• "جایزه آزادی و آینده رسانه ها" وابسته به بنیاد اسپارکاس لیپزیگ در سال ۲۰۰۷ به طور مشترک به اکبر گنجی روزنامه نگار ایرانی، واسیل ایوانف خبرنگار تلویزیون بلغارستان و دکتر وولفرم ویمر سردبیر مجله آلمانی "سیسرو" اهدا می گردد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۵ مهر ۱٣٨۶ -  ۷ اکتبر ۲۰۰۷

اطلاعیه رسمی بنیاد اسپارکاس لیپزیگ

جایزه ۲۰۰۷ رسانه های لیپزیگ (آلمان) در روز دوشنبه ٨ اکتبر به اکبر گنجی، واسیل ایوانف و وولفرم ویمر اهدا می گردد

لیپزیگ، - "جایزه آزادی و آینده رسانه ها" وابسته به بنیاد اسپارکاس لیپزیگ در سال ۲۰۰۷ به طور مشترک به اکبر گنجی روزنامه نگار ایرانی، واسیل ایوانف خبرنگار تلویزیون بلغارستان و دکتر وولفرم ویمر سردبیر مجله آلمانی "سیسرو" اهدا می گردد.

این جایزه در تاریخ ٨ اکتبر یعنی در آستانه سالگرد تظاهرات ۹ اکتبر ۱۹٨۹ در لیپزیگ که از اهمیتی سرنوشت ساز برای انقلاب مسالمت آمیزدر جمهوری دموکراتیک آلمان سابق برخوردار بود، اعطا خواهد شد. پیتر کراکو عضو این بنیاد می گوید:" این تاریخ جدید که توسط شورای بنیاد تأیید شده بر این واقعیت تأکید می کند که جایزه رسانه ها به سبک و سیاق انقلاب مسالمت آمیزو با یکی از اهداف اصلی اش در خصوص کسب آزادی عقیده و آزادی مطبوعات اهدا می گردد."

جایزه رسانه های لیپزیگ تاکنون شش بار اهدا شده که هر بار با حواشی سه مه یعنی "روز بین المللی آزادی مطبوعات" در یونسکو مصادف بوده است. این تاریخ همواره برای بنیاد اسپارکاس لیپزیگ و جایزه آن حائز اهمیت خواهد بود. از هم اکنون به بعد اسامی برندگان این جایزه در تاریخ ۲ مه اعلام خواهد شد. ستونی که در صحن کلیسای سنت نیکولای لیپزیگ قرار دارد، سمبل تحولات سیاسی ۱۹٨۹ است. به هر یک از برندگان این جایزه یک مجسمه برنزی کوچک از این ستون داده خواهد شد. در کلیسای سنت نیکولای بود که جرقه انقلاب آرام ۱۹٨۹ زده شد.

"جایزه آزادی و آینده رسانه ها" به روزنامه نگاران، ناشران و موسسات رسانه ای داده می شود که به واسطه تعهدات شخصی، پایداری و استقامت و حتی گرایش به خطرات از آزادی سخن و آزادی مطبوعات حمایت می کنند و آن را پرورش می دهند.

اکبر گنجی تعهد و شجاعت خود را در سال های بسیار به اثبات رسانده و متحمل زجرهای فراوانی شده است. وی پس از شرکت در کنفرانس ایران که توسط بنیاد هینریش بول در آوریل ۲۰۰۰ در برلین برگزار شد، در تهران دستگیر و به اتهام "تبلیغ بر علیه حکومت دینی، تهدید امنیت کشور و اهانت به رهبری" به ده سال حبس و پنج سال تبعید محکوم شد. وی در مقالات متعددی رژیم ایران را به خاطر ترور مخالفان سیاسی و مخالفان روشنفکر محکوم کرده بود. محکومیت وی سپس به شش سال حبس کاهش یافت، اما او سکوت اختیار نکرد. گنجی در نوشته هایش که در زندان به رشته تحریر درآورد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، ساختارهای حکومت اسلامی و نقض حقوق بشر را محکوم کرد. در نتیجه شرایطش در زندان بدتر شد. او چندین بار مورد شکنجه قرار گرفت و به نشانه اعتراض دست به اعتصاب غذا زد. او از اعلام وفاداری به رهبر و تبعیت از وی سر باز زد و سرانجام در تاریخ ۱٨ مارس ۲۰۰۶ از زندان آزاد شد.

