیالیستی است. یک شرط مهم به کرسی نشاندن راه حل کارگری و کمونیستی اینست همزمان و نبردکنان برای سرنگونی جمهوری اسلامی پروژه های ضد مردمی راست جهانی و منطقه ای و اپوزیسیون راست در خود جامعه ایران را ناکام و منزوی سازیم. حضور و نقش فعال حزب ما در کنفرانس استکهلم در همین راستا بود. امیدوارم این پانل نیز چنین جهت گیری را تقویت و حمایت کند.

***

(توضیح: این سخنرانی در تاریخ ۲۸ اکتبر در پانل شهر فرانکفورت ارائه شد.در آن مقطع هنوز اعتصاب و مبارزات عظیم و گسترده و تحول بخش نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز اتفاق نیفتاده بود. به این دلیل به دستاورهای مهم این دو حرکت اشاره نشده است. در این دو حرکت بزرگ و با شکوه ، کارگران آگاه در قامت رهبری جامعه عرض اندام کردند و آلترناتیو شورایی و اداره شورایی جامعه را نوید دادند و به این ترتیب راه حل کارگری و سوسیالیستی در قبال تحولات جامعه جهش بزرگی به خود دید.)


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست