• ایران از پائیز ۲۰۰۳ توسعه تسلیحات اتمی را متوقف کرده است. این تز محور گزارش سازمان امنیت آمریکا است که در تاریخ ۳ دسامبر ۲۰۰۷ علنی گشته است. حال سئوال در اینجاست که رئیس جمهور آمریکا از چه زمانی به این موضوع آگاهی داشته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٨ آذر ۱٣٨۶ -  ۱۹ دسامبر ۲۰۰۷

جرج بوش رئیس جمهور آمریکا دروغ می گوید ـ اما حقیقت چیست؟
ایران از پائیز ۲۰۰٣ توسعه تسلیحات اتمی را متوقف کرده است. این تز محور گزارش سازمان امنیت آمریکا است که در تاریخ ٣ دسامبر ۲۰۰۷ علنی گشته است. حال سئوال در اینجاست که رئیس جمهور آمریکا از چه زمانی به این موضوع آگاهی داشته است. رئیس جمهور آمریکا همچون مورد مفقود شدن نوار ویدئوئی شکنجه سازمان سیا، هم با حافظه‌اش و هم با حقیقت مشکل دارد.
بوش در ۴ دسامبر در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت که برای اولین بار در هفته گذشته از محتویات گزارش National Intelligence Estimate (NIE) اطلاع یافته است. آن هم به این صورت که در ماه اوت مایک مک کونل مسئول هماهنگی سازمان امنیت نزد وی آمده و به او گفته است که «ما اطلاعاتی جدیدی داریم» اما او نگفته است که این اطلاعات چه هستند. سپس بوش اضافه کرد: «او بمن گفت مدتی طول خواهد کشید که ما درباره این اطلاعات بررسی کنیم». از وی سئوال می‌شود که آیا واقعا در هیچ زمانی از سوی ماموران امنیتی آمریکا مورد مشورت قرارگرفته است که نحوه ارائه گزارش را کمی متعادل تر کند؟ بوش جواب می دهد: « نه، هیچکس به من نگفت.»

از هیچ چیزی اطلاع نداشت؟
وظیفه مسئول هماهنگی سازمان امنیت مسلما این است که رئیس جمهور را از مشکلات محوری سیاست جهان مرتبا مطلع سازد. بوش با این ادعایش که گویا وی از ماه اوت به هیچ وجه د رمورد محتویات اطلاعات از سازمان امنیت پرسشی نکرده است، تنها خود را خراب می‌کند. در واقع جائی برای انکار نمی‌ماند. دانا پرینو سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید در تاریخ ۵ دسامبر در یک موضع گیری گفت که: «مک کونل در ماه اوت به پریزیدنت اطلاع داد که ایران احتمالا برنامه تسلیحات اتمی‌اش را متوقف ساخته است و این امر اگر تائید شود به یک ارزیابی جدید سرویس امنیتی خواهد کشید. تنها چیزی که بوش در این موضوع از آن اطلاع نیافته است، اطلاعات در باره ماخذها و متدهای دسترسی به این اطلاعات می‌باشد. من می‌توانم بفهمم که شما عقیده دارید که پرزیدنت باید دقیقتر نظرش را بیان می‌کرد».
اما بوش حقیقت را بیان ننمود. یکی از کارمندان کاخ سفید، که نامش برده نشده، به روزنامه واشنگتن پست گفته است که بوش مرتبا از مک کونل در باره اوضاع روز سئوال می‌کرده است. همچنین در شماره آخرهفته روزنامه واشینگتن پست ازقول یکی از ماموران امنیتی نوشته شده است: «به محض آن که ما اطلاعات جدید را می‌گرفتیم پریزیدنت و مشاورش را در جریان آن قرار می‌دادیم».
طبق نوشته این روزنامه خود بوش در سال گذشته اصرار نموده بود که اطلاعات بیشتری در باره برنامه اتمی ایران داشته باشد. در ماه جولای این روزنامه به دنبال اطلاعات سری افشا شده، گزارشی از سند کامل (NIE) منتشر کرد، که بسیار بحث برانگیز شد. بدنبال این مسئله سازمان سیا و اداره امنیت ملی آمریکا ماموران خود را افزایش داده و با کمک تکنولوژی و متدهای جدیدی تلاش نمود تا به شناخت بیشتری دست یابند. در ماه سپتامبر گزارش جدیدی از سوی سرویس مذکور بیرون آمد که از گزارش ماه جولای به صورت چشمگیری متفاوت بود. در تاریخ ۱۵ ماه نوامبر این گزارش به معاون رئیس جمهور دیک شنی و استپان هادلی مشاور امنیتی رئیس جمهور داده شد. خود بوش در تاریخ ۲٨ نوامبر، یعنی نزدیکی‌های به پایان رسیدن کنفرانس آناپولیس، در جریان گزارش نهائی قرار گرفت. در نهایت این مسئله که آیا همانطوری که قبلا مک کونل پیشنهاد نموده بود این گزارش را باید سری نگه داشت یا نه، وسیعا مورد بحث قرار گرفت. سپس آنها تصمیم گرفتند که خلاصه‌ای از این گزارش را علنی سازنند. گزارش واقعی در حدود ۱۵۰ ورق بزرگ و در حدود ۱۰۰۰ زیر نویس با مشخصات ماخذ می‌باشد. گزارش (NIE) که از سوی «شورای اطلاعات ملی» ارائه شده است چیزی در حدود دو و نیم ورق بزرگ است، که آن هم از تزهائی که دلائل منطقی برایشان آورده نشده، تشکیل شده است. دولت و سازمان امنیت تلاش می کنند در حال حاضر بطوری آشکاراز طریق ارائه اطلاعات دستچین و دستکاری شده به تک تک خبرنگاران داستان گزارش (NIE) و همکاری میان دولت و سرویس‌های امنیتی را لاپوشانی کنند.
در ظاهر این ادعا وجود دارد که سرویس‌های امنیتی این گزارش را به ابتکار خود و بر بستری تخصصی بدون دخالت مسئولین سیاسی تهیه نموده اند و (NIE) انعکاس روند آموزش اساسی بعد از اشتباهات قبل از جنگ عراق است. نومحافظه‌کارانی چون جان بولتون حتی از شورش سرویس امنیتی بر علیه بوش و شنی صحبت می‌کنند.
داستان واقعی (NIE) چنین است. ژورنالیست معروف سیمون هرش در نوامبر ۲۰۰۶ در روزنامه نیویورکر در باره تجزیه و تحلیل سازمان سیا که ماه‌ها قبل انجام شده است، گزارش می دهد. وی می‌نویسد که طبق این بررسی‌ها دلائل محکم برای برنامه سری تسلیحات اتمی ایران وجود ندارد و درباره این گزارش در حال حاضر با دیگر سرویس‌های امنیتی بحث و بررسی در جریان است. کاخ سفید در برابر این گزارش «خصمانه» موضع گرفته است. همچنین سرویس امنیتی ارتش «د ای آ» که بطور سنتی با سازمان سیا دشمن است، به این گزارش اعتراض نموده است. بوش و شنی می خواهند از قبول این تزها جلوگیری کنند.

کنترل شدیدتر
در ژانویه ۲۰۰۷ لاریسا الکساندرونا در سرویس خبری «راو استوری» بیان می‌کند که برکناری جان نگروپونته مسئول هماهنگی سرویس امنیتی از سوی مک کونل بخشی از تلاش‌های شنی است تا بدین وسیله کنترل دولت را بر سرویس امنیتی قوی‌تر سازد. او در این رابطه قبل از همه به دعوای اتمی ایران اشاره نموده و می گوید که نگروپونته در صحبت‌های علنی‌اش تلاش می نمود خطر از سوی ایران را کمی کاهش دهد.
تمامی آنچیزی که تاکنون مشخص گشته است بیان کننده این مسئله است که گزارش علنی شده (NIE) در تاریخ سوم دسامبر بعنوان محصول ماه‌ها بحث و بررسی و مجموعه توافقاتی است که در آن دولت آمریکا و بهتر بگوئیم شخص دیک شنی قویا فعال بود. از این رو تا اینجا و فقط تا اینجا جان بولتن حق دارد وقتی که می گوید که آنچه در این گزارش آمده است عمدتا بر سرسیاست است و نه تجزیه و تحلیل درک‌ها و شناخت‌ها.

ثابت شده با مدرک: مهم ترین تزهای: National Intelligence Estimate (NIE) از تحلیل جدید سرویس امنیتی ۱۶ آمریکا:
«ما با اطمینان بالا اعتقاد داریم که تهران در پائیز ۲۰۰٣ برنامه تسلیحات اتمی‌اش را متوقف نموده است. وانگهی ما با اطمینان متوسط تا بالا اعتقاد داریم که تهران برای خودش حداقل حق گزینش توسعه تسلیحات اتمی را باز نگهداشته است.»
«ما با اطمینان بالا اعتقاد داریم که بخشی از ارتش ایران تا پائیز ۲۰۰٣ زیر نظر دولت در توسعه تسلیحات اتمی کار نموده است.»
«ما با اطمینان متوسط اعتقاد داریم که تهران تا اواسط ۲۰۰۷ برنامه تسلیحات اتمی اش را مجددا از سر نگرفته است. اما ما نمی دانیم که آیا هم اکنون در نظر دارد تسلیحات اتمی اش را توسعه دهد.»
« تصمیم تهران برای توقف برنامه تسلیحات اتمی اش بیانگر این است که وی برای توسعه تسلیحات اتمی کمتر مصمم است از آنچه که ما از سال ۲۰۰۵ فکرکرده ایم. ( در ماه مه ۲۰۰۵ گزارش قبلی در باره ایران علنی گشت) ارزیابی ما که این برنامه احتمالا در مرحله نخست بعنوان عکس العمل به فشار بین المللی توقف یافت بیانگر این است که ایران در این زمینه شاید در مقابل تاثیرپذیری قویا آسیب پذیرتر از آنچه است که ما قبلا فکر میکردیم.»
« ما با اطمینان متوسط ارزیابی می‌کنیم اینکه نزدیکترین تاریخی که ایران به لحاظ تکنیکی در موقعیتی قرار بگیرد که به اندازه کافی مواد غنی شده برای تولید اسلحه داشته باشد اواخر ۲۰۰۹ است، بعید می‌باشد. ما با اطمینان متوسط اعتقاد داریم که ایران زمانی میان ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ به لحاظ تکنیکی در این موقعییت قرار دارد که به اندازه کافی اوران غنی شده برای اسلحه بسازد.(.....) تمامی سرویس ها این احتمال را قبول دارند که این توانائی شاید قبل از ۲۰۱۵ بدست نیاید. ( گزارش علنی شده « ان ای ا) به این سئوال پاسخ نمی دهد که تا چه زمانی ایران در این موقعیت قرار می گیرد واقعا تسلیحات اتمی تولید کند. برای مثال کلاهک اتمی)
« ما به اندازه کافی شناخت نداریم که با اطمینان اظهارنظر کنیم که آیا تهران آماده است توقف برنامه تسلیحات اتمی اش را نامحدود نگهدارد. (...) ما با اطمینان متوسط ارزیابی می کنیم که مشکل خواهد بود رهبریت ایران را به جائی برسانیم که از توسعه احتمالی تسلیحات اتمی چشم پوشی کند.»
« ما با اطمینان بالا ارزیابی می کنیم که ایران اگر تصمیم بگیرد از توانائی علمی و صنعتی و تکنیکی برخوردار است تا بتواند تسلیحات اتمی تولید کند.»

منبع: Jungewelt
۱۰.۱۲.۲۰۰۷