• جمعی از کارگران ایران خودرو با انتشار اطلاعیه ای اعلام کردند، که در سالروز مرگ یکی از همکاران خود که بر اثر شدت کار، جان خود را از دست داده است، بر علیه ساعت کاری و قوانین ماه رمضان و روزه گیری اجباری در کارخانه اعتراض خواهند کرد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۴ شهريور ۱٣٨۶ -  ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۷

جمعی از کارگران ایران خودرو با انتشار اطلاعیه ای اعلام کردند، که در سالروز مرگ یکی از همکاران خود که بر اثر شدت کار، جان خود را از دست داده است، بر علیه ساعت کاری و قوانین ماه رمضان و روزه گیری اجباری در کارخانه اعتراض خواهند کرد. به گزارش وبلاک گارگر، متن بیانیه این کارگران به شرح زیر است:

دوستان و همکاران گرامی
روز بیست دوم شهریورماه مصادف با سالروز مرگ همکار عزیز مان پیمان رضی لو می باشد. در چنین روزی در سال ۱٣٨۲ پیمان در شیفت بعد از ظهر در اثر فشار کار زیاد جان خود را از دست داد.
چهار سال از مرگ همکار عزیزمان پیمان رضی لو می گذرد هنوز یاد این عزیز جان باخته را فراموش نکرده ایم هنوز از مرگ همکار عزیزمان محمود خیامی که به غلت فشار روحی جان باخت رهائی نیافته بودیم که شاهد مرگ عزیز دیگری شدیم علی اکبر شورگشتی نیز قربانی محیطهای نا امن کاری که سوغاتی سرمایه داران می باشد گردید.
بیست دوم شهریور سالروز مرگ رضی لو همکار عزیزمان در خط تولید پژو می باشد. پیمان یک جوان پر شوری بود که جهت کار به شرکت ایران خودرو آمده بود. او همچون دیگر همکاران خود در سه شیفت متوالی روزانه بیش از یازده ساعت کار می کرد به امید روزی که در ایران خودرو استخدام شود و شرایط سخت کاری را تحمل می کرد. اما محیطهای کاری سرانجام پیمان و خیلی های دیگر همچون امید اولادی را از پا انداخت. چهار سال از آن روز گذاشته است. شرکتهای پیمانکاری گسترش یافته است. استخدامهای رسمی رنگ باختند محیطهای کاری نه تنها امن نشدند بلکه دهها نفر دیگر در همین محیط جان خود را از دست دادند. دهها نفر از کار افتاده و خانه نیشین شدند. رکورد تولید را قطع کردند. در حالیکه تورم هر روز بالا می رود نه تنها حقوق ما افزایش نیافت بلکه با قطع بسیاری از مزایا باعث تحمیل فشارهای بیشتری به ما کارگران شدند. تولید هر روز افزایش می یابد از سهم صادرات چیزی نصیب ما نمی شود. اکنون استخدام رسمی در شرکت به یک رویای دست نیافتنی تبدیل شده است.

دوستان و همکاران گرامی
اگر پیمان جان خودرا از دست داد به خاطر ساعت کار زیاد بود. اگر امید اولادی مرد به خاطر شرایط سخت کاری بود و اگر امروز دهها نفر دیگر معلول و از کار افتاده شده یا جان خودرا از دست می دهند به خاطر محیط نا ایمن کار می باشد. آیا شرایط کاری بهتر شده است آیا محیط های کار ایمن شده اند آیا رفاه زندگی ما بالا رفته است؟ مطمئنا جواب همه مان منفی است.
ماه رمضان از راه رسیده است. ماهی که برای ما کارگران چیزی جز زجر و عذاب دست آوردی دیگری ندارد. چون باید طبق معمول ۱۰ ساعت کار کنیم و از طرفی نتوانیم بدهی مان را پرداخت کنیم و یا با آرامش زندگی کنیم.
در حالیکه دولت با بوق کرنا اعلام کرده است در ماه رمضان ساعت کاری کاهش خواهد یافت شرکت ما نه تنها ساعت کاری را کاهش نداده است بلکه با زدن از وقت چای خودمان آنرا زیاد کرده است. طبق اعلام مدیریتهای سالنها ساعت شروع کار از ساعت ۵۵/۶ دقیقه به ساعت ۴۵/۶ دقیقه تغییر یافته است و از طرفی پایان کار نیز به ساعت ۴۵/۱۵ اعلام شده است. همانطوریکه ملاحظه می کنیم ساعت کاری حتی نسبت به زمان عادی افزایش یافته است، چون مدیریت دلش به حال ما سوخته و نگذاشته زمان صبحانه تلف شود.

