پیرامون شعر "الا ای ساده مردم!" از اسماعیل خوئی
. مهرداد
•
نسیمی گر در این بیدرکجا از میهن آمد
وگر عطر گلی از پیکر گلفـــام مردم
ز ِ زَهر کـژدم غربت به خود راهش ندادیم
ندیدیم از سر ِ آزردگی پیغــام مردم
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه
۲ اسفند ۱٣٨۶ -
۲۱ فوريه ۲۰۰٨
www.iran-chabar.de
....دریغ
بجز سکــــوت ندارم سپـــر به جــان سخـــن
چو تیر طعنه نهد دوست در کمان سخن
به لعن دشــــمن من طعن دوســـت نیز افزود
مگر ســکوت من آید مرا زبان سـخـــن
گلایه می کنم از یـــــار و لاف عشــــــق زنم
شد آن زمان که سرآید مرا زمان سـخـن
نگــــاهبــان شـــــــرف گر نباشـــدم امــــــــا
به هیچ کــــار نمی آیـــدم زبان ســـخــن
چه غم که تیر شود پس به جان دوست خورد
شهــــــاب ثاقب شعرم از آسمان ســخـن
"از میهن آنچه در چمدان دارم" از اسماعیل خوئی
"با محک عاطفه ی مردم است
زّر سخن را که عیاری کنم" (1)
چه خوش باشد سرآغاز سخن با نام مردم
بامّـیدی که شیرین باد هردم کام مردم
چه خوش شاعرکه باشد ازدل وجان درهمه حال
بفکر مردم و آگــــاه از آلام مردم
خوشا سرچشمه ی الهام او آمــــال ایشان
وزان خوشتر که شعرش مایه ی الهام مردم
به بام صبح شان چون نیزه ی زرّین خورشید
چو شمع محفل خاموش شان درشام مردم
سرودی بهر رزم و نغمه ای شورآور بزم
شهابی اخگری روشنگر ابهام مردم
بدور افتاده از یار و دیار و مردم خویش
خود ازمردم بجا ماند از برامان نام مردم
نسیمی گر در این بیدرکجا از میهن آمد
وگر عطر گلی از پیکر گلفـــام مردم
ز ِ زَهر کـژدم غربت به خود راهش ندادیم
ندیدیم از سر ِ آزردگی پیغــام مردم
و شعر ما سراپا بغض و کینه، ننگ و نفرت
بزعم ِ ما علیه خصم ِِ خون آشام مردم
نه یک نوری نه یک شوری نه یک امـّید روشن
نه یک جرعه مـِی ِ سُـکرآوری درجام مردم
سیاهی در سیاهی در سیاهی در سیاهی
به شعر ما سراسر یک هزاره شام مردم(2)
و درّید ای دریغا پرده‍ی لطف سخن را
کلام ِ زشت ِ انگل وار، زیر نام مردم
و او خود خیره سر بر دامن مردم درآویخت
چه پروایش که زیر ِ نام، یا بـَر نام مردم!
اگر ناخواسته ماری نمودیم از سََــم ِ خصم(3)
شرنگ تلخ مان جاری شد اندر جام مردم
مگر نه زندگی همواره سر سبز و شکوفاست
چرا در چشم ما فرجام ِ نافرجام ِ مردم؟
اگر وادادگیّ و رخوتی باشد در این سوست
در آن سو، زندگی اندیشه ی مادام مردم
اگر کشتیّ ِ ما محصور گشته در کرانه
به عمق ِ بحر جاری پویه ی آرام ِِ مردم
وگر این جهد ِ پیوسته به چشم ماست تسلیم
چه خواهد بود پیرامون ما، احکام مردم؟
بامید ِ خوش ِ روزی که خوش آرام گیریم
چو کودک ، باز در آغوش ِگرم ِ مام ِ مردم
مهرداد
لندن - فوریه دوهزار و هشت
------------------------------------------------------------
(1) برگرفته از "شاعر خلقم دهن میهنم" از اسماعیل خوئی
(2) اشاره به شعر بسیار زیبا و بسیار تلخ "گزاره هزاره " از اسماعیل خوئی
(3) برگرفته از "شاعر خلقم دهن میهنم":
"مار نیم من زهرم عارضی است از سم خصم است که ماری کنم"
" ذات ِ سگم نیست ولی ناگزیر در قبل ِ گرگان هاری کنم"
|