اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۹ مهر ۱٣٨۶ -  ۲۱ اکتبر ۲۰۰۷

بیانیه ی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف

هنوز چند صباحی از موج صدور احکام سنگین دانشجویی برای دانشجویان دانشگاه­های علامه و امیرکبیر و تهران و دیگر دانشگاه­های سراسر کشور نمی­گذرد و هنوز پروژه­ی انحلال غیر قانونی تشکل­های منتقد دانشجویی و خاموش کردن صدای مخالف و نیز برخورد با اساتید دگراندیش و فعالین جامعه ­ی مدنی را از یاد نبرده­ ایم که بار دیگر شمشیر استبداد از غلاف جهل بیرون آمد و سه دانشجوی دانشگاه پلی ­تکنیک، مجید توکلی، احسان منصوری و احمد قصابان را به زیر تیغ خود کشید؛ غافل از آن که هیچ تیغی آن­قدر برّا نیست که پویندگان راه دموکراسی و حقوق بشر را به زانو درآورد.
زمانی که رئیس دولت نهم به همراهی تیم امنیتی خود پای به دانشگاه پلی ­تکنیک گذاشت و حلقه ­به ­گوشان حکومت را برای شنیدن سخنانش گردهم آورد باز این فریاد حق ­طلبانه ­ی دانشجویان آزاده ­ی پلی ­تکنیک در دفاع از آزادی آکادمیک و اعتراض به حضور مجسم خودکامگی در دانشگاه بود که چونان پتکی بر سر رئیس دولت زده شد. همان زمان می ­توانستیم حدس بزنیم که استبداد تاب تحمل آزادی ­خواهی و حق ­طلبی ندارد و عنان از کف می­ دهد و نقاب از چهره­ برخواهد کشید. چند ماه بعد نهادهای امنیتی حکومت با پشتیبانی سرسپردگان شبه ­نظامی­شان در دانشگاه، دسیسه کردند و با چاپ مطالب موهن در سه نشریه ­ی دانشجویی و انتساب آن­ها به دانشجویان آزاده­ ی امیرکبیر اقدام به ارعاب و احضار و دستگیری و بازداشت طولانی مدت آنان کردند و در نهایت با صدور احکام سنگین برای دانشجویان، خشم و حقارت خویش را به رُخ همگان کشیدند.
ما اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در کنار دانشجویان دیگر دانشگاه­های کشور ضمن حمایت از سه دانشجوی دانشگاه پلی ­تکنیک و تأکید بر بی­گناهی آنان، انحصارطلبان را هشدار می­دهیم که پوشاندن ضعف خویش در اداره ­ی کشور و پنهان ­کردن بی ­تدبیری­شان در سیاست خارجی و به انزوا کشاندن ایران عرصه ­ی بین ­المللی، با اعمال فشار به کنش­گران جامعه ­ی مدنی و سرکوب اعتراضات نه تنها چاره­ ی درد نیست که ایران به مرز قهقرا خواهد کشاند.

بیانیه انجمن اسلامی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

سال گذشته در هنگامی که ساعاتی پس از حضور پر حاشیه ی محمود احمدی نژاد در دانشگاه پلی تکنیک(امیرکبیر) اکثر خبرگزاری های داخلی و خارجی اعتراضات تند و خشمگینانه ی دانشجویان و حوادث و شعارهای مطرح شده در حضور وی را بر روی تلکس های خبری خود قرار داده بودند، در بین اخبار خود چند جمله از رئیس جمهور را هم نیز نقل کرده بودند، با این مضمون که “من درخواست می کنم با هیچکدام از حاضرین در این سالن برخوردی صورت نگیرد زیرا من منتقدان خود را هم نیز دوست دارم.” این جملات شباهت بسیار زیادی به سخنرانی برخی از سران حکومت پس از واقعه ی ۱۸ تیرماه سال ۷۸ داشت که از مستمعین خواسته شده بود در مقابل معترضان هیچ واکنش تندی نشان ندهند، اما دریغا که تاریخ گواهی می دهد و در دل خود ثبت کرده که این مستمعین از فردای شندین این فرمایشات چه کرده اند که نباید می کردند!؟
حال شباهت این جملات احمدی نژاد چنان تداعی کننده خاطرات دردناک آن روزها بود که برخی سیاسیون منتقد، از جمله یکی از اعضای حزب مشارکت سریعا برای جلوگیری از فروغلتیدن حزب مطبوع خود در آتش انتقام احتمالی دولت مهرورز، حرکت دانشجویان پلی تکنیک در مقابل رئیس جمهور محترم را احمقانه و بی ادبانه برآورد کرد! اما در این بین شاید سه دانشجوی بیگناه احمد قصابان، احسان منصوری، و مجید توکلی گمان نمی کردند که پس از گذشت چندین ماه در آتش انتقام دولت از دانشگاه و دانشجویان پلی تکنیک بسوزند و به جرمهای ناکرده متهم و به زندان اوین راه یابند و در زندان حکومت اسلامی تحت شکنجه های جسمی و روحی وادار شوند تا چاپ نشریات موهن (حاصل توطئه ی مخالفان انجمن های اسلامی) را برعهده گیرند، از حقوق اولیه خود محروم گردند، از دانشگاه اخراج شوند و پس از ماه ها زندان و بازجویی طاقت فرسا و بدون آزادی موقت به دادگاه انتقال یابند و علی رغم تکذیب تمامی اعترافات تحت شکنجه ی خود در نهایت هرکدام به ۲ تا ۳ سال حبس تعزیری محکوم شوند.
سلام بر احمد قصابان، احسان منصوری، و مجید توکلی و سلام بر خانواده های شجاع و داغ دیده شان که اکنون از رنج دوری فرزندان خود اشک بر چشم و بغض در گلو و نفرین بر لب دارند و سلام بر جنبش دانشجویی که راسخ و استوار و پایمردانه تا آزادی یاران دبستانی خود از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند. انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی مدیریت دانشگاه تهران ضمن اعلام حمایت خود از سه دانشجوی زندانی پلی تکنیک، انزجار خود از شکنجه ها و فشارهای وارده بر این دانشجویان در زندان اوین را اعلام و ممنوعیت ایجاد شده برای خبرگزاریها در این زمینه و احکام صادر شده اخیر را محکوم نموده و همبستگی خود با پیکره ی جنبش دانشجویی و حرکت آن در راستای آزادی این دانشجویان را ابراز می دارد.

شکایتنامه انجمن اسلامی امیرکبیر به اساتید

اساتید محترم دانشگاه صنعتی امیرکبیر،
با سلام و احترام؛
همان گونه که مستحضرید در اردیبهشت ماه سال جاری ۴ نشریه موهن به طرز مشکوکی در دانشگاه پخش شد. مدیران مسئول این نشریات در کوتاه ترین زمان ممکن جعلی بودن این نشریات را به اطلاع مدیریت دانشگاه، دکتر رهایی، رسانده و خواستار جمع آوری این نشریات از سطح دانشگاه شدند. مدیریت دانشگاه امیرکبیر در همان ساعات اولیه پخش این نشریات، با اهمال کاری و عدم توجه به درخواست یکی از مدیران مسئول جهت جمع آوری نشریه جعلی پخش شده در دانشگاه، زمینه پخش تدریجی ٣ نشریه جعلی دیگر را فراهم نمود. در حالی که تمامی شواهد و قراین نیز حکایت از جعلی بودن ۴ نشریه دانشجویی مذکور داشت، مدیریت دانشگاه امیرکبیر در همان زمان به عوض تلاش برای مقابله با جوسازی های مسموم بر علیه دانشجویان مظلوم و بیگناه این دانشگاه، اصرار فراوانی بر گناهکار بودن ایشان داشت و طی بیانیه ها و موضع گیری های خود در جمع نیروهایی که هر روز به صورت هماهنگ شده به مقابل دانشگاه آورده می شدند، خواستار برخورد شدید با این دانشجویان می شد.
مدیریت دانشگاه بعد از شروع این غائله با احضار گسترده دانشجویان به کمیته انضباطی (۴٨ نفر)، صدور احکام سنگین انضباطی محرومیت از تحصیل منجر به اخراج برای دانشجویان(۱۲ نفر)، ممنوع الورود کردن بی جهت آن ها به دانشگاه(۱۰ نفر)، صدور دستور ضرب و شتم ایشان به نیروهای حراست و انتظامات دانشگاه و... در کنار پذیرفتن نیروهای به اصطلاح معترضی که به صورت سریالی به مقابل دانشگاه آورده می شدند، در ساختمان و اتاق ریاست دانشگاه و همچنین پذیرایی گرم، با شربت گوارا و جوجه کباب، از آن ها زمینه برخورد سنگین و شدید با دانشجویان را فراهم نمود. در همان زمان مدیریت دانشگاه با صدور اطلاعیه ای به غایت غیرمنصفانه و جانبدارانه دانشجویان مظلوم پلی تکنیک را مسبب چاپ نشریات موهن دانسته بود. در بخشی از این اطلاعیه آمده بود: «نه تنها در روزهای اخیر بلکه طی چند سال گذشته با سوءاستفاده از رافت اسلامی و باورهای آزادیخواهانه و عدالت‌طلبانه، گروهی اندک رفتاری را پیش گرفتند که طی سالهای گذشته، برخی از مواقع درصدد ایجاب آشوب و بلوا در این دانشگاه برآمده و حریم‌شکنی و طرح مسائل هنجارشکن سخیف به بهانه آزادی‌خواهی و مدنیت‌جویی، زمینه‌ ایجاد تنش و اخلال بر بستر آرام آموزش و پژوهش این دانشگاه فراهم می‌نمودند و این بار این گروه اندک و ساده لوح در دام توطئه هدایت‌شده قرار گرفتند و به روال سنوات گذشته، گام در مسیر شومی نهادند».
پس از آن نیز با همکاری مستقیم نهادهای مختلف دانشگاه دانشجویان یک به یک در دام نیروهای امنیتی می افتادند. مقداد خلیل پور پس از آن که حراست دانشگاه از وی خواست از خوابگاه خارج شود به طرز وحشیانه ای دستگیر شد. احسان منصوری نیز با همکاری شایان توجه حراست دانشگاه امیرکبیر در دام نیروهای امنیتی افتاد و پس از ضرب و شتم فراوان به بند ۲۰۹ منتقل شد. عباس حکیم زاده و علی صابری نیز که به توصیه اکید معاونت دانشجویی دانشگاه به مشهد و به منزل پدری شان رفته بودند، بلافاصله پس از حضور در مشهد توسط نیروهای اداره اطلاعات مشهد بازداشت و به تهران، بند ۲۰۹ زندان اوین، منتقل شدند. دانشگاه همچنین تلاش کرد با بیرون انداختن علی عزیزی از خوابگاه، وی را نیز تحویل نیروهای امنیتی بدهد.
مدیریت دانشگاه امیرکبیر همچنین در بهار گذشته چند تن از کارمندان اداره انتظامات دانشگاه را مجبور کرد از دانشجویان عضو انجمن اسلامی به سبب آن چه «ضرب و شتم انتظامات» خوانده می شد، به دادگاه شکایت کنند. دانشگاه نیروهای انتظامات را تهدید کرده بود در صورت شکایت نکردن از دانشجویان از ادامه کار آن ها جلوگیری خواهد کرد. علاوه بر این در طول سال گذشته همواره به محض ایجاد کوچکترین تجمع اعتراضی در دانشگاه، نیروی های انتظامی و امنیتی به درخواست ریاست دانشگاه اطراف دانشگاه را محاصره می کردند و انتظامات دانشگاه نیز به دستور مدیریت تلاش وافری جهت هدایت معترضین به بیرون دانشگاه و تحویل آن ها به نیروی انتظامی می کرد.
تاسف انگیزتر از همه آن که دکتر علیرضا رهایی به عوض تلاش برای رهایی هر چه سریعتر دانشجویان از بند، پرونده هایی مخلوط به راست و دروغ از ریز فعالیت های دانشجویی دانشجویان در بند را در اختیار مقامات امنیتی قرار می دهد تا مستمسکی جهت اخذ اعترافات تحت فشار و عاملی برای محکومیت دانشجویان در دادگاه باشد. این مسئله را کلیه ۹ دانشجویی که در بهار امسال بازداشت شدند تایید می کنند. همچنین قاضی پرونده به ٣ دانشجویی که همچنان در بازداشت به سر می برند اعلام کرده که علیرضا رهایی به عنوان شاکی خصوصی از ایشان شکایت کرده و خواستار مجازات دانشجویان شده است.
دکتر علیرضا رهایی، همچنین در فصل امتحانات پایان ترم، زمانی که اساتید و دانشجویان دست در دست یکدیگر، تصمیم داشتند با عدم برگزاری امتحانات از ٨ عضو در بند خود دفاع کنند، در اقدامی بی سابقه یکی از نیروهای امنیتی را به شورای دانشگاه دعوت نمود تا اساتید را در خصوص دست داشتن دانشجویان بازداشت شده در انتشار نشریات موهن قانع کند. دکتر رهایی به این هم بسنده نکرد و به توصیه نهادهای امنیتی چند تن از اساتید را راهی زندان اوین نمود تا اساتید با مشاهده اعترافات دانشجویانی که تا سر حد مرگ شکنجه شده بودند تا به گناه نکرده اعتراف کنند، قانع شوند که از به تعویق انداختن امتحانات صرف نظر کنند. در همان زمان اساتید به این شرط حاضر به برگزاری امتحانات شدند که دانشجویان در بند بتوانند امتحانات خود را پس از آزادی بدهند. اما از زمان آزادی ۵ دانشجو در تابستان تاکنون، دکتر رهایی، با خلف وعده، هنوز اجازه اخذ امتحانات را به دو نفر از آن ها، عباس حکیم زاده و علی صابری، نداده است.
اکنون نزدیک به ۶ ماه از بازداشت ٣ دانشجوی در بند پلی تکنیک تحت سخت ترین و غیرانسانی ترین شرایط ممکن می گذرد و علیرغم اعلام برائت چندین باره این دانشجویان قبل و پس از بازداشت، حتی در مرحله بازپرسی و برگزاری دادگاه، دادگاه تشکیل شده برای این دانشجویان، هفته گذشته طی احکامی شدید و بی سابقه ایشان را به حبس های طویل المدت محکوم نمود، تا سیر این سناریو به سر منزل مقصود طراحان بد طینت آن برسد. تا پیش از این همواره روسای دانشگاه ها، به عنوان عضوی از جامعه دانشگاهی، تلاش می کردند از بازداشت شدن دانشجویان و یا در حبس ماندن ایشان جلوگیری کنند. رفتارهای رئیس کنونی دانشگاه امیرکبیر با دانشجویان به خصوص ۳ دانشجوی در بند، احمد قصابان، مجید توکلی و احسان منصوری که نزدیک به ۶ ماه است که تحت سخت ترین شرایط در بازداشت به سر می برند، در نوع خود جدید و مایه تاسف است. چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟!
آن چه واضح و مبرهن است آن است که کینه توزی و عداوت نهادهای خارج از دانشگاه بر علیه دانشجویان پلی تکنیک طی سالیان گذشته مسبوق به سابقه بوده و بیش از این از آن ها انتظاری نیست. اما آن چه پلی تکنیک را به مثابه خانواده ای همواره در کنار یکدیگر قرار داده، حل و فصل تمامی مشکلات داخل دانشگاه و ایستادگی در مقابل هجمه های بیرونی علیرغم اختلاف نظرهای احتمالی بوده است. اما مدیریت فعلی دانشگاه امیرکبیر همواره برای حل مشکلات دانشگاه به صورتی آشکار به نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه تکیه می کند و تلاش دارد با پیگیری سیاست «النصر بالرعب»، قلع و قمع دانشجویان فعال و ایجاد جو سرکوب و اختناق در دانشگاه تمامی مشکلات موجود را حل نماید. همچنین مدیریت انتصابی دانشگاه امیرکبیر تاکنون نقش بارز و بی بدیلی در پیشبرد سناریوی شوم نشریات جعلی بازی کرده است.
آخرین مورد از برخوردهای کینه توزانه دکتر رهایی با دانشجویان، ارسال جوابیه ای تند و دون شان دانشگاه امیرکبیر برای روزنامه اعتماد در پاسخ به درج خبر برگزاری مراسم افطاری انجمن اسلامی در این روزنامه است. در جوابیه مدیریت دانشگاه به روزنامه اعتماد آمده است: «هرچند تصویر مندرج و اسامی سخنرانان روشن می کند که نشست مذکور، نه نشست دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، بلکه جمع اندکی از فعالان سیاسی است که با سوءاستفاده از عنوان این دانشگاه دور هم جمع شده اند که نه مراسم افطاری که فاتحه خوانی عملکرد رو به موت خود که تاریخ گویای آن است را برگزار کرده اند. لذا به این جمع اندک توصیه می شود به جای بررسی مسائل دانشگاه ها به گذشته تاریخی خود پرداخته و علت طرد خود را از جانب ملت ایران، کالبد شکافی نمایند و سمت های مستعجل و زودگذر خود را که با همت و هوشیاری ملت ایران از دست داده اند، نه برای جوانان بلکه به دیوار منزل خود آویزان نمایند و به همین قانع باشند».