دوستان
در حالیکه طبق اعلام رسمی دولت ساعت کاری در همه ادارات حدود دو ساعت کاهش یافته است پس چرا ساعت کاری ما کاهش نیافته است. چطور ما کارگران ۱۱ ساعت یکسره کار کنیم ولی دیگران ۵ ساعت؟
خیلی از دوستان تحمل این وضع را ندارند. در این تابستان گرم تهران با این فشار کاری خیلیها از پا می افتند
برای اینکه خیلی دوستان مریض نشوند یا مریض هستند مجبورند چیزی بخورند ولی کجا و چطوری؟
نیروهای حراست همچون شمشیر دامکلوس بالا سر کارگر بدبخت ایستاده. اگر از دست حراستیها نجات پیدا کنی انجمنیها اجازه این کار را نخواهند داد.
با کمال تاسف تنها جای امن برای کارگر دستشوئیها می ماند. نانهای ریخته در دستشوئی نشان از این کارها می دهد. راستی چرا کارگران این کار را انجام می دهند؟ چون کارگران اتاقهای در بسته ندارند که بروند در آنجا چیزی بخورند. آیا راستی جای تاسف نیست مدیر حراست اعلام کرده است که اگر کسی مشکلی دارد و نمی تواند روزه بگیرد برود در اتاقهای در بسته چیزی بخورد کسی نیست به این آقا بگو ید کجاست اتاقهای دربسته؟ راستی آنهای که دم از مسلمانی می زنند و نان را را بالاتر از قرآن می دانند چه جوابی برای این کارها دارند. یکروزی داشی غضنفری بود حداقل یک اظهار نظری می کرد ولی امروز درهای مدیریت به روی کارگران بسته شده است. مدیر عامل وقتی که به سالنها می آید دو روز قبل همه جا قرق می شود مبادا کارگری با مدیرعامل حرفی بزند. حراست و روابط عمومی جلسه توجیهی می گذارند که هیچ کارگری حق ندارد به طرف مدیر عامل برود وگرنه هر چه دیدید از چشم خودتان دیدید. ماشاله مدیر روابط عمومی نیز بعد از رفتن داشی غضفر کسی نه او را دیده و نمی شناسد. مدیر منابع انسانی نیز جای خود دارد.
دوستان این ساعت کاری و این شرایط کاری مورد قبول ما نیست هیچکسی حق ندارد با زور چیزی را به کسی تحمیل کند انسان آزاد بدنیا آمده و می خواهد آزاد باشد.
کارکردن احتیاج به انر‍زی زیاد دارد. اگر امروز پیمان در میان ما نیست قربانی همین شرایط کار شد.
ما در روزهای آینده که مدیریتها به سالنها خواهند آمد تا کنار کارگران افطار کنند به عنوان اعتراض سالن غذاهای خوریها را ترک خواهیم کرد مگر به این خواستهای ما جواب بدهند:
ا- ساعت کاری باید کاهش یابد. کار کردن ۱۲ساعت ( ورود به اکثر سرویسها ٣۰/۵ و خروج از اکثر سرویسها ٣۰/۵ می باشد) بدون خوردن و آشامیدن در این هوای گرم و ساعت طولانی غیر قابل تحمل می باشد
۲-مدیریت باید درب رستورانها را باز گذاشته و غذای سرد و آماده در اختیار همکاران که قادر به روزه گرفتن نیستند قرار بدهد.
٣- نیروهای حراست و انجمنها حق تفتیش کارگران را در محیطهای سالن بخصوص موقع ناهار و شام را نداشته باشند.
۴- شرایط اعلام شده از طرف شرکت برای کم نکردن بدهی در ماه رمضان مورد قبول ما نیست چون چیزی برای ما ندارد بلکه فقط یک قسط عقب می افتد ولی اکثر کارگران خرج زندگی دارند، بیرون بدهی دارند، درآستانه بازگشائی مدارس هستیم، بچه ها لباس می خواهند وسایل می خواهند اکثر کارگران بدهکار هستند. بیش از ۷۰% حقوق دریافتی به بانکها پرداخت می شود. کارگران نمی توانند بااین حقوق دریافتی بدون اضافه کاری امور زندگی خودرا بچرخانند. مدیریت یا باید سرویس اضافه کاری را دایر کند و یا به همه ساعت اضافه کاری طبق ماه تیر پرداخت کند.
ما یاد پیمان و تمام کارگرانی که در اثر محیط های ناامن کاری به خصوص امید اولادی و همکاران تازه جان باخته مان علی اکبر شورگشتی و محمود خیام و دهها کارگر دیگر که در طی یک هفته درزمان تعطیلات تابستانی جان خودرا از دست دادند را گرامی می داریم. ما یاد همه زندانیان در بند به خصوص کارگران زندانی آقای اسالو و محمود صالحی را گرامی می داریم و خواهان آزادی فوری زندانیان در بند هستیم. ما اعدامهای جوانان بی گناه بنام شرور را که قربانی محیطهای ناامن اجتماع می باشنند شدیدا محکوم می کنیم. ما خواهان لغو اعدام و شکنجه علیه بشریت هستیم.

گرامی باد یاد پیمان و تمام کارگران جان باخته شرایط نا امن کاری

جمعی از کارگران شرکت ایران خودرو