• ۳۷۰ شخصیت سیاسی، اجتماعی ، فرهنگی و دانشجویی روز چهارشنبه دهم بهمن ۸۶ با صدور بیانیه ای با نقد سیاست خارجی دولت احمدی نژاد نسبت به تضعیف حاکمیت ملی و حقوق ملت ایران هشدار دادند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۰ بهمن ۱٣٨۶ -  ٣۰ ژانويه ۲۰۰٨

به نام خدا
هشدار درباره تضعیف حاکمیت ملی
ملت شریف ایران
موضع‌گیری‌های اخیر دولت در سیاست خارجی موجب تضییع حقوق ملت ایران شده است. تصادفی نیست که حق حاکمیت ملت ایران همزمان از سه سو مورد دست‌اندازی قرار می‌گیرد. در شمال، دولت فدراسیون روسیه و متحدان آن حقوق مسلم ایران را در دریاچه مازندران ـ که برپایه قراردادهای ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ با دولت اتحاد جماهیر شوروی سابق به‌صورت مشاع تعیین شده است ـ نادیده گرفته‌اند و در باج‌دهی آشکار وزیر امور خارجه، سهم ایران را به ٣/۱۱ درصد کاهش داده‌اند. در مرزهای غربی و جنوب‌غربی،
رئیس جمهوری عراق حقوق ایران را که در قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر رسمیت یافته است، انکار و قرارداد مزبور را یک‌جانبه ملغی (یا لااقل نیازمند بازنگری) اعلام کرده است. در مرزهای جنوبی، علاوه‌بر آن‌که دولتهای همسایه حقوق مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه را نادیده گرفته‌اند، اکنون زمزمه موافقت با تغییر نام خلیج فارس به گوش می‌رسد.
باید دید چه اتفاقی افتاده است که برخی از این دولتها ـ که بدون حمایت قدرتهای خارجی، حتی توان حفظ حکومت خودشان را هم ندارند ـ یکی پس از دیگری به فکر باج‌خواهی از دولت ایران برآمده‌اند؟ آنان به‌نظرشان مناسب‌ترین زمان را برای مطرح کردن ادعای نامشروع و غیرقانونی خویش انتخاب کرده‌اند، چراکه دریافته‌اند پایگاه اجتماعی و ملی دولت ایران از هر زمان ضعیف‌تر و شکاف میان ملت و دولت عمیق‌تر گشته است. از سوی دیگر، ملت ایران، به‌خاطر پرونده هسته‌ای و اتخاذ سیاست‌های نسنجیده دولت در روابط خارجی، تحت فشارهای سیاسی و محاصره اقتصادی است و احتمال برخوردهای نظامی محدود نیز منتفی نیست. البته، این نخستین بار نیست که قدرتهای متجاوز بیگانه چشم طمع به منافع ملی و تمامیت ارضی ایران دوخته‌اند.

ملت ایران همواره نسبت به هر نوع مداخله بیگانگان و تضعیف استقلال و آزادی خویش حساسیت و واکنش شدید نشان داده است. اما هر زمان که دولت‌های ناتوان،
فاقد اقتدار ملی و بدون پایگاه مردمی در حاکمیت بوده‌اند مولفه‌های قدرت ملی نیز ضعیف شده است و بیگانگان موفق به دریافت امتیازهای استعماری شده‌اند و، در نتیجه، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران نقض گردیده است. در این میان، تنها دولتهای ملی و مردمی،
که پشتوانه حمایت و رأی ملت را داشته‌اند، توانسته‌اند در برابر زیاده‌خواهی‌های قدرتهای بزرگ ایستادگی و از حقوق ملت ایران دفاع کنند.
نمونه برجسته در این زمینه دولت ملی دکتر محمد مصدق است که برخوردار از پشتوانه نهضت ملی ایران بود و حاکمیت ملی را در همه زمینه‌ها استوار کرد. دولت مصدق
با مداخلات استعماری قدرتهای شرق و غرب و وابستگان داخلی آنها زیر انواع فشارهای شدید سیاسی، محاصره اقتصادی و حتی تهدید نظامی قرار داشت، تا آنجا که ناوهای انگلیسی در مرزهای آبی جنوب آماده هجوم به مناطق نفت‌خیز ایران شده بودند. با آن که دولت ایران، در مقایسه با قدرت دشمن، به‌لحاظ اقتصادی و نظامی بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر بود، تنها به اتکای حمایت مردم و همبستگی میان ملت و دولت، با اعتماد به نفس و اقتدار تمام در برابر هر گونه ادعای نامشروع و مغایر با منافع ملی و حق حاکمیت ملی ایران ایستادگی کرد. مصدق به‌خاطر همان وجهه‌ی ملی، پشتوانه مردمی و احترامی که برای حقوق و آزادی‌های اساسی ملت، بدون هرگونه تبعیض، قایل بود و در حمایت و حراست از آزادی عقیده و بیان، آزادی مطبوعات، آزادی احزاب و برگزاری انتخابات آزاد پرونده‌ای پاک و درخشان داشت، نه تنها محبوب ملت‌های استعمارزده و آزادیخواه جهان بود، بلکه بیشتر دولت‌های عضو سازمان ملل متحد برای وی احترام ویژه‌ای قائل بودند و از حقوق ملت ایران در برابر مطامع استعماری دفاع می‌کردند، چنانکه ادعای انگلستان علیه ایران در دو نهاد بین‌المللی، یعنی دادگاه بین‌المللی لاهه و شورای امنیت سازمان ملل به سود ایران و شکست انگلستان پایان یافت.
برای حفظ حق حاکمیت ملت ایران و ایستادگی در برابر زیاده‌طلبی‌های قدرتهای بزرگ، راهی جز تکیه بر توان ملی، همبستگی و اتحاد مردم وجود ندارد. دولت نباید برای
جلب حمایت سیاسی برخی از دولتها برای مقابله با فشارهای امریکا و متحدان آن، از حقوق ملت ایران ببخشد، یا در برابر زیاده‌خواهی‌ها و ادعاهای نامشروعشان کوتاه بیاید. برای نیل به این منظور، باید موانع همبستگی و مشارکت ملت ایران و ظهور قدرت ملی در صحنه سیاسی کشور از میان برداشته شود.
اگر دولت به اراده و خواست مردم و حقوق و آزادی‌های آنان احترام گذارد، دلیلی برای بی‌خبر گذاشتن مردم از آنچه به منافع ملی و سرنوشت کشور و ملت مربوط است، وجود نخواهد داشت. یک دولت ملی و برخاسته از انتخابات آزاد هیچ امر عمومی را از مردم پنهان نمی‌دارد و اعتماد و حمایت مردم با اعتمادبه نفس و اقتدار کافی در برابر هر تجاوزی ایستادگی نشان می‌دهد.
ما، امضاکنندگان زیر، نگران فعل ‌و انفعالات و تصمیمات پشت پرده‌ای هستیم که دور از چشم ملت ایران تنها به خاطر ضعف اقتدار حاکمیت ملی و به زیان کشور اتخاذ شود. آنچه موقعیت دولت را در رویارویی بین‌المللی و در دفاع از حق حاکمیت ملی ایران ضعیف می‌کند، نقض پی‌درپی حقوق مردم ایران، سرکوب آزادیخواهان در داخل کشور، ناکارآمدی در حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی ـ که اکثریت مردم را دچار مشکلات شدید و رنج‌های فراوان کرده است ـ می‌باشد. به‌رغم اظهارات رسمی در حمایت از قشرهای محروم جامعه، سیاست‌های کلان اقتصادی و سیاسی دولت تنها در خدمت گروه‌های پرقدرت و متنفذی است که همه منابع قدرت و ثروت را در اختیار گرفته‌اند و به شدت از مردمی شدن حکومت ازطریق برگزاری انتخابات آزاد جلوگیری می‌کنند.
