ده هزار هکتار از جنگل های کردستان و کرمانشاه در آتش سوخت
سکوت عجیب رسانه ها در برابر فاجعه


• برخی می گویند جنگ های چریکی گروه پژاک با نیروهای حکومتی دلیل این آتش سوزی هاست، جنگل ها را می سوزانند تا پناهگاه شورشگران را از بین ببرند. عامل این فاجعه هر چه که باشد بر آن نمی توان چشم پوشید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۱ مهر ۱٣٨۶ -  ٣ اکتبر ۲۰۰۷


اخبار روز: ده هزار هکتار از جنگل های کردستان طی سه ماه گذشته دچار آتش سوزی شده و از بین رفته است. این آتش سوزی مناطق غربی کردستان و کرمانشاه را در بر گرفته و همچنان ادامه دارد. درخت های بلوط و صنوبر و افرا در آتش می سوزند و خاکستر می شوند بی آنکه واکنش جدی مدیریت منابع طبیعی این دو استان و ستاد حوادث غیر مترقبه کشوررا در پی داشته باشد. مدیر منابع طبیعی استان کردستان در گفت و گو با روزنامه "همشهری" گفته است "در چند ماه گذشته ۲۱۰ فقره آتش سوزی در جنگل های کردستان و نواحی مرزی رخ داده است." به گفته مهندس توفیقی "آتش گرفتن ده هزار هکتار اراضی جنگلی و مرتعی در کردستان بی سابقه بوده است." این مدیر دولت نهم، به نکته ای اشاره کرده که پیگیری نهادهای حقوقی و مدافعان منابع طبیعی را می طلبد. به گفته توفیقی در چند ماه گذشته ۵۰ فقره آتش سوزی در کردستان روی داده که فقط ۱۶ فقره ی آن ناشی از حریق های خارجی (کردستان عراق) بوده است. از آن جا که این موضوع در رسانه های داخلی ایران صرفا در محدوده چند خبر ساده مطرح شده و تلاش بر این بوده است که "عوامل خارجی" برای آن دست و پا شود این سخن مدیر منابع طبیعی کردستان جای تامل دارد و باید از استانداری کردستان پرسید که عامل آن ٣۴ فقره آتش سوزی دیگر چه نهادها و یا کسانی بوده اند؟! این آتش سوزهای به شدت نگران کننده در سکوت مشکوک رسانه های داخلی اتفاق افتاده و عجیب این جاست که در گزارش نیم بند "همشهری" نیز همچون رویدادی طبیعی قلمداد شده است! مردم مناطق غربی کرمانشاه نیز از آغاز امسال شاهد آتش سوزی در جنگل های انبوه بلوط و سپیدار و صنوبر و افرا بوده اند. در مسیر جاده ی روانسر به پاوه و مرز شوشمی، با کوه های سیاه از خاکستر رو به رو می شوی و با حیرت تمام از خود می پرسی که این فاجعه چه معنایی دارد. برخی می گویند جنگ های چریکی گروه پژاک با نیروهای حکومتی دلیل این آتش سوزی هاست، جنگل ها را می سوزانند تا پناهگاه شورشگران را از بین ببرند. عامل این فاجعه هر چه که باشد بر آن نمی توان چشم پوشید. جنگل های نواحی غربی ایران محصول دوره ای از تاریخ طبیعی هستند که میزان رطوبت و نیز بارندگی چندین برابر زمانه ی حاضر بوده و در این وضعیت خشک سالی که هر سال دامنه آن گسترده تر می شود رویش چنین جنگل هایی دیگر در خیال هم نمی گنجد.