اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۱ آبان ۱٣٨۶ -  ۱۲ نوامبر ۲۰۰۷

سخنی با کارگزاران و درخواستی دلسوزانه!
نگاه پدرانه آقای هاشمی، مانع از خروش ایشان به سوءاستفاده از نام و جایگاه وی بوده است
انتخابات پرشور موجب افزایش ضریب امنیتی کشور در حوزه بین المللی می شود
وظیفه دستگاه سیاست خارجی در مورد تصمیم مجمع عمومی اینترپل

حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان در سرمقاله دیروز این نشریه: چرا بیرون از گردنه؟! نوشته است: ۱ ـ این نوشته اگرچه با استناد به اظهارات اخیر آقای حسین مرعشی، سخنگوی محترم حزب کارگزاران نوشته می شود ولی روی سخن فقط با ایشان نیست، چرا که جناب مرعشی ظاهراً بنا ندارند برای نظرات گاه و بیگاه خویش دلیل ارائه کنند، بلکه این نقیصه را به روش دیگری ـ بخوانید با توسل به یک ترفند ـ جبران می کنند و به جای استدلال که لازمه اظهارنظر است از انتساب خود به حزب کارگزاران بهره می گیرند و نارواتر و ناشایسته تر آن که پای آیت الله هاشمی رفسنجانی را هم به میان می کشند، آن گونه که انگار علاوه بر سخنگوی حزب کارگزاران، وظیفه سخن گفتن از جانب آقای هاشمی رفسنجانی را نیز برعهده دارند!
با این توضیح، در این نوشته اولاً؛ روی سخن با حزب کارگزاران است و ثانیاً؛ سخنی ـ که به یک درخواست دلسوزانه شبیه تر است ـ نیز با جناب آقای هاشمی رفسنجانی در میان است.
۲ ـ آقای مرعشی در گفت وگو با سایت اینترنتی رجا نیوز ـ که متن آن روی سایت شخصی ایشان نیز آمده است ـ درباره آقای دکتر احمدی نژاد می گوید این آقا هم مثل من فقط در راهپیمایی ها و کارهای دانشجویی حضور داشته و سهمش در به ثمر رسیدن انقلاب همین قدر است و الان هم اتفاقی رئیس جمهور شده است !
مخالفت آقای مرعشی با آقای احمدی نژاد نه جدید است و نه عجیب زیرا دشمنی ایشان و دوستان هم حزبی او با احمدی نژاد از همان هنگام که آقای احمدی نژاد شهردار تهران بود آغاز شده و در انتخابات مجلس هفتم و سپس انتخابات ریاست جمهوری به اوج رسیده بود. چرا که احمدی نژاد با روحیه مردمی، ساده زیستی، کار طاقت فرسا و شبانه روزی، مبارزه با رانت خواران در شهرداری تهران و ده ها اقدام اسلامی و انقلابی دیگر، از یکسو، دوران حاکمیت حزب کارگزاران و جبهه اصلاحات بر شهرداری تهران را به شدت زیر سوال برده و نه فقط کم کاری بلکه سوءاستفاده ها و خطاکاری آنان را پیش چشم مردم به نمایش گذاشته بود و از سوی دیگر می دانستند که ادامه این روند و گسترش حاکمیت اصولگرایان بر سایر کانون های تصمیم ساز نظیر مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری کمترین فرصتی برای بازگشت دوباره کارگزاران و مدعیان اصلاحات به قدرت باقی نخواهد گذاشت و از آنجا که این هر دو اتفاق بعدی نیز رخ داد، آقای مرعشی و دوستانش تنها دو راه پیش روی خود داشتند، توبه از گذشته و بازگشت به آموزه های اصیل انقلاب و یا ادامه مخالفت که متاسفانه آقای مرعشی و برخی از همفکران ایشان راه دوم را برگزیدند، بنابراین مخالفت آقای مرعشی و دوستانش با احمدی نژاد به عنوان یکی از چهره های شاخص اصولگرایی عجیب و غیرمنتظره نیست، اما آنچه این روزها شاهد آن هستیم و در جریان انتخابات ریاست جمهوری نهم نیز نمونه هایی از آن را شاهد بودیم، فقط یک مخالفت سیاسی از نوع متداول و تعریف شده آن نیست، بلکه آقای مرعشی در مخالفت با احمدی نژاد پا را از مرز مخالفت های مرسوم در میان گروه ها و احزاب سیاسی فراتر گذاشته و در اظهارنظرهای خویش بی آن که متوجه باشد ـ و انشأالله بی آن که بخواهد ـ به دشمنی کور روی آورده و در پاره ای از موارد، مبانی نظام را زیر سوال کشیده و به مردم اهانت می کند. به عنوان مثال ـ و فقط به عنوان مثال ـ ایشان در اواخر تیرماه ٨۶ طی مصاحبه ای، اعلام کرد اسلام، نظام سیاسی ندارد ! یعنی موجودیت و مشروعیت جمهوری اسلامی ایران که یک نظام سیاسی برخاسته از اسلام است را زیر سوال برد و توضیح نداد که اگر چنین اعتقادی دارد، چرا ایشان و دوستانش طی سال های متمادی در یک نظام اسلامی ـ که مطابق نظر اعلام شده ایشان نباید مشروعیت داشته باشد ـ مسئولیت های حساس داشته اند و چرا هم اکنون نیز برای تصاحب کرسی های قدرت در همین نظام، سر از پا نمی شناسند؟! و جدیدترین اظهارنظر ایشان که ریاست جمهوری احمدی نژاد را اتفاقی دانسته اند، نه فقط اهانت به احمدی نژاد و تحریف واقعیات است، بلکه اهانت به مردم ایران و نامشروع جلوه دادن دولت نیز هست، آن هم در بحبوحه چالش های بیرونی و همنوا با دشمنان تابلودار خارجی.
٣ ـ سخنگوی حزب کارگزاران توضیح نمی دهد که وقتی رئیس جمهور شدن احمدی نژاد را اتفاقی ـ به مفهوم شانسی و تصادفی ـ می داند اولاً؛ برای رأی مردم و شور و شعور آنها چه ارزشی قائل است؟ آیا حضور توده های میلیونی مردم در مراکز رأی گیری و انتخاب یک نامزد مشخص از میان سایر نامزدها را هم اتفاقی! می داند؟ ثانیاً؛ نظر ایشان درباره این کلام حضرت امام (ره) که علاوه بر حجیت نقل، با مبانی عقلی نیز انطباق کامل دارد چیست که میزان رأی مردم است ؟ آیا امام راحل (ره) هم اتفاقی! چنین فرموده اند؟ و یا، چون از نظر مشعشع آقای مرعشی خبر نداشته اند که رأی مردم اتفاقی است چنان نظری را ارائه فرموده بودند؟! و. . .
ثالثاً؛ اگر رأی مردم به احمدی نژاد، اتفاقی! و بدون تفکر و محاسبه بوده است چرا این اتفاق! درباره نامزد مشترک حزب کارگزاران و جبهه اصلاحات و بسیاری از گروه های سیاسی همسو با آنان روی نداده است؟ و آیا آرأ مردم به نامزد مورد نظر خودتان را هم اتفاقی می دانید؟، اگر پاسخ مثبت است که وای به حالتان و اگر پاسخ منفی است و فقط آرأ احمدی نژاد را اتفاقی تلقی می کنید، با کدام معیار این دو طیف را از هم تفکیک کرده اید؟! شاید بر این باورید که هر کس با شماست دارای عقل و درک و شعور است و هرکه با شما نیست از همه این مواهب محروم است؟! و اگر منظور شما هیچکدام از این چند حالت نیست، پس منظورتان چیست؟!
۴ ـ و اما، همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، روی سخن فقط با آقای مرعشی نیست بلکه؛
آقای مرعشی از سوی حزب کارگزاران به عنوان سخنگوی این حزب معرفی شده است و مطابق یک اصل تعریف شده سخنگوی حزب بیان کننده مواضع حزب است. بنابراین باید از حزب کارگزاران پرسید که آیا آنچه آقای مرعشی اعلام می کند، نظیر فقدان نظام سیاسی در اسلام ـ نفی مبانی انقلاب و نظام ـ و یا اتفاقی بودن ریاست جمهوری احمدی نژاد ـ اهانت آشکار به شعور مردم و چرخه مردم سالاری نظام ـ و موارد مشابه دیگر، مواضع حزب کارگزاران نیز هست؟ اگر پاسخ منفی است چرا ایشان را نه فقط از سمت سخنگویی حزب، بلکه از عضویت حزب طرد نمی کنید؟ و اگر پاسخ مثبت است، شما را چه می شود که بیرون از گردونه می گردید؟ و برای کسب قدرت به هر ناروایی دست می زنید؟ البته وقتی آقای مرعشی وجود نظام سیاسی در اسلام را نفی کرد، آقای محمدهاشمی به عنوان عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران گفت: اظهارنظر آقای مرعشی، نظر شخصی ایشان است و ارتباطی با مواضع تشکیلاتی کارگزاران ندارد و تاکید کرد که حزب کارگزاران در زمان مناسب نظرات خود را اعلام خواهد کرد ولی حزب کارگزاران برخلاف وعده عضو مرکزیت خود، هرگز نظر حزب را اعلام نکرد. چرا…؟! شاید به مصلحت نمی دانست. البته، مصلحت حزبی نه مصلحت نظام! که این نیز طرفه حدیثی دیگر است!
۵ ـ هرچند حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی هرگونه ارتباط خود با حزب کارگزاران را نفی کرده اند اما، اعضای این حزب و از جمله آقای مرعشی در اظهارنظرها و مواضع سیاسی خود به گونه ای از آقای رفسنجانی سخن می گویند و پای ایشان را به ماجرا می کشند که انگار حزب کارگزاران بی اجازه آقای هاشمی آب نمی خورد و بیرون از خواست و نظر ایشان نه کلامی به کام می چرخاند و نه قلمی بر کاغذ می دواند! و این در حالی است که برخی از مدعیان حمایت از آقای هاشمی بارها نشان داده اند هرگاه منافع حزبی و شخصی خود را در نفی شخصیت آقای رفسنجانی دیده اند، از تاختن به ایشان دریغ نورزیده اند و این ماجرا عیان تر از آن است که نیازی به بیان داشته باشد.
به نظر می رسد ـ و به احتمال زیاد چنین است ـ که نگاه پدرانه آقای هاشمی به اعضای حزب کارگزاران مانع از خروش ایشان به سوءاستفاده های این حزب از نام و جایگاه وی بوده و هست، اما، این نکته نیز نباید نادیده گرفته شود که حزب کارگزاران در پوشش دروغین حمایت از آقای هاشمی، برخی از مبانی ارزشی نظام را مورد حمله قرار می دهد یعنی مبانی و اصولی ـ نظیر تاکید بر نظام سیاسی اسلام ـ که افرادی مانند آیت الله هاشمی رفسنجانی، زندگی خود را در راه اثبات و تثبیت آن صرف کرده اند، بنابراین کمترین انتظار از آقای هاشمی رفسنجانی آن است که اجازه ندهند مواضع غیراصولی و تخریبی این حزب به حساب ایشان نوشته شود. مثلا ـ و فقط مثلاً ـ حمایت صریح آیت الله هاشمی رفسنجانی از رأی مردم در انتخابات ریاست جمهوری نهم که از شخصیت حق طلبی مانند آقای هاشمی جز این انتظار نمی رود، باعث خواهد شد سوءاستفاده کنندگان از شخصیت ایشان، زبان عناد به کام کشند و اگر باز هم زبان به عناد از کام بیرون آورند، گفته آنان ـ خدای نخواسته ـ در نگاه این و آن به حساب آیت الله هاشمی رفسنجانی نوشته نشود.

لزوم انتخاباتی فراگیر، رقابتی و سالم
روزنامه اعتماد ملی با عنوان: حساسیت بزرگان درباره انتخابات مجلس هشتم نوشته است: محور مشترک سخنان مهدی کروبی و محمد خاتمی در پایان هفته گذشته، نگرانی از چگونگی برگزاری انتخابات هشتم مجلس شورای اسلامی بود.
شرکت گسترده در انتخابات، فصل الخطاب این دو شخصیت تاثیرگذار اصلاح طلب و دیگر سران جنبش اصلاح طلبی در ایران است، هرچند نمی توان این دغدغه مهم را فراموش کرد که بدون ایجاد شرایط برابر و ایجاد جو مثبت و عادلانه و برگزاری انتخابات سالم و رقابتی، نقض غرض صورت خواهد پذیرفت.
هر دوی این بزرگواران تاکید نموده اند که کشور در وضعیت فوق العاده ای قرار گرفته است. در حوزه های داخلی و بین المللی هر روز شاهد بحران های تاثیرگذاری هستیم. مجلس توانا که می تواند و باید بر اساس رهنمودهای امام راحل بنیانگذار جمهوری اسلامی در رأس امور باشد، باید منتخبی از فرهیختگان ملت ایران باشد.
شیوه های متخذه در سال های گذشته موجب کنار نهادن و یا کناره گیری بخش عظیمی از توانایی های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور شده است. انتخابات پرشور و بانشاط در حوزه بین المللی نیز موجب ثبات و افزایش ضریب امنیتی کشور می شود. در حالی که قدرت های بزرگ هر روز در حال تدوین و اجرای نقشه های شوم خود هستند، انتخاباتی فراگیر، عادلانه، رقابتی و سالم که در آن چنانکه مقام معظم رهبری فرموده اند، نقش سلایق به حداقل رسیده و شاخص های اولیه برگزاری یک انتخابات قابل قبول، به رسمیت شناخته شود، کشور را از خطرات ایمن خواهد نمود.
نسل انقلاب به خوبی به یاد دارد که امام خمینی(ره) هیچگاه از دشمن و تهدیدهای خارجی خوفی به خود راه نمی دادند، اما از بی پشتوانه شدن جمهوری اسلامی و قهر مردم با صندوق های رای نگران بودند. مهدی کروبی بر این باور است که گردنه های سخت تا انتخابات هنوز پیش روی است و محمد خاتمی تاکید می کند: هدف ما از شرکت در انتخابات تنها جذب رای نیست، بلکه خدمت به کشور است. کشور ما در معرض تهدیدهای بزرگی است و متاسفانه نگرانی جدی وجود دارد که با مشکلات بیشتری روبه رو شود. بر این مبنا، اگر بخواهیم قدرت مانور خود را در عرصه های داخلی و بین المللی افزایش دهیم، نیازمند حضور قدرتمند مردم در انتخابات و ساخت مجلسی با گرایش های سیاسی متفاوت که بیانگر وزن سیاسی و اجتماعی کلیت جامعه ایران اسلامی باشد، هستیم.
این مهم در وضعیت تقابل و پافشاری بر نظرات خویش در عرصه بین المللی نیز ساری است؛ به این معنا که بدون حضور قدرتمند و تعریف شده مردم در پای صندوق های رای، دشمنان این مرز و بوم شعارها و نظراتمان را چندان جدی نخواهند انگاشت.
برای نیل به این مهم لازم است برخی از متولیان امر انتخابات، ذهنیت کلیشه ای خود از انتخابات را کنار بگذارند. ما با ملت هوشمند و عاقلی طرف هستیم، کافی است تنها وانمود نماییم انتخابات برایمان مهم است و در واقع چنین نباشد؛ همین نگرش اثر وضعی خود را در تصمیم مردم بزرگ ایران خواهد گذاشت. کشور به فرد و گروه خاصی تعلق ندارد. انقلاب اسلامی ایران نتیجه مجاهدات، جانفشانی ها و پایمردی های گروه های مختلف سیاسی و اجتماعی مردم در ایران است. اینگونه نیست که سلیقه ای خاص، خود را وارث میراث انقلابی مردم مسلمان ایران بداند.
انقلاب ها به حضور پرنشاط، آگاهانه، مسوولانه و جدی مردم زنده اند، در غیر این صورت تنها سایه هایی از آنها باقی خواهد ماند. انتخابات یعنی به کارگیری رای و نظر مردم، در غیر این صورت می توان نامی دیگر بر آن نهاد.

اثرات منفی مجمع عمومی اینترپل
مخبر کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی کاظم جلالی درباره تصمیم اخیر اینترپل در روزنامه همشهری نوشته ای دارد که در پی نقل شده است: چهارشنبه گذشته موضوع پرونده انفجار مرکز یهودیان(آمیا) و صدور اعلان های قرمز علیه ۵ تن از مقامات ایرانی در مجمع عمومی اینترپل مطرح شد و در رأی گیری که در پایان این نشست انجام شد، مجمع عمومی اینترپل در اقدامی غیرقانونی و غیرمنطقی، صدور اعلان های قرمز علیه ۵ تن از اتباع ایرانی و یک نفر لبنانی را تأیید کرد.
باید دانست که این اقدام یک جانبه غیرحقوقی، غیرقابل پذیرش و ظالمانه نسبت به اتباع ایرانی و شخصیت هایی است که مورد بحث قرار گرفته اند، چرا که این افراد از ذخایر بزرگ نظام، انقلاب و با سوابق روشن هستند، هرچند اگر تصمیم مجمع عمومی اینترپل برای اتباع معمولی ایران هم بود، اقدام محکومی بود.
همچنین مطرح کردن پرونده آمیا در مجمع عمومی اینترپل پیش از هرچیز حکایت از فعالیت صهیونیست ها برای تحت فشار قراردادن جمهوری اسلامی ایران دارد.با این که بحث آمیا تاکنون جنجال های بسیاری را در دنیا آفریده، اما با وجود تغییر چند قاضی برای این پرونده، هیچ گونه شواهد و مدارکی علیه ایران به دست نیامده است.
اما متأسفانه به دلایل غیرحقوقی و کاملا سیاسی این پرونده مفتوح نگهداشته شده، اما هر زمانی که لابی صهیونیست فشار بر ایران را در عرصه جهانی ملاحظه می کند، پرونده آمیا را مجددا مطرح می کند و برخی از قدرت های بزرگ دنیا مثل آمریکا هم کمک می کنند تا این پرونده زنده نگهداشته شده و ایران از این طریق تحت فشار برخی از مجامع جهانی قرار گیرد.
در عین حال دستگاه سیاست خارجی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم باید با جدیت، تصمیم مجمع عمومی اینترپل در مورد پرونده آمیا را مورد پیگیری قرار داده و به لحاظ حقوقی کار قوی انجام دهد تا پاسخ های حقوقی مستند و درخوری را به مجامع جهانی ارائه کند.
این از وظایف وزارت خارجه است که در ارتباط با صیانت از حقوق اتباع ایرانی و حیثیت کشور جمهوری اسلامی ایران و شخصیت ها، حرکت جدی صورت گیرد چرا که اگر این روش مجمع عمومی اینترپل باب شود اثرات منفی را در بر خواهد داشت.

منبع: روزنامه ی اطلاعات بین المللی