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر گر چه دست های زیادی را در انجام و اجرای سناریو نشریات جعلی دخیل می داند، اما بر این نظر است که پیش بردن این پروژه قطعا بدون همکاری و همیاری مدیریت دانشگاه امکان پذیر نبود. لذا ما مسئولیت تمام تضییقات و محدودیات هایی را که در این مدت به صورت غیرقانونی بر دانشجویان اعمال شده است، بر عهده شخص دکتر رهایی می دانیم و معتقدیم ایشان بایستی در برابر ظلمی که بر دانشگاه و دانشجویان می رود، پاسخگو باشد. بی شک دوره ریاست رهایی در تاریخ پلی تکنیک به عنوان سیاه ترین دوره مدیریت دانشگاه در قبل و بعد از انقلاب ثبت خواهد شد و نام وی برای ابد با ننگ سرکوب دانشجویان آزادیخواه پلی تکنیک و تبدیل امیرکبیر به جولانگاه نیروهای امنیتی و شبه نظامی گره خواهد خورد.
انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر به نمایندگی از دانشجویان این دانشگاه، دست نیاز به سوی اساتید محترم که بی شک در طول تاریخ این دانشگاه نقش پدرانه خود را در خانواده بزرگ پلی تکنیک به بهترین شکل ایفا نموده اند، دراز می کند. ما به نمایندگی از عموم دانشجویان پلی تکنیک شکایت خود از دکتر علیرضا رهایی، رئیس انتصابی دانشگاه، را که در این مدت با چوب حراج زدن به حیثیت پلی تکنیک، آبرو و اعتبار چندین ساله این دانشگاه را به ثمن بخس معامله کرده است، با اساتید گرانقدر خود در میان می گذاریم. ما معتقدیم گره از کار فروبسته امروز دانشگاه امیرکبیر تنها با همیاری و همکاری کلیه اعضای این خانواده میسر خواهد بود. اساتید محترم پلی تکنیک، «اینک ما مانده ایم و زندانی آباد، دانشگاهی ویران و جامعه ای رنجور. دانشجو و استاد همه تاوان استقلال خود را می پردازند و هر کس سر بر آستان قدرت ندارد بایستی آستین به خون جگر بشوید که حاکمیت اقتدارگرا جز مرید مطیع نمی پسندد.»
انجمن اسلامی دانشجویان تصمیم دارد به نشانه همبستگی با مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری و در اعتراض به پایمال شدن حقوق مسلم این ٣ دانشجوی پلی تکنیکی در بند که تاکنون دو نیمسال تحصیلی خود را پشت میله های زندان و تحت شکنجه های قرون وسطایی سپری کرده اند، صدور احکام سنگین و ناعادلانه برای آن ها و همچنین همکاری شرم آور دکتر رهایی در این قضیه با نهادهای طراح این سناریو، کلاس های درس را در روزهای دوشنبه، سه شنبه و چهارشنبه، تعطیل نماید و از اساتید محترم دانشگاه انتظار دارد به نشانه همدردی و انجام وظیفه اخلاقی خود در برابر این سه دانشجوی مظلوم و بیگناه، با دانشجویان در تعطیلی کلاس ها همکاری داشته باشند.
انجمن اسلامی دانشجویان از اساتید محترم درخواست می کند بیش از این سکوت را در مقابل هجمه همه جانبه بدخواهان به درخت تناور پلی تکنیک و به بند کشیدن سه دانشجوی مظلوم آن ادامه ندهند. چرا که دانشجویان در دو سال گذشته بیشترین ایستادگی را کرده اند و هزینه های گزافی نیز در این راه پرداخت کرده اند. اینک این اساتید دانشگاه، به عنوان عضوی از اعضای خانواده بزرگ پلی تکنیک، هستند و مسئولیت اخلاقی و انسانی شان در مقابل سه دانشجوی زندانی که در این مدت تحت انواع و اقسام شکنجه های روحی و جسمی قرار داشته اند. «دیر شده است، طفل انتظار پیر شده است، دل صبر از این شیوه سیر شده است. اگر ایران است، اگر ایمان است، اگر کرامت انسان است، اگر خرد و برهان است، اگر عشق و عرفان است، همه دستخوش تاراج و طوفان است. کجاست شیر دلی کز بلا نپرهیزد؟»