واسیل ایوانف که آپارتمانش در صوفیه پایتخت بلغارستان در آوریل ۲۰۰۶ با بمب ویران شد، یکی از معدود روزنامه نگاران محقق در بلغارستان است. او با شبکه خصوصی تلویزیونی "نووا" همکاری دارد. وی در طول دو سال گذشته اقداماتی چند از فساد موجود میان طبقه حاکم بر بلغارستان را آشکار ساخته و واقعیات مربوط به آن را برای شبکه تلویزیونی خود گردآوری کرده است. او نام یک محضردار را که برای اتومبیل های سرقتی در اروپای غربی گواهی صادر می کرد و همچنین اسامی پزشکان فاسد بیمارستان های عمومی و مأموران پلیس را که با افراد فاسد همکاری داشتند، فاش کرد. ایوانف با دوربین مخفی از کمبودهای جدی زندانیان و بدرفتاری با آنها توسط مسئولان زندان صوفیه که "درگیری های گلادیوتوری" به راه می انداختند، عکس گرفت. در حمله بمب گذاری شده، آپارتمان وی به شدت ویران و مادربزرگ او نیز زخمی شد. مجمع ملی بلغارستان این حمله را محکوم کرد و از آن پس این روزنامه نگار تحت حفاظت شخصی قرار گرفت. ایوانف که مدعی است می داند تروریست ها چه کسانی هستند، به رغم تهدیدهای متعدد همچنان به تحقیقات خود ادامه می دهد.

وولفرم ویمر، سردبیر مجله خبری "سیسرو"، در دادگاه قانون اساسی فدرال در خصوص تضعیف آزادی مطبوعات بواسطه انحرافات قضایی اقامه دعوی کرد. در یکی از گزارش های مجله سیسرو به نقل از یک روزنامه داخلی وابسته به دفتر پلیس جنایی فدرال که در آن مطالبی در مورد یک تروریست درج شده بود، آمده است، در سال ۲۰۰۵ مقامات دادستانی اتاق های مجله و همچنین آپارتمان یکی از کارمندان مجله را زیر و رو کردند. توجیه آنها از این تفتیش و جستجو که توسط   اوتو شیلی وزیر وقت کشور نیز حمایت شد، ممانعت از درز اطلاعات محرمانه بود. دادخواست ویمر بر علیه این تفتیش توسط دو تن از مقامات قضایی رد شد و دادگاه قانون اساسی فدرال بود که در فوریه سال جاری حقانیت سخنان ویمر را به اثبات رساند. قضات به این تصمیم گیری رسیدند که صرفا ً انتشار یک موضوع محرمانه رسمی در مطبوعات، تفتیش و بازرسی دفتر نشریه را توجیه نمی کند. تفتیش فقط در صورتی مجاز است که سرنخ های واقعی وجود داشته باشند در مورد اینکه یک خبرنگار به درز اطلاعات محرمانه کمک می کند و یا اینکه شخصی که در برابر این اطلاعات متعهد و مسئول است، عامل انتشار آنها باشد. "به موجب قانون اساسی در اقدامات اولیه بر علیه اعضای مطبوعات، در صورتی که هدف از تفتیش و ضبط صرفا ً و عمدتا ً افشای منبع خبر باشد، تفتیش و ضبط غیرقانونی خواهد بود." استیفن سیگر مدیر عامل بنیاد اسپارکاس لیپزیگ می گوید:" این تصمیم گیری به معنای امنیت بیشتر حقوقی برای خبرنگاران محقق است و در عین حال آزادی مطبوعات را در برحه ای که به خاطر نگرانی های احتمالی و واقعی امنیتی محدود و محدودتر شده است، تقویت می کند."

هارتویگ هوچ اشتاین عضو هیئت بنیاد اسپارکاس و سردبیر سابق روزنامه لیپزیگ خاطر نشان می کند، "برندگان جایزه ۲۰۰۷ نمونه هایی از طیف کلی تهدیدها و موانع بر علیه روزنامه نگاران محقق و آزادی مطبوعات هستند. این تهدیدها از حکومت استبدادی و انتقام های جنایتکارانه گرفته تا انحرافات قضایی را شامل می شوند. برندگان جایزه توسط شورای بنیاد متشکل از سردبیران، خبرنگاران تلویزیون و نویسندگان انتخاب شدند. پیشنهادات در خصوص انتخاب برندگان توسط کارشناسان ملی و بین المللی ارائه شدند. دانشجویان رشته روزنامه نگاری دانشگاه لیپزیگ با مدیریت پروفسور مایکل هالر تحقیقاتی را در خصوص صلاحیت کاندیداهای پیشنهادی انجام دادند.

منبع: بنیاد اسپارکاس لیپزیگ، لیپزیگ، ۲ مه،