اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ اسفند ۱٣٨۶ -  ۱۰ مارس ۲۰۰٨

برای اتخاذ رفتار صحیح نسبت به انتخابات مجلس هشتم و اساسا موضوع انتخابات در حکومت اسلامی، قبل از هر چیز لازم است با افکاری که اصلاح طلبان دولتی پیرامون «انتخابات» در جمهوری اسلامی به وسعت در سطح جامعه پراکنده اند، وداع کرد و به ارزیابی مستقل، بی طرفانه و واقعی از جایگاه «انتخابات» در این حکومت دست یافت.

مهم ترین توهمی که از سوی اصلاح طلبان پیرامون انتخابات در سطح جامعه پراکنده شده است، این است که جمهوری اسلامی را می توان از طریق «صندوق های رای» اصلاح کرد. با طرح مداوم این ایده، اصلاح طلبان کوشیدند برای «صندوق های رای» در حکومت اسلامی مشروعیت و ارزش ایجاد کنند. تمام موجودیت اصلاح طلبان حکومتی بر همین اندیشه استوار بوده است. حکومت اسلامی اما به دست خود، همه ی ایده هایی را که به قصد نجات او مطرح می شود، نابود کرده است و در هر انتخابات، به گونه ای رفتار کرده است تا نشان دهد، انتخابات در این حکومت نه تنها قدرت تغییر و اصلاح ندارد، بلکه فقط یک نمایش مشروعیت است. انتخابات مجلس هشتم بر این ادعای اصلاح طلبان حکومت که جمهوری اسلامی را می توان از طریق انتخابات و صندوق های رای اصلاح کرد، ضربه ی سختی وارد کرده است.

رفتار ارگان های اصلی و تصمیم گیرنده ی حکومت، در انتخابات مجلس هشتم، یک بار دیگر نشان داد انتخابات در جمهوری اسلامی تنها یک عوامفریبی است که جمهوری اسلامی از آن در جهت مشروعیت بخشیدن به تصمیماتی که در ارگان های سرکوب خود می گیرد، استفاده می کند. اساس فلسفه ی «انتخابات» در حکومت اسلامی همین است که نظامی که کوچکترین توجهی به خواست های مردم ندارد، با «رای» مردم، مشروعیت پیدا کند.
دومین توهم دروغینی که اصلاح طلبان در سطح جامعه به وسعت گسترده اند، وارونه کردن همین واقعیت است. آن ها سال هاست این دروغ را در جامعه می پراکندند که «محافظه کاران» و از جمله رهبر حکومت، خواهان «کاهش مشارکت» مردم در انتخابات هستند. اصلاح طلبان این دروغ را در جامعه پخش می کنند تا به دلیل نفرت بخش مهمی از مردم از ولایت فقیه و هواداران او، آن ها را به پای صندوق های رای بکشانند. سخنرانی های متعدد آقای خامنه ای رهبر حکومت و دعوت مداوم مردم به حضور در انتخابات به عنوان یک «فریضه ی ملی» و «وظیفه ی دینی» نشان می دهد این توهم دروغ است که حکومت خواهان کاهش مشارکت مردم در انتخابات است.

انتخابات مجلس هشتم، نه تنها دروغین بودن انتخابات در ایران را بار دیگر افشا کرد، بلکه سیاست دورویانه اصلاح طلبان را روشن تر در برابر افکار عمومی قرار داد. سیاست اصلاح طلبان در این انتخابات، حقیرانه و شرم آور بوده است. آن ها که تا پیش از شروع بررسی صلاحیت ها توسط شورای نگهبان و وزارت کشور، با «توپ پر» به میدان آمده و حضور در انتخابات را صراحتا به «رقابتی و سالم» بودن آن منوط می کردند، با شروع رد صلاحیت ها، قدم به قدم عقب نشینی را در برابر شورای نگهبان و وعده های قبلی خود آغاز کردند؛ توبه نامه نوشتند و در پایان با اعلام شرکت در انتخابات «ناعادلانه» و قرار دادن «نادمین» در لیست های انتخاباتی خود، بار دیگر به صدای بلند اعلام کردند جز شرکت در قدرت و گرفتن سهمی از آن، به هر شکلی، به هیچ اصل دیگری وفادار نیستند.

در حالی که متاسفانه، بخشی از نیروهایی که خود را در زمره ی نیروهای اپوزیسیون می نامند، در دنباله روی بی چون و چرای خود از اصلاح طلبان حکومتی، ذره بین به دست گرفته اند تا کاندید یا کاندیداهایی را کشف کرده و مردم را به رای دادن به آن ها دعوت کنند، مساله ی اساسی اپوزیسیون دموکرات در این انتخابات، باید، نه در ورود «قطره چکانی» نمایندگان «اصلاح طلب» به مجلس هشتم، بلکه در سلب مشروعیت از حکومت باشد.
تمام تاریخ جمهوری اسلامی همانند هر رژیم مستبد و سرکوبگری حاکی از آن است که هر گاه حکومت از پشتیبانی افکار عمومی از خود مطمئن شده، یورش بی امانی را علیه نیروهای آزادی خواه آغاز کرده است و هر گاه خود را منزوی و مورد مخالفت مردم احساس کرده است، در قدرت نمایی خود که اساسا در سرکوب آزادی خواهان خلاصه می شود با تردید و دشواری و سستی و تضعیف روحیه مواجه بوده است.
وظیفه ی اپوزیسیون در این لحظات بیش از هر چیز در این نکته خلاصه می شود که تلاش حکومت برای کسب مشروعیت مردمی را با شکست مواجه کرده و قدرت و اتکا به نفس او برای یورش های تازه تر به آزادی خواهان را با دشواری های بیشتر مواجه سازد. این یک معادله ی دو جانبه است. هر آندازه که حکومت در نمایش مشروعیت برای خود شکست بخورد، آزادی خواهان ایران از روحیه ای بالاتر برای پیگیری مبارزات دموکراتیک خود برخوردار خواهند شد.
از نظر ما انتخاب درست در روز جمعه ی آینده، خالی گذاردن محل های رای گیری و تحریم نمایش انتخاباتی مجلس هشتم است.