• امروز تنها اتحاد استراتژیک جنبشهای اجتماعی، جنبش کارگری و اقشار زحمتکش جامعه، زنان و دانشجویان و همبستگی آنها می تواند تضمین کننده پیروزی بر استبداد و به کرسی نشاندن آزادی و برابری باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۹ مهر ۱٣٨۶ -  ۲۱ اکتبر ۲۰۰۷

امروز در شرایطی به سر می بریم که جامعه و جنبش های اجتماعی در موقعیتی خطرناک و سرنوشت ساز قرار گرفته اند . همگان می دانند که تعرضی وسیع به ابتدایی ترین حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی در جریان است . هدف اصلی این تعرض سبعانه چیزی جز امحاء و نابودسازی جنبش های اجتماعی آزادی خواه و معترض به وضعیت موجود نیست. قرار است دور دیگری از بقاء حاکمیت بر ویرانه این جنبشها استوار شود. استراتژی همیشگی حاکمیت در مقابل جنبشهای آزادی خواه که همواره چیزی جز سرکوب عریان نبوده است، به واسطه ترس از تعمیق و رادیکالیزه شدن این جنبشها و بر متن تشدید تخاصمات خارجی و دست بالا پیدا کردن رژیم در این تخاصمات، به برکت سیاستهای امپریالیستی آمریکا و متحدینش در منطقه، اوج گرفته است. جنبش کارگری و اعتراضات معلمان و دیگر اقشار زحمتکش جامعه به شدت سرکوب می شود و مبارزین آن راهی زندان می شوند. خواسته های برحق جنبش زنان لگدمال می شود و دستگیری فعالان این جنبش شدت می یابد. به بهانه برقراری امنیت اجتماعی، حرمت انسانی شهروندان عادی جامعه پایمال می شود.
نوک تیز پیکان این حمله، اما متوجه دانشگاه و جنبش دانشجویی ست. نظم حاکم به خوبی می داند که بدون سرکوب تمام عیار جنبش دانشجویی، که اساسا ً سویه ای سیاسی دارد و معطوف به ایجاد تغییرات رادیکال سیاسی و اجتماعی ست، عقب راندن جامعه ممکن نیست. تحمیل خفقان به جامعه بدون درهم شکستن بلندگوی رسای اعتراض آزادی خواهانه آن – یعنی دانشگاه – ممکن نیست. در عین حال در طرف مقابل نیز عقیم گذاشتن سیاست سرکوب و از بین بردن فضای نظامی حاکم بر جامعه بدون مبارزه ای پیگیرانه، قاطع، متشکل و هدفمند ممکن نیست. بدون شک جنبش دانشجویی سهم بزرگی در به پیش راندن این مبارزه و به پیروزی رساندن آن بر دوش دارد. در این میان جنبش دانشجویی بدون اتخاذ استراتژی، سیاست و افقی رادیکال و سازش ناپذیر، در تمایز با جناحهای مختلف حکومتی و همچنین دولتهای خارجی و در تقابل با سیاستها و نسخه های گوناگون و ارتجاعی آنان قادر نخواهد بود مبارزه ای پیروزمند را به سرانجام رساند. نباید اجازه داد که جناحهای مختلف قدرت حاکم، جنبش دانشجویی را به پیاده نظام خویش تبدیل و آنرا به خود ضمیمه کنند. نباید اجازه داد دور دیگری از مبارزه دانشجویان و فداکاری های آنها به پای چنین جریاناتی نوشته شوند. توهم جنبش دانشجویی به افق سازشکارانه و تماما ً واپس گرایانه ی جناحهای به اصطلاح منتقد «درون حکومتی» تنها فعالان این جنبش را به مسلخ سرکوب و بی افقی می کشاند. همچنانکه می تواند این سه دانشجوی زندانی را قربانی اصطکاک منافع و نبرد قدرت جناحین حاکمیت جمهوری اسلامی دانست.
پس از شکست اپو‍زیسیون راست طرفدار غرب در پیشبرد برنامه های سیاسی خود در ایران،‌ گرایشات راست و لیبرالی درون حاکمیت (از قبیل احزابی چون کارگزاران، جبهه ی مشارکت، اعتماد ملی و بقایای نهضت آزادی) با به راه انداختن کمپینی کثیف علیه فعالین رادیکال دانشجویی، با توسل به تحریک نیروهای سرکوب دولتی و نزدیک به دولت موجود، به تقلایی مذبوحانه در جهت مصادره جنبش دانشجویی در خدمت رقابتهای انتخاباتی و فرا انتخاباتی خود با جناح حاکم بر همین «دولت» (!) افتاده اند. ضروری ست جنبش رادیکال دانشجویی، با اتکا به بدنه دانشجویان، به منظور حفظ استقلال خود در مواجهه با جناحین قدرت حاکم و در برابر فرایند تغذیه تمامیت رژیم از نیروی فکری و مادی این جنبش و تضعیف نیروهای مترقی اجتماعی مقاومت نمایند.
باز هم تأکید می کنیم، امروز تنها اتحاد استراتژیک جنبشهای اجتماعی، جنبش کارگری و اقشار زحمتکش جامعه، زنان و دانشجویان و همبستگی آنها برای پیشبرد مبارزه ای رادیکال، سازش ناپذیر، متشکل و هدفمند و مرزبندی صریح سیاسی با جناحهای مختلف قدرت و دخالت دولتهای خارجی، به ویژه آمریکا و متحدانش، می تواند تضمین کننده پیروزی بر استبداد و به کرسی نشاندن آزادی و برابری باشد.

ما دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب دانشگاههای ایران، ضمن پافشاری بر خواست آزادی فوری دانشجویان زندانی پلی تکنیکی (قصابان، توکلی، منصوری) و فراخواندن دانشجویان به مبارزه برای رهایی آنان و محکومیت هر نوع استدعا و استمداد از شخصیتها و نهادهای حاکمیت، برای آزادی دانشجویان، خواستار تحقق بدون قید و شرط مطالبات زیر می باشیم:

۱- آزادی فوری دانشجویان دربند و کلیه زندانیان سیاسی
۲- لغو کلیه احکام کمیته های انضباطی و تمامی تضییقات و اقدامات سرکوبگرانه علیه فعالین دانشجویی
٣- حذف فضای پادگانی و نظامی حاکم بر دانشگاه و آزادی فعالیتهای اجتماعی و سیاسی در دانشگاه
۴- آزادی برپایی تشکلهای مستقل دانشجویی، به عنوان ظرف اعمال اراده دانشجویی و الغاء انحصار تشکلهای حکومتی در دانشگاهها
۵- لغو هرگونه تبعیض برمبنای جنسیت در دانشگاه و الغاء هرگونه جداسازی جنسیتی
۶- تحقق تمامی خواسته های صنفی دانشجویان


دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب دانشگاههای ایران