اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۶ مهر ۱٣٨۶ -  ۲٨ سپتامبر ۲۰۰۷

به گزارش رسانه های دولتی روز شنبه ٣۱ شهریور برای فرماندهان سپاه پاسداران فرصتی بود تا پرچم سرکوب، ترور و صدور ارتجاع را بر خاکریزهای امنیت ولایت فقیه به نمایش بگذارند.
سردار پاسدار محمد علی جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران در حاشیه رژه نیروهای مسلح با اشاره به جنگ حزب الله با اسرائیل به طور ضمنی به تاکتیک ترور به مثابه شیوه اصلی مقابله با تکنولوژی پیشرفته اشاره می کند و می گوید:«این واقعیتی است که دشمن از نظر توانمندیهای مادی به خصوص در بخش هوایی از ما بالاتر است اما ما با ویژگیهای خاص و شیوه های منحصر به خود که در اختیار داریم می توانیم این برتری و توانایی را خنثی کنیم که نمونه شکست دشمن از طرحهای ابتکاری در جنگ ٣٣ روزه حزب الله با رژیم صهیونیستی به دفعات دیده شد.»
همزمان حبیب الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش در حاشیه همین رژه گفت:«تمام آبهای جنوب و شمال کشور تحت سیادت نیروهای دریایی ایران است» و «علیه منافع هر کشوری که بخواهد علیه ایران اقدامی انجام دهد، در هرجا که باشد، اقدام خواهیم کرد و به پیروزی خود یقین داریم.»
و باز در همین روز پاسدار مصطفی محمدنجار وزیر دفاع ولایت فقیه گفت:«ما تهدیدی احساس نمی‌کنیم، اما هوشمندانه رصد می‌کنیم، اگر خطری تهدید کند به کوبنده‌ترین وجه پاسخ خواهیم داد.»
در ظاهر امر تمامی این سخنان و به رخ کشیدن ادوات جنگی برای هشدار به دشمن خارجیست. اما سوال بسیار ساده ای هم می توان مطرح کرد. اگر جمهوری اسلامی به آن چنان قدرتی رسیده که علیرغم برتری مالی و تکنولوژیک دشمن به پیروزی خود «یقین» دارد، پس معنی و مفهوم این چوبه های دار و این اعدامهای وحشیانه و این بگیر و ببندها چیست؟ اگر حاکمیت در موضع اقتدار قرار دارد پس معنی سرکوب گسترده و لحظه به لحظه مردم و حتی تیغ کشی بر روی خودیها چیست؟
وقتی پاسدار سید حسن فیروزآبادی، رییس ستاد کل نیروهای مسلح می گوید:« باید به جناحهای سیاسی داخلی و دست اندرکاران برخی وسایل ارتباط جمعی که جریان سایه تشکیل داده اند هشدار بدهیم که نه تنها با دکتر احمدی نژاد همراهی نمی کنند، بلکه کارهایی می کنند که بعضاً همراهی با دشمن در مقابله با دولت است.»(روزنامه ایران، ۲٨ مرداد) و چند روز بعد باز تکرار می کند که:«باید هوشیار باشیم که جناح های سیاسی داخلی که کارگزاران انقلاب اسلامی هستند و دست اندر کار بعضی وسایل ارتباط جمعی و همه ما آنها را خودی می دانیم جریان سایه تشکیل داده اند و نه تنها با دولت همکاری نمی کنند بلکه از طریق اعوان و یارگیریهای خود علیه دولت کارشکنی می کنند و جنگ روانی به راه می اندازند.»(روزنامه جمهوری اسلامی ٣ شهریور) آیا باید این وضعیت را اقتدار حاکمیت دانست؟
واقعیت این است که همه ی این جار وجنجالها و این بگیر و ببندها در شرایطی صورت می گیرد که نظام ولایت فقیه همه ی ظرفیتهای داخلی خود را مصرف کرده و در شرایطی که خواسته های انباشت شده مردم جامعه را در حالت انفجار قرار داده، در حالت ضعف مجبور به اتخاذ تاکتیک فرار به جلو شده اند. این تاکتیک البته تاکتیک مقابله با جنگ خارجی نیست. اما از آن جا که تحلیل غالب در درون حاکمیت این است که جنگ جدی و کمر شکن صورت نخواهد گرفت، بنابرین به تاکتیک فرار به جلو برای لاپوشانی کردن ضعف خود متوسل شده اند. تحلیل فرمانده کل سپاه پاسداران از شرایط کنونی کلید رمز و راز این تاکتیک را آشکار می کند.
