اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۹ بهمن ۱٣٨۶ -  ۱٨ فوريه ۲۰۰٨

نوروز: «تحصن» از مشخص ترین واژگانی است که از ادبیات سیاسی دوران اصلاحات به یادمانده است.اقدامی که نمایندگان مجلس ششم در اعتراض به رد صلاحیت نزدیک به سه هزار نفر از کاندیداهای مجلس هفتم شکل دادند و آن را به مثابه یکی از جدی ترین اقدامات نمایندگان در دفاع از حقوق شهروندی در تاریخ مجالس ایران به ثبت رساندند.

خلاصه نظرات مهندس محسن صفایی فراهانی مسئول امور اجرایی تحصن در گفتگو با پرستو سرمدی در زیر می آید.

مهندس صفایی فراهانی: از نظر نمایندگان معترض به عملکرد شورای نگهبان، انتخابات مجلس هفتم یکی از ساده ترین، کم هزینه ترین و معتدل ترین روشهای اعتراضی تحصن بود و ‌ بررسی های زیادی در مورد مکان برگزاری تحصن، انجام شد و همه به این جمع بندی رسیدند که تحصن در خانه ملت بهترین روش است برای این که یک نماینده بتواند به آرامی اعتراض خود را اعلام کند ‌و به جای هر گونه جنجال و تنش در جامعه سعی کند حرف خود را به گوش کسانی که از طریق معمولی گوش شنوایی ندارند برسانند، به همین دلیل جریان تحصن اتفاق افتاد...

فکر نمی کنم که تحصن اصلاً اقدام تندروانه ای باشد، تحصن ساده ترین روش اعتراض مدنی است، چه از ناحیه یک قشر صنفی اتفاق افتد و چه از ناحیه نمایندگان پارلمان، این راحت ترین،‌ مسالمت آمیزترین و کم هزینه ترین نوع اعتراض است...

آنهایی که به تحصن انگ تندروی می زنند باید بگویند که چرا به اصل مساله توجهی نمی کنند و این که رد صلاحیت‌های گسترده‌ای که صورت گرفت منجر به مذاکرات رهبری، رییس جمهور و رییس مجلس کشور شد،‌ آیا این تندروی نیست یا اینکه اعتراضی که نسبت به آن می شود را تندروی بنامیم...

از دید کسانی که فکر می کنند حق دارند صلاحیت افراد را احراز کنند،‌ هر گونه اعتراض نسبت به این مساله تندروی محسوب می شود در حالی که به نظر می رسد سوءاستفاده از قانون و به هر اقدام خلافی لباس قانون پوشاندن تندروی است.این که عده ای برای خود حقوق ویژه قائل می شوند در حالیکه قانون به آنها چنین اختیاری را نداده است بالاترین تندروی است...

از نظر من نماینده ای که باید از حقوق ۷۰ میلیون دفاع کند،‌ حق دارد دست به اعتراض بزند،‌ تحصن کوچک ترین کاری بود که نمایندگان مجلس ششم نسبت به رعایت حقوق شهروندان انجام دادند و اگر کسی بگوید ما نسبت به این کار توبه می کنیم، این جفا به حقوق شهروندان است...

این که ما اعتقاد افراد را نادیده بگیریم و بگوییم حتی در حد تحصن که مسالمت آمیزترین راه اعتراضی است نباید اقدام کنید،‌ به این معناست که یا نباید هیچ وقت حرف بزنی یا اگر می خواهی حرفی بزنی یا باید حرفی نزنی که به کسی بربخورد یا بایستی دست به اسلحه ببری و راه میانه ای وجود ندارد.