اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۱ آذر ۱٣٨۶ -  ۱۲ دسامبر ۲۰۰۷

ئیمه روله ی ره‌نگی سور و شورشین
سه‌یری که‌ن خویناویه رابردومان
(ما فرزند رنگ سرخ و انقلابیم بنگرید که خون آگین است گذشته مان)

دانشگاه از همان ابتدا سنگر برابری و آزادی خواهی، ظلم ستیزی و مقاومت بوده و هیچ گاه مطیع و مجیز اربابان قدرت نبوده است.نهاد دانشگاه، بالاخص در ایران، در طول تاریخ خود بستر و آوردگاه مبارزان نستوه راه برابری و آزادی بوده وشاید همین است که تنها در ایران، روز سرکوب دانشگاهیان را نماد و روز دانشجو نامیده اند.
اما امسال در شرایطی ۱۶ آذز دیگری را گذراندیم که بیش ۴۰ دانشجو در زندان های کشور از تحصیل محروم هستند؛ پنج ماه از ربودن صباح نصری و هدایت غزالی توسط نیروهای امنیتی در شهرهای کردستان می گذرد و این دو دانشجوی دانشگاههای تهران، ماه هاست که بدون تفهیم اتهام، ملاقات، اطلاع از محل نگهداری و حتی گفتگو با خانواده هایشان، دربندند و هیچ نهادی پاسخگو نیست و وزارت علوم هم تنها به سلب مسئولیت اکتفا کرده است؛ تنها به بهانه برگزاری برنامه ای به مناسبت روز دانشجو بیش از ۲۵ نفر از دانشجویان به اسم اخلالگر! به زندان برده می شوند؛ یاسر گلی، آسو صالح، مسعود کردپور و ده ها دانشجوی دیگر دانشگاه کردستان به زندان محکوم می شوند و در بدعتی تازه، جمع زیادی از دانشجویان دانشگاه سنندج، با احکام سنگین محرومیت از تحصیل مواجه شده و به دانشگاه هایی در شهرهای دوردست تبعید می شوند.
روز دانشجو را در حالی در دانشکده های ارتباطات و روزنامه نگاری جشن گرفتند که بیش از ۱۰ روزنامه نگار در زندانند و روزنامه نگار کرد، عدنان حسن پور، به مرگ محکوم شده و روزنامه نگاران دیگر کرد همچون هیوا بوتیمار، اجلال قوامی، محمد صدیق کبودوند و... به بهانه های واهی راهی زندان شده اند.
چندی است ۱۶ اذرهائی متفاوت بر جامعه دانشگاهی ایران می گذرد.
دولت نهم محدودیت ها و خفقان بیشتری را با خود برای دانشگاه به همراه آورده و فضای دانشگاه، به اشکال مختلف بیش از پیش حراستی شده و اعمال محدودیت های گوناگون هر نوع آزدی آکادمیک را زیر پا له می کند.
تصفیه ها از اساتید دگر اندیش شروع شده و اکنون به دانشجویان منتقد ریاست دانشگاهها رسیده است! دیگر خبری از تشکیل کلاس های آموزش زبان کردی، آذری و... نیست و کلیه کانون های فرهنگی و هنری تعطیل شده اند. انجمن های اسلامی برچیده شده و انتخابات شوراهای صنفی و انجمن های علمی برگزار نمی شود. دانشجوها به بهانه هایی همچون پوشش به کمیته های انضباطی کشانده شده و از تحصیل محروم می شوند. دانشجو با کوچک ترین اعتراضی از دانشگاه بیرون رانده می شود، اکنون بیش از ٣۵۰ دانشجو در سال تحصیلی جاری از تحصیل محروم بوده و یا به دانشگاه ممنوع الورود شده اند و ده ها دانشجو با شکایت مسوولان دانشگاه به دادگاههای انقلاب احضار شده اند. اما از آنجایی که دانشگاه و دانشجو هیچ مصلحتی را فراتر از برابری و آزادی و حقوق خود نمی داند و نمی پذیرد، دانشجویان به مرگ ایستاده تن داده و لحظه ای قد خم نمی کنند.
اکنون ما دانشجویان کرد در کنار دیگر همسنگرانمان با احترام به لزوم وجود تکثر در یک جامعه مدنی پویا، همبستگی خود را با دانشجویان دربند و محروم شده از تحصیل اعلام کرده و تا دانشگاهی کردن دانش گاه، این سنگر را رها نمی کنیم.

جمعی از دانشجویان کرد دانشگاه علامه طباطبایی تهران