عنوان : از خودتان حیف تان نمی آید؟
فکر می کنم شاملو به این دفاعیات بغض آلود نیازی ندارد. او خودش به ما یاد داد که در مقابل حمله های شعر و شاعری سکوت کنیم و قضاوت عادلانه و نهایی را به «زمان » بسپاریم. نمونه اش را هم - اقای نقره کار - می توانید در سکوت او در برابر یاوه گویی های اسماعیل خویی و فحاشی های نادرپور ببینید . و البته از این جور آدم ها که به شاملو اهانت کردند، کم نبودند و اما روش او همیشه سکوت بود. ما چه می دانیم شاید توی دلش به اینهمه انرژی مصرف کردن های بی جا می خندید و همه چیز را به زمان وامی گذاشت. من فکر می کنم شما هم به جای این جوش و جلا خوردن و انرژی مصرف کردن های بیهوده بروید مطلب دیگری را که برازنده ی روح و زندگی خودتان است ، دنبال بگیرید.
از خودتان حیف تان نمی آید؟
۱۰۰ - تاریخ انتشار : ۲۰ بهمن ۱٣٨۶