اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲٣ تير ۱٣۹٨ -  ۱۴ ژوئيه ۲۰۱۹

* ناسیونالیسم و ماکیاولیسم، دو ویژه گی سیاسی مهم این چهار حزب

در روزهای اخیر، اخبار موثقی درباره مذاکرات پنهانی چهار حزب سیاسی کردستان ایران یعنی: حزب دمکرات کردستان ایران به رهبری مصطفی هجری – حزب کومه له کردستان ایران به رهبری عبداله مهتدی – حزب دمکرات کردستان به رهبری مصطفی مولودی و کومه له زحمتکشان کردستان به رهبری عمر ایلخانی زاده با نمایندگان جمهوری اسلامی منتشر شده است. ظاهرا یک سازمان نروژی که در ارتباط با وزارت خارجه این کشور در زمینه حل مسالمت آمیز منازعات مسلحانه در اقصی نقاط جهان فعالیت دارد، میانجی این رشته مذاکرات لورفته بوده است. سازمان نروژی مذکور قبلا در ارتباط با منازعات فلسطین – اسرائیل، نبرد تامیل ها با دولت سری لانکا، منازعه مسلحانه در جنوب فلیپین و مذاکرات صلح میان چریکهای فارک و دولت کلمبیا اقداماتی را انجام داده بود. در رابطه با کردستان ایران، ظاهرا این تماسها از حدود یکسال و نیم پیش آغاز شده است. رفیق ابراهیم علیزاده دبیرکل کومه له (تشکیلات کردستان حزب کمونیست ایران) در یک گفتگوی تلویزیونی این تماس را افشاء کرده است و اینکه این حزب تمایلی برای شرکت در چنین گفتگوهایی نشان نداده است، لذا مذاکرات پنهانی با ۴ حزب دیگر به پیش رفته است. اینکه چرا همان موقع حزب کمونیست ایران و تشکیلات کردستان آن، این سناریو را افشاء نکرده و در مورد آن هشدار نداده است، توضیح شفاف، ضروری است که رفقا باید بدهند. از دیدفعالین چپ انقلابی معتقد به صدای سوم، هیچ چیز نمیتواند این سکوت را توجیه کند.
مذاکرات چهار حزب ناسیونالیست و دست راستی کردستان ایران با نمایندگان اعزامی شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی درست در روزهایی لو رفته که ما در سالگرد ترور عبدالرحمان قاسملو دبیرکل سابق حزب دمکرات کردستان ایران قرار داریم که پای میز مذاکره با نمایندگان رژیم اسلامی به همراه دستیارانش در اتریش به قتل رسید و دولت اتریش نیز با چشم پوشی از این جنایت هولناک، اجازه داد که تروریستهای رژیم ایران خاک این کشور را ترک کنند. همچنین در همین روزها، شاهد از سرگیری بمباران مقرهای احزاب کرد ایرانی در اقلیم کردستان عراق هستیم که تلفاتی نیز به همراه داشته است.

واقعیت این است که احزاب دست راستی بویژه ناسیونالیست و ماکیاولیست به دلیل عدم اتکاء بر منافع اکثریت زحمتکش و ستمدیده جامعه، همواره ظرفیت بالایی برای سازش و دریوزه گی و رسوایی سیاسی از خود بروز داده اند. آنها که از انکشاف مبارزه طبقاتی و سیاسی – بویژه روی آوری روزافزون فعالین سیاسی پیشرو کردستان به سمت چپ انقلابی- وحشت دارند و همواره شریک شدن در قدرت سیاسی منطقه هدف عمده آنها بوده است، خود را ناگزیر می بینند که گاهی با پروژه امپریالیستی رژیم چنج همراهی کنند و روابط پنهان و آشکاری با امریکا و اسرائیل و عربستان و ... داشته باشند و گاهی هم که از رژیم چنج در بازده زمانی کوتاه مدت مایوس میشوند به سیگنال های رژیم فاشیست جمهوری اسلامی برای مذاکره ، چراغ سبز نشان دهند. آیا این جماعت نمیدانند که رژیم اسلامی در اوج قدرت مردم ستمدیده کرد در سال ۵۸ ( در شرایطی که بخش اعظم کردستان و آذربایجان غربی زیر کنترل پیشمرگان بود) حاضر نشد در مذاکره با هیات نمایندگی خلق کرد کوچکترین امتیازی بدهد، حالا بر مبنای کدام محاسبه سیاسی، حاضرند به چند گروه در اردوگاههای اقلیم کردستان عراق باج بدهند و گوشه ای از ابعاد ستم سیاسی و اجتماعی و ملی بر مردم کردستان بکاهند ؟! آیا رژیمی که هزاران نفر از مردم و پیشمرگان را به قتل رسانده ، هزاران نفر را به جرم حق خواهی در زندانها شکنجه و اعدام کرده و انبوهی از کادرها و رهبران احزاب راست و چپ کردستان و ایران را در خارج ترور کرده است و حتی حاضر نیست به حصر نخست وزیر و رئیس مجلس محبوب خمینی پایان دهد، میتواند به "خودمختاری و حق تعیین سرنوشت مردم کردستان" گردن بنهد؟! بر فرض محال، این رژیم بخواهد چیزی به این گروهها و مردم کردستان بدهد، تکلیف اکثریت مردمان ایران که همچنان در زیر یوغ فاشیسم اسلامی باقی میمانند چه میشود؟ مگر شما ادعای مبارزه برای آزادی و دمکراسی و سکولاریسم در کل ایران را ندارید؟ مگر همین چند ماه پیش به همراه چند گروه و سازمان دیگر در اپوزیسیون ایران در خارج، اتحادی بنام "همبستگی برای آزادی و برابری" ایجاد نکردید و در کنگره موسس آن در هانوفر آلمان سخن از سرنگونی جمهوری اسلامی و در عین حال مخالفت با هر نوع مداخله خارجی در منشور مشترک این ده جریان نکردید؟

واقعیت این است که امثال من چه آنزمان و چه اکنون، به دعاوی این چهار گروه ناسیونالیست کردستان ایران باور نداشته ایم. نشست و برخاست پاره ای از کادرهای این جریانات با عوامل کاخ سفید و جان بولتون و نیز مقامات دولتی و امنیتی اسرائیل و عربستان و یا دفاع آشکار مصطفی هجری دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران از حمله امریکا به عراق و تقاضای عاجزانه آوردن "متاع دمکراسی" به ایران گویای این حقیقت هستند که در صورت کشیده شدن منازعات امریکا و ایران به فاز نظامی، این گروهها حاضرند در رکاب امریکا و متحدینش نقش پیاده نظام آنها را در غرب ایران ایفاء کنند. و دقیقا با درنظرداشت همین ظرفیت بالقوه است که جمهوری اسلامی با هدف ایجاد احساس امنیت در مرزهای غربی خود، دامچاله مذاکره را برای این چهار گروه کرد پهن کرده است تا شاید بتواند در صورت جنگ با امریکا از زاویه آنها خاطر جمع باشد. چهار گروه مذکور نیز با درک همین نیاز رژیم ایران در این رویا بسر میبرند که شاید امتیازات سیاسی خاصی در کردستان برای خود دست و پا کنند.

بدین ترتیب وقتی نقطه عزیمت یک جریان سیاسی نه منافع اکثریت مردم بلکه سیراب کردن عطش کسب قدرت سیاسی به هر قیمت باشد، ماکیاولیسم یعنی لاسیدن توامان با امریکا و اسرائیل و عربستان و جمهوری اسلامی ایران معنا پیدا میکند.
در همین راستا، این پرسش را باید در برابر جریانات دیگری نظیر: اتحاد فدائیان خلق، شورای موقت سوسیالیستهای چپ، جمهوریخواهان لائیک و تشکلهای مشابه قرار داد که چگونه است خود را مخالف هر نوع مداخله خارجی و طرفدار سرنگونی جمهوری اسلامی میدانند اما به رغم مواضع سیاسی جهار حزب کرد و جریانات همسو، حاضر شده اند اخیرا با انها اتحادی بنام "همبستگی برای آزادی و برابری" ایجاد کنند. این خود نشان میدهد که امضای تشکلها پای یک منشور، به خودی خود هیچ ارزشی ندارد و بیلان سیاسی عملی جریانات و احزاب را باید مد نظر قرار داد.

چپ انقلابی ایران ضمن افشای هر نوع بند و بست اپوزیسیون دست راستی با جمهوری اسلامی، امپریالیسم امریکا و قدرتهای ارتجاعی منطقه، خواستار هوشیاری مردم زجرکشیده کردستان و کل زحمتکشان ایران است و معتقد است امر رهایی، آزادی و برابری تنها و تنها در سرنگونی انقلابی کلیت جمهوری اسلامی و نیز دوری جستن از پروژه های امپریالیستی امکان پذیر است.

جولای ۲۰۱۹   -تیر ۱۳۹۸