ما تردید نداریم که در انتخابات پیش‌رو ـ باتوجه به حذف گسترده نامزدهای مستقل یا مخالف و منتقد، در غیاب مطبوعات آزاد و احزاب مستقل، در شرایط پُررعب و فشار
و درحالی که تعداد زیادی از دانشجویان، زنان، کارگران و فعالان سیاسی و اجتماعی به‌خاطر ابراز عقیده یا نقد عملکرد و سیاستهای حکومت در زندان بسر می‌برند، شکاف بی‌اعتمادی موجود میان دولت و ملت عمیق‌تر خواهد شد و متناسباً فشار قدرت‌های بیگانه برای کسب امتیاز از دولت و تضییع بیشتر حق حاکمیت ملی افزایش خواهد یافت
و درآن‌صورت، حکومت ایران برای حفظ خود مجبور به باج‌دهی و اعطای امتیاز از منابع و منافع ملی ایران خواهد شد. یادمان نرفته است که دولت‌های عصر قاجار و پهلوی برای بقای خویش حقوق و حاکمیت ملت و ثروت‌های ملی را هزینه جلب حمایت آن قدرتها کردند و دیدیم که چه شد.
ما از مردم آگاه وآزادی‌خواهان ایران، از همه زنان و مردان میهن‌دوست و حق‌طلب ایران دعوت می‌کنیم که با حفظ هشیاری و مراقبت از استقلال و حاکمیت ملی متحداً برای برداشتن موانع موجود بر سر راه انتخابات آزاد و روی کار آمدن دولتی متکی به رأی و رضایت همه مردم بکوشند و این مسئولیت مهم را، تا دستیابی به مقصود، ازطریق مبارزات مسالمت‌آمیز، با صبر، متانت، پایداری و همبستگی به زمین نگذارند، زیرا تنها در سایه حاکمیت ملی و وحدت و همبستگی میان ملت و دولت است که استقلال، عدالت اجتماعی، عزت و سربلندی کشور تأمین و دستیابی به صلح، آزادی، رفاه و توسعه در داخل و در روابط بین‌المللی ممکن می‌گردد.
۱۰/۱۱/۱٣٨۶

هاشم آغاجری ، محمد آزادی ، محمد آقازاده، سامر آقایی، فریدون آقاسی،سعید آل آقا، عباس ابوذری، هادی احتظاظی، منوچهر احتشامی، حمید احراری، بابک احمدی، نعمت احمدی، طاهر احمدزاده، حسن احمدی، محسن احمدی، محمود احمدیان، محمدرضا احمدی نیا، مصطفی اخلاقی، ساجد اردبیلی، حسن اسدی، رشید اسماعیلی، فرزانه اسکندری، یدالله اسلامی، مرتضی اشفاق، حمید آصفی، حسن افتخاراردبیلی، محمدمهدی اردهالی، جلال اقتداری، اعظم اکبرزاده، زهرا اکبرزاده، علی رضا اکبرزادگان، علی اکرمی، محمود امیر احمدی، امین احمدیان، مهدی امینی زاده، عباس امیرانتظام، نیره انصاری، حجت انصاری، حسین انصاری راد، عبدالمجید الهامی، کمال الدین بازرگانی، پروین بختیار نژاد، اکبر بدیع زادگان، رحمت الله برهانی، ابوالفضل بازرگان، عبدالعلی بازرگان، فرشته بازرگان، محمد نوید بازرگان، ملکه بازرگان، فتانه بازرگان، مختار باطولی، روح‌اله باقرآبادی، ایرج باقرزاده، ایمان براتیان، محمد بذرپور، محمد بسته نگار، مهدی بسته نگار،   محمد حسین بنی اسدی، عماد بهاور، حمید بهشتی ، محمد بهزادی، بهروز برومند، محمد بهفروزی، راضیه بوستانکار، مرضیه بوستانکار، جلال بهرامی، صفا بیطرف، مسعود پدرام، عباس پوراظهری، رضا پویان، حبیب الله پیمان، مجید پیمان، عبدالرضا تاجیک، عباس تاج‌الدینی، هادی تفنگچی، غلامعباس توسلی، محمد توسلی، محمدرضا توسلی، رضا تهرانی، مجید جابری، علی جمالی، فرشته جمشیدی، مجتبی جهانی، فرانک چالاک ، رضا حاجی، مجید حاجی بابائی، علی حاجی قاسمی ، بهمن حافظی، طه حجازی، حمید حدیثی، علی حدیثی، حسین حریری، آیدین حسنلو، بهزاد حق پناه، جمشید حقگو، وحید حقیقی، جلال حجتی، علی حکمت، منیژه حکمت، ابوالفضل حکیمی، عبدالکریم حکیمی، مجید حکیمی، محمد رضا حمسی، فخرالدین حیدریان، جعفر خائف، نبی اله خانزاده مرخالی، ابراهیم خدادادی، مهدی خدادادی، امیر خرم، حسین خطیبی، محمد خطیبی، مجتبی خندان،براهیم خوش سیرت سلیمی، اسماعیل خوش محمدی، هوشنگ خیراندیش، محمدعلی دادخواه، محمد دادفر، رسول دادمهر، محمد دادیزاده، محمدمهدی دانشیان، محمد حسن داوودی، محمود درد کشان، محمود دل آسایی، امیرخسرو دلیرثانی، عباس دهقان نژاد، مصیب دوانی، ابراهیم دینوی، امیر رزاقی، محمد صادق ربانی، تقی رحمانی، فاطمه رحمانی، منصور رسولی، جواد رحیم پور، محمدجواد رجائیان، علیرضا رجایی، سهراب رزاقی، عبدالله رضایی، محمد صادق رسولی، احد رضائی، اصغر رضائی، بیوک رضائی، محمد رضائی، بهمن رضا خانی، اشکان رضوی، حسین رفیعی، مهدی رهنما، رضا رئیس طوسی، فیض الله رنجبر نیا، نفیسه زارع کهن، جمال زره ساز، علی زرین، اکبر زمانی، محمد ابراهیم زمانی، محمود زندیان، پرویز زندی نیا، احمد زیدآبادی، محمد رضا زهدی، علیرضا ساریخانی، احمد ساعی، نسرین ستوده، عزت الله سحابی، فریدون سحابی، هاله سحابی،محمد سرچمی، عیسی سحر خیز، بیوک سعیدی، علی اشرف سلطانی آذر، عبدالفتاح سلطانی، مرتضی سلطانیه، محمد جواد سلیمانی، علی سیاسی راد، مهرداد سیدعسگری، سید محمد علی سیف‌زاده، محمود بصیر شاددل، ابراهیم شاکری، تقی شامخی، علی شاملومحمودی ، محمد شانه چی، حسین شاه حسینی، حسین شاه اویسی، محمد شریف، جواد شرف‌الدینی، کاظم شکری، مازیار شکوری گیلچالان، الله وردی شمبوری، ماشا الله شمس الواعظین، احمد شهامت دار، حسن شهبازی، صابر شیخلو، فیروزه صابر، هدی صابر، محمد صاحب محمدی، محمد صادقی، هاشم صباغیان، احمد صدر حاج سیدجوادی، رضا صدر، علی صفایی فر، بیژن صفسری، سمیرا صدری، حمیدرضا صمددی، مظفر صفری، مهدی صراف، فضل الله صلواتی، کیوان صمیمی، باقر صدری‌نیا، جلیل ضرابی، علی اشرف ضرغامی، فریدون ضرغامی، اعظم طالقانی، حسام طالقانی، طاهره طالقانی، نرگس طالقانی، اکبر طاهری، رئوف طاهری، محمد طاهری، امیر طیرانی، کیان ظهرابی، سیدجعفر عباس‌زادگان، شیرین عبادی، مهدی عربشاهی، روئین عطوفت، باقر علائی، علی رضا علوی تبار، علی علوی، محمدباقر علوی، رضا علیجانی، علی علیزاده نائینی، محمد جعفر عمادی، محمود عمرانی، علی اصغر غروی، علیرضا غروی، ماجد غروی، سعید غفارزاده، محمدحسین غفارزاده، علی غفرانی، مهدی غنی، فریده غیرت، باقر فتحعلی بیگی، حسن فرهودی‌نیا، ارسلان فلاح، مقصود فراستخواه، پویان فخرآیی، مهدی فخرزاده، غفار فرزدی، شهین فرزین پژوه، حسن فرح آبادی، لیلی فرهاد پور، ابوالقاسم فروزان، فاطمه فرهنگ خواه، حسن فرید اعلم، بهرام فیاضی، احمد قابل، حسین قاضیان، عباس قائم الصباحی، علی قدیمی، خسرو قشقایی، ماهرو قشقایی، مهدی قلی‌زاده اقدم، عبدالحسین قمی زاده، رحمانقلی قلی زاده، عبدالمجید قندی زاده، نظام الدین قهاری، مصطفی قهرمانی، حجت الله قیاسی، محمود قیصری، رحمان کارگشا، اسداله کارشناس،امیر حسین کاظمی، مرتضی کاظمیان، هادی کحال‌زاده، محسن کدیور، خسرو کردپور، مسعود کردپور، علی کرمی، علیرضا کرمانی، فریدون کشکولی، پروین کهزادی، یعقوب کوثری،ابوالقاسم کیا، بهناز کیانی، بیژن گل افرا، علی اصغر گواهی ، فاطمه گوارائی، محمود گرگین، مسعود لدنی، احسان مالکی پور، محمد تقی متقی، حسین مجاهد، محسن محققی، نرگس محمدی، نوشین محمدی، سید علی محمودی، حسین مدنی، سعید مدنی، ماشاءالله مدیحی، علی مدیحی، مرضیه مرتاضی لنگرودی، فرید مرجائی، مصطفی مسکین، رضا مسموعی، حمیدرضا مسیبیان، ضیا مصباح، لیلا مصطفوی، مصطفی مصطفوی، عباس مصلحی، رشید مظفری سردشتی، بدر السادات مفیدی، محمد جواد مظفر، مهدی معتمدی مهر، احمد معصومی، یاسر معصومی، مرتضی مقدم، فهیمه ملتی، کاظم ملکی، احمد منتظری، سعید منتظری، قدرت منصوری، خسرو منصوریان، کیوان مهرگان، سیمین مخبر، فرزین مخبر، سیدرضا موسوی سعادتلو، سیدعلی اکبر موسوی خوئینی، یوسف مولائی، عبدالله مومنی، علی مومنی، محمود مومنی، امیر میرخانی، وحید میرزاده، فرشته ناصرگیوه چی، حسن نراقی، محمود نعیم پور، احمد نعمت زاده، جعفر نقمی، امیر نکوفر، محمد تقی نکوفر، علی نکونسبتی، سید حمید نوحی، بهرام نمازی، امیر حسین نوربخش، فخرالسادات نوربخش، منوچهر نوربخش، حسین نوری زاده، غلامرضا نیک صفت ، احمد هادوی، هادی هادی زاده یزدی، محمد هاشمی، ناصر هاشمی، بهاره هدایت، خلیل هراتی، علیرضا هندی، احسان هوشمند، مراد همتی، اکبر والی، رسول ورپایی، منصور وفا، علی وفقی، باقر ولی بیک، جلیل ولی بیک، رحیم یاوری، علی فرید یحیایی، میر محمود یگانلی، حنیف یزدانی‌پور، کاظم یزدی، ابراهیم یزدی، حسن یوسفی اشکوری، حسن یوسفیان آرانی.