به گزارش روز یکشنبه ۱٨ شهریور خبرگزاری مهر، پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران ولایت فقیه در هجدهمین همایش فرماندهان و مسئولان سپاه می گوید:«دشمن اگر امنیت منطقه بخصوص عراق را در اختیار می گرفت، بی تردید به ایران حمله نظامی می کرد ولی خوشبختانه با هوشیاری مسلمانان منطقه دشمن استکباری در این توطئه نیز ناکام ماند. اگر امروز دشمن در برنامه خود تردید پیدا کرده است به دلیل شکست طرح هایش در عراق است.....اگر امروز می بینیم که دشمن با تمام توان نظامی خود اطراف ایران را به محاصره درآورده ولی جرات نمی کند نگاه چپ به ایران کند به دلیل مولفه های انقلاب اسلامی و آماده بودن سپاه و بسیج است...........ما نباید این نقش را دست کم بگیریم زیرا ما با استفاده از مولفه های انقلاب باید به رسالتی که بر عهده ما است در جهان و در انقلاب خود جامه عمل بپوشایم...........مهم درک این جایگاه و نقش سپاه در این جایگاه است. باید این موضوع در پاسداران ما جا بیافتد که چنین نقشی را باید ایفا کنند چرا که این مسیر زندگی ما را عوض خواهد کرد.»
همین تحلیل را با بیانی دیگر محمود احمدی نژاد در دیدار با روسای دانشگاههای سراسر کشور و مسئولان دفاتر ولی فقیه در دانشگاهها ارایه می دهد. احمدی نژاد می گوید:«ایران الان بزرگترین قدرت سیاسی منطقه است و کسی نیست که غیر از این بگوید و باید توجه داشت که تا ایران یک قدرت جهانی نباشد برخی در اطراف به قدرت منطقه‌ای ایران اذعان نمی‌کنند......اگر بخواهم نام این افراد را که در برخی جلسات صحبت از ضرورت سازش با برشمردن عناصر قدرت دشمن و ایجاد جنگ تمام عیار می‌کردند، نام ببرم ، کسی باور نمی‌کند. روزهایی بر ما گذشت که ‌از صد ناحیه در داخل فشار می‌آمد که جنگ می‌شود و باید کوتاه بیاییم ولی بنده گفتم که حاضر هستیم برای شما بنویسم که اینها محال است که جنگ کنند.»(ایرنا، یکشنبه ۱۱ شهریور)
تاکتیک فرار به جلو، بر اساس عدم وجود تهدید جنگ جدی و همه جانبه اتخاذ شده است. کاربرد این تاکتیک که در شکل تهاجمی و در مضمون تدافعی و از موضع ضعف و اجبار است، در توازن قوای کنونی سبب تقویت سیاست مماشات می شود. به این نکته سرکردگان نظام و به ویژه ایت الله خامنه ای به خوبی آگاه است و می داند که هر گام عقب نشینی و کوتاه آمدن در این مسیر مستلزم پرداخت هزینه های گزاف برای نظام است. هدف از برآمد احمدی نژاد و پاسداریزه شدن حاکمیت جلوگیری از عقب نشینی و سقوط بوده و تاکتیک فرار به جلو مناسبترین اقدام برای مدیریت بحران در شرایط ضعف می باشد. از نگاه ولی فقیه نظام نقطه تعادل این تاکتیک گرفتن تضمین امنیتی است و این تضمین وقتی برای رژیم ایران قابل قبول است که جهان غرب و به ویژه آمریکا سرکردگی نظام ولایت فقیه بر منطقه و به ویژه در عراق را بپذیرد. اما در مقابل این بلند پروازی ماجراجویانه فقط جهان غرب قرار ندارد. نیروی اصلی در تقابل با این سیاست ارتجاعی مردم ایران و مقاومت سازمانیافته آنان می باشد که در مقابل جنگ و مماشات راه حل سوم را پیگیری می کند.

mehdi_samee@yahoo.com

منبع: یادداشت سیاسی نبرد خلق، شماره ۲۶۷ - یکشنبه ۱ مهر ۱۳۸۶ (۲٣ سپتامبر ۲۰۰۷)