اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۷ آبان ۱٣٨۶ -  ۱٨ نوامبر ۲۰۰۷

جغرافیای سیاسی خاورمیانه باردیگر با بحرانهای سیاسی مواجه شده که دامنه‌ی آن میتواند تمام منطقه را تحت تاثیر قرار داده و ساختار سیاسی کشورهای درگیر را با چالشی جدی مواجه سازد. بحرانیکه با تصویب لایحه‌ی پارلمان ترکیه، اجازه‌ی تجاوز به خاک عراق را از سوی ارتش ترکیه به بهانه‌ی منهدم کردن نیروهای حزب کارگران کردستان ترکیه که در مرزهای جنوب شرقی این کشور فعالیت دارند آغاز شده است.
تاریخ نشان میدهد: تبدیل امپراطوری عثمانی به قدرت خاورمیانه در سایه‌ی مشارکت امارتهای کرد در جنگ چالدران در سال۱۵۱۴امکان پذیر شده است. باوجود اینکه کردها در شکل گیری دولت ملی ترکیه نقش آفرینی وسیعی داشته‌اند اما دولت ترکیه بواسطه‌ی تفکرات کمالیستی خود همواره در پی حذف وانکار کردها برآمده‌است. در واقع نسبت انگاشتن به محض رفع نیاز از منفی ترین سیاست ترکیه در قبال کردها بوده‌است.
توجه به تاریخ ترکیه و اوضاع وشرایط کنونی خاورمیانه گویای این مطلب است که این حساسیت از ترس بروز یافته از مساله‌ی کرد ناشی میشود ترس از اینکه کردها وارد مرحله‌ای ملی شده‌اند و این خطری برای حکومت ترکیه خواهد بود. مبارزه با تروریسم از سوی دولتی که تاکنون با زیر پاگذاشتن تمام حقوق ۲۷ میلیون کرد در کردستان ترکیه اعم از انکار کردن، ممنوعیت زبان و محرومیت از حق آموزش به زبان مادری و بمباران چندین ساله مناطق کردنشین خود جای بسی تامل است.
پرواضح است که حکومت ترکیه با قصد تضعیف حکومت کردستان عراق و وارد آوردن فشار به جامعه‌ی بین‌المللی و استفاده از این اهرم برای تطمیع خواسته‌های نامشروع خود و ادامه‌ی خوی وحشیگری و تجاوزگری نظامیان خود و سعی در به تعویق انداختن اجرای ماده‌ی ۱۴۰ با قصد تسلط دائم بر منابع نفتی کردستان عراق وکرکوک قصد تجاوز همه جانبه به خاک کردستان عراق دارد.
سئوالی که اینجا مطرح است که چرا به اسطلاح آن ترکهای کوهی که حتی از بردن نامشان واهمه دارند دست به اسلحه برده و ۲۰ سال در قالب جنگهای چریکی به مبارزه با دولت پرداخته‌اند؟ در واقع این عصیانها نه با بنیان جدایی طلبی بلکه به سبب طردشان ظهور یافته‌است. گفتنی است که برخورد عجولانه و به دور از عقلانیت در هر سوی کارزار باعث ادامه‌ی این روند و شعله گرفتن آتش جنگ در کردستان و ترکیه خواهد شد که عواقب آن نه تنها به زیان این دو ملت، بلکه به ضرر تمام منطقه خواهد بود و جریان دمکراسی خواهی را به مخاطره‌ای جدی خواهد انداخت. حزب کارگران کردستان نیز میبایست در این برهه هماهنگ با سایر احزاب و تشکلهای کردی بوده و خود را خارج از بلوک سیاسی کردستان نپندارد و با پرهیز از اقداماتی که تمامی جوانب قضیه را مد نظر نداشته باشد، شعله‌های این آتش را افروخته‌تر ننماید.
در پایان خاطرنشان میسازیم که ما وجدانهای بیدار و صلح طلب وآزادی‌خواه کردستان ایران هر گونه تهدید نظامی علیه حکومت اقلیم کردستان را محکوم کرده و خواستار حل دموکراتیک مسئله‌ی کردها میباشیم.


اتحادیه‌ی دموکراتیک دانشجویان کرد
آبان ٨۶