• اگر سیدعلی خامنه ای اندکی در احوال خودکامگان به تاریخ سپرده شده دقت کند، می بیند که در این شیوه ها او نه مرجع تقلید که یک مقلد ساده است! مجلس فرمایشی هرگز نمی تواند پاسدار استقلال باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۷ اسفند ۱٣٨۶ -  ۱۷ مارس ۲۰۰٨

علی خامنه ای در پیامی به ملت ایران ادعا کرد که "ملت بزرگ ایران به ویژه جوانان با حضور پر قدرت و حماسه آفرین خود در انتخابات ۲۴ اسفند ماه، صحنه باشکوهی از اتحاد ملی را به نماش گذاشت. او می گوید: "ملت شریف و مسئولیت شناس ایران بار دیگر به نام خدا به میدان آمد و با همت و هوشیاری خود ترفندهای شیطانی و حجم سنگین جنگ روانی دشمن را در هم شکستند و نشان دادند که انقلاب اسلامی زنده است و با گذران زمان بالنده تر می شود."
خامنه ای مدعی شده است : "جمهوری اسلامی با برگزاری ٣۰ انتخابات مردمی وآزاد در کمتر از ۲۰ سال... نشان داده است که صادق ترین نظام مردم سالار در جهان جدید است... که الگوهای مادی، از دموکراسی های دین گریز تا استبداد فردی و حزبی و صنفی، به تدریج در چشم هوشمندان جامعه جهانی؛ مورد سئوال و تردید اساسی قرار خواهد گرفت او خطاب به مردم می گوید: "اینک نظام مردمی و اسلامی شما که مدل های ضد دینی یا ضد مردمی را به چالش کشیده است، " با همت و هشیاری شما یک بار دیگر همه ترفندهای شیطانی از صدور قطع نامه و تحریم انتخابات تا دعوت ناظران بیگانه به دخالت در حقوق و زندگی مردم، از سیاه نمایی در خصوص مدیریت کشور تا ترساندن مردم از خطر حمله دشمن، از تهمت ناسالم بودن انتخابات تا تلقین دلسردی و بی تفاوتی مردم و بخصوص پیش گوئی های تبلیغاتی و شیطانی درباره ی شرکت نکردن جوانان، همه و همه به سنگ خورد و در هم شکست."
پیش از هر چیز به این ادعای خامنه ای بپردازیم که گویا ملت با تمام قدرت در انتخابات شرکت کرد. بنابه آمار رسمی یعنی بنا به گفته فرماندار تهرا ن که در خبرگزاری های رسمی دولتی ایرنا و ایسنا روز شبنه هم زمان با صدور بیانیه خامنه ای به چاپ رسیده است در تهران "حدود ۴۰ درصد" از حائزان شرایط در انتخابات شرکت کرده اند و البته کیست نداند که برگزارکنندگان انتخابات فرمایشی به خاطر رضایت رهبر و به شکست کشاندن "توطئه های دشمن" در آمارها دست کاری هم می کنند وقطعا آمار شرکت کنندگان که وزارت کشور تعداد آنان را ۶۰ درصد در سراسر ایران اعلام کرده ساختگی است.
اگر چنین نبود وزارت کشور ناظران غیرهم سو با اصول گرایان را از حوزه های رای گیری اخراج نمی کرد و اصلاح طلبان درباره "حرف و حدیث ها" و تقلب و دست کاری درانتخابات تهران و سایر نقاط کشور اعتراض نمی کردند.
تقریبا همه ناظران انتخابات در شهرهای بزرگ بر خلوت بودن حوزه های رای گیری تاکید کرده اند. اگر فرض کنیم که دست کاری در تعداد آرا، بیش از ده درصد نبوده می رسیم به رقم ۵۰ درصد شرکت در سراسر ایران و کم تر از ۴۰ درصد در تهران و شهرهای بزرگ. از این آمار اگر البته تعداد کسانی که به خاطر بیضه اسلام چند بار رای می دهند و یا از سر احتیاط وترس به پای صندوق ها می روند و یا مهمتر از آن نیمی از شرکت کنندگان که به امید تغییر وضع موجود و انتخاب نمایندگانی که شرایط را عوض کنند به پای صندوق ها حاضر شده اند کم کنیم آن وقت تعداد کسانی که در تایید نظام حاکم و یا منویات "رهبر معظم انقلاب" در انتخابات شرکت کرده اند در اقلیت فاحش قرار می گیرند. کافی است به این واقعیت اشاره کنم که نماینده اول تهران با کمتر از ۱۵ درصد رای حائزان شرایط به مجلس می رود. خامنه ای هر چقدر هم که آدم خودبینی باشد و گوشش فقط برای سخنان اطرافیان شنوا باشد، باز هم این جمع و تفریق ساده را بلد است و خوب می داند که تعداد کسانی که در انتخابات شرکت نکرده اند، به اضافه آن هایی که شرکت کرده اما با او و ایادی او مخالفند اکثریت مطلق ایرانیان را تشکیل می دهند. بنابراین، این که خامنه ای می خواهد القا کند که ملت با قدرت و عظمت از نظام حاکم پشتیبانی کرده یک دروغ بزرگ است که هر ذهن ساده ای می تواند آن را تشخیص دهد.
از این واقعیت ها که بگذریم و همه آمار و ارقام رسمی وزارت کشور جمهوری اسلامی را بی کم و کاست بپذیریم باز هم این ادعا که مردم با شرکت در انتخابات حماسه آفریده و همه ترفندهای دشمنان را خنثی کرده اند یک حرف مفت است. چرا که معنای حماسه شرکت در انتخابات و ریختن رای در صندوق نیست. در نظام های دموکراتیک رای دادن برای انتخاب نماینده مجلس به خودی خود نه باطل کننده ترفند و توطئه محسوب می شود و نه حمایت از نظام حاکم. مطابق برخی از گفته های پیشین خود خامنه ای مردم ممکن است "بی غیرت" ها و "فریب خوردگان" و "آلت دست دشمن" ها را انتخاب کنند. چنان که در انتخابات مجلس ششم شرکت مردم در انتخابات بی سابقه بود، اما نتیجه آن انتخاب نمایندگان ناهماهنگ با "رهبر معظم" بود. انتخاب مجلس ششم ثابت کرد که شرکت عظیم مردم همیشه برای خامنه ای "حماسه" نمی آفریند و گاهی هم ممکن است برای او دردسر آفرین باشد. مگر آن که رهبر از اشتباهات گذشته خود در جریان انتخابات ریاست جمهوری دوم خرداد و انتخابات مجلس ششم چنان درس عبرتی گرفته باشد که این بار با محکم کاری هر چه تمام تر، از آغاز، اکثریت مطلق نمایندگانی که قرار است از صندوق های رای بیرون بیایند را مشخص کرده باشد و بنابراین هیچ دغدغه ای در مورد نتیجه انتخابات خاطر خطیرایشان را مکدر نکند.
پرسشی که سید علی خامنه ای نمی تواند به آن پاسخ دهد آن است که در کشوری که رای همه ملت نمی تواند، شخص خامنه ای را از جای خود بردارد و کس دیگری را به جای او بنشاند، چگونه می توان نظام را مردمی دانست. وقتی رای شخص خامنه ای که منتخب ملت نیست به تنهایی می تواند سرنوشت اکثریت مطلق مجلس را پیشاپیش تعیین کند، اما رای همه ملت در نهایت اقلیت بی اختیار وکوچکی را روانه مجلس می کند که تازه همان اقلیت نیز قبلا باید از صافی شورای نگهبان گذشته باشند چگونه نظام ایران می تواند بهترین و صادق ترین نظام مردمی در جهان امروز باشد؟
و اما پرسش دیگر آن است که اگر جمهوری اسلامی صادق ترین نظام مردم سالار در جهان جدید است..." و سالم ترین انتخابات را در جهان معاصر برگزار می کند، پس چرا آقای خامنه ای تا این حد از نظارت داخلی و بین المللی بر انتخابات وحشت دارد؟ اگر واقعا آقای خامنه ای آن چنان که می گوید مردم ایران را هوشیار و آگاه و هوشمند می داند چرا تا به این حد از اطلاع رسانی سالم و شفاف رسانه ای به این مردم می ترسد؟ چرا اجازه نمی دهد، مردم هر که را خود تشخیص می دهند به نمایندگی خود انتخاب کنند؟ و از دغدغه این که مبادا این مردم "هوشمند"، فریب دشمن و آلت دست های دشمن بخورند به جای آنان تصمیم می گیرد و بسیاری از کسانی که احتمال انتخاب شدن دارند را از صحنه انتخابات حذف می کند؟ این همه غربال کردن های هیات های نظارت و شورای نگهبان و منحصر کردن نامزدهای انتخابات به دایره تنگ اصول گرایان و وفاداران به نظام و این همه دست کاری های پشت پرده وزارت کشور در صندوق های رای نشانه چیست؟ آیا مردم هوشیارند و چون هوشیارند سید علی خامنه ای از آزادی آن ها در انتخاب نمایندگان واقعی خویش می ترسد و پیشاپیش کسانی را که ممکن است مورد حمایت مردم قرارگیرند از صحنه بیرون می کند و یا آن که مردم ناهوشیار و ناآگاهند واو در مقام شبان برای هدایت "رمگان"، پیشاپیش، نامزدها را دست چین می کند و به آنان نشان می دهد؟ در هر دو مورد ابراز شادمانی آقای خامنه ای از هوشیاری ملت ساختگی و دروغ است. انشا خامنه ای در این بیانیه به گونه ای است که گویا جامعه ایران و مردم بیش از پیش دین باور شده اند و در انتخابات نیز به خاطر اسلام شرکت می کنند. پرسش این است که اگر این ادعا درست است، چرا صدها و هزاران نفر از دین باوران مسلمان قدیم که پیشینه شرکت در انقلاب اسلامی، جنگ هشت ساله و خدمت به نظام حاکم در کارنامه ی خود دارند، حالا به خاطر عدم التزام به اسلام رد صلاحیت شده اند. آیا خامنه ای می تواند به این پرسش پاسخ دهد که چرا مردم روزبه روز دین باورتر اما کارگزاران و دست اندرکاران جمهوری اسلامی روزبه روز دین گریزتر شده اند؟
نظارت بین المللی نیز اگر ریگی در کفش حاکمان نباشد کار بسیار پسندیدای است که اطمینان عمومی را نسبت به صحت انتخابات بالا می برد. نه فقط در آمریکا و کشورهای اروپایی در جریان برگزاری انتخابات، رسانه ها و ناظران بین المللی توسط نهادهای حکومت و یا جامعه مدنی دعوت می شوند بلکه در کشورهای نیمه دموکراتیک مثل ترکیه نیز ناظران جهانی برای تشخیص صحت انتخابات دعوت می شوند. فقط در نظام های استبدادی و خودکامه است که به بهانه مخالفت با دخالت خارجی با نظارت بین المللی مخالفت می شود و حاکمان این مخالفت خود را که ناشی از ناسازگاری ذاتی استبداد با انتخابات واقعا آزاد است را به حساب استقلال طلبی می گذارند. و البته اگر سید علی خامنه ای اندکی در احوال و سرنوشت خودکامه گان به تاریخ سپرده شده و یا هنوز پابرجا دقت کند می بیند که در این شیوه ها او نه مرجع تقلید بلکه یک مقلد ساده است.استبداد در ایران هرگز به استقلال کمک نکرده است. مجلس گوش به فرمان هیچ گاه نمی تواند پاسدار استقلال ایران باشد. حکومتی که پس از ٣۰سال تکیه بر یکی از بزرگ ترین ذخایر نفتی جهان هنوز بنزین مورد نیاز کشور را از خارج وارد می کند و برای حفظ حمایت روسیه از منافع ایران در دریای خزر چشم می پوشد در زمینه حفظ استقلال کشور نیز مورد سئوال است.
در نظام های مردمی نه فقط همه مقامات عالی به رای آزادانه مردم تعیین می شوند بلکه جامعه مدنی، رسانه های آزاد و احزاب سیاسی مخالف، بدون ترس از نیروهای نظامی و امنیتی، چارچشمی بر روند انتخابات نظارت دارند و کوچک ترین دست کاری در انتخابات جنایت محسوب می شود.در نظام های مردمی نه نامزدها از غربال وزارت کشور و شورای نگهبان می گذرند و نه در آرای به صندوق ریخته دخل و تصرف می شود و نه رهبر مادام العمر سیاست های کلان کشور را تعیین می کند. در نظام های مردمی رابطه شبان- رمگی میان حاکم و ملت برقرار نیست. در نظام مردمی هیچ ضرورتی به قتل نویسندگان و روشنفکران و روزنامه نگاران منقد و شجاع نیست. حکومت به نظر یه نصرت بالرعب متکی نیست. در این نظام ها هیچ پرسشی از زمام داران ممنوع و مستوجب عقوبت و انتقام نیست.
آقای خامنه ای بیانیه شما پیش از آن که نشانه هوش و درایت باشد ناشی از خودبینی، جهالت بی اطلاعی از اوضاع جهان و دست کم گرفتن شعور مردم ایران است. و با این توهم نوشته شده که آوردن مردم به پای صندوق ها نظام را در بربر چالش های ملی وبین المللی بیمه می کند. اگر چنین بود نظام های به اصطلاح مردمی و دموکراتیک اروپای شرقی که در این گونه تبلیغات استاد جمهوری اسلامی بودند و حکومت ولایت فقیه کپی ناقصی از آن ها است، یکی پس از دیگری در قبرستان تاریخ دفن نمی شدند. در شرایطی که کوس رسوایی انتخاباتی که از مرحله تائید صلاحیت ها تا شمارش آرا همه سراسر دروغ و تقلب است و بحث فرمایشی بودن و تقلب و دست کاری مورد بحث همه مردم حتی کارگزاