اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٨ تير ۱٣٨۶ -  ۹ ژوئيه ۲۰۰۷

امروز همزمان با سالگرد ۱٨ تیر، در نخستین ساعات روز، دانشگاه امیرکبیر مورد یورش نیروهای سرکوبگر حکومت قرار گرفت. در این تهاجم اعضای دفتر تحکیم وحدت، که در اعتراض به دستگیری ٨ تن از یاران دانشجوی شان در مقابل درب اصلی ولی عصر دست به تحصن زده بودند، در ساعت ۷ صبح بازداشت و روانه زندان شدند. ساعاتی بعد، ماموران امنیتی و سرکوبگر حکومت ، به دفتر سازمان تحکیم وحدت یورش برده و تعدادی از مسئولان و اعضای این سازمان دانشجوئی را نیز، پس از ضرب و شتم بازداشت نمودند.
جمهوری اسلامی پس از تهاجم گسترده به دانشگاه در ۱٨ تیر ماه سال ۱٣۷٨ و سرکوب وحشیانه دانشجویان، هر ساله در این روز با اعتراضات وسیع دانشجویان مواجه می شود. گرچه سرکوب در این رژیم تابع زمان معینی نیست و هر روزه مردم، به ویژه دانشجویان در معرض بگیر و ببند یورش اوباشان حکومت قرار دارند، اما ۱٨ تیر روز ویژه ای برای حکومت است. هشت سال پیش در این روز، دانشگاه تقریبا یکپارچه به اعتراض وسیع علیه سانسور برخاست و فضای جامعه را تحت تاثیر قرار داد. گر چه پس از حدود یک هفته حکومت به کمک "لباس شخصی" های دیروز و یونیفرم پوش های رسمی امروز، توانست با به خون کشاندن حرکت دانشجویان دوباره بر دانشگاه ها مسلط شود اما این سرکوب آموزه های گرانقدری برای دانشجویان به همراه داشت.
قبل از هر چیز چهره واقعی حکومت بهتر شناخته شد. میزان کینه سردمداران اصلی حکومت نسبت به دانشجویان و دانشگاهیان را برملاتر ساخت.
اصلاح طلبان نیز که خود را حامی دانشگاه و دانشجویان اعلام کرده بودند، نشان دادند که با دانشجویان تا آنجا همراهند که در تحکیم قدرت شان موثر افتند. آنجا که سمبه یورشگران به دانشگاه پر زور تر شود نه تنها پشت آنان خالی می شود بلکه حتی از اعتراض جدی به این وحشیگری ها هم ابا خواهند داشت.
بعد از ۱۸ تیر ماه ۱٣۷٨ بود که فاصله گرفتن جنبش دانشجوئی از اصلاح طلبان حکومتی شتاب گرفت و این خود شکل گیری و تقویت تشکل های مستقل دانشجوئی را تسریع نمود. تا بدان حد که امروز دیگر نه تنها فکر تشکل مستقل در میان دانشجویان فعال و آگاه دانشگاهها چیره شده است، بلکه گرایشات مختلف سیاسی از جمله فکر چپ با مهر و نشان خود در دانشگاه ها به صحنه آمده است و حرکتش قابل مشاهده است. یعنی هم استقلال تشکل های دانشجویی جایگاه خود را یافته است و هم گرایشات مختلف با هویت خاص خود این جنبش را قدرتمند تر از پیش می سازند.
جمهوری اسلامی که همواره در میان دانشگاهیان پایگاهش ضعیف بوده و تنها به کمک سرکوب و با خفه کردن صدای مخالفان، حضور خود را در دانشگاه به گوش ها می رسانده است، امروز با سرکوب هم دیگر صدایش در دانشگاهها شنیده نمی شود. با سرکوب می توان موقتا از طنین صداهای حق طلبانه کاست، اما نمی توان برای همیشه و در درازمدت راه تحقق خواسته های دموکرتیک و آزادیخواهانه مردم را سد کرد. اگر تیغ سرکوب می توانست قدرت را تضمین کند، حکومت های استبدادی یکی در پی دیگری درهم شکسته نمی شدند. استبداد هر چند که می تواند تخریب کند، اما نمی تواند خود را روئین تن و شکست ناپذیر کند.
جنبش دانشجوئی ایران سالیان درازی است که در نوک پیکان مبارزه علیه استبداد و برای آزادی قرار داشته است. این جنبش که همواره در ایجاد شکاف در دیواره استبداد موثر بوده است، به دلیل ویژگی های اش، امکانات زیادی برای برقرار کردن پیوند با جنبش های زنان، کارگران، اقوام و ملیت ها و سایر جنبش‌ها، داراست. باز شدن فضا برای حرکت آزادانه دانشجویان در پرتو به میدان آمدن این جنبش ها، واقعی خواهد شد. تا زمانی که این جنبش ها صفوف خود را متحد نکنند، استبداد برای مرعوب کردن نیروهای آگاه و فعال جامعه، قدرت اش را با دستگیری و شکنجه به رخ همه خواهد کشید.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران تهاجم به دانشجویان و دستگیری آنان را محکوم می کند و خواستار آزادی فوری همه بازداشت شدگان است. ما از همه سازمانها و احزاب سیاسی و دموکراتیک و انجمن ها و نهادهای مدافع حقوق بشر می خواهیم که برای آزادی دانشجویان و سایر زندانیان سیاسی از هیچ تلاشی دریغ نکنند.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۱٨ تیرماه ۱٣٨۶ برابر ۹ ژوئیه ۲۰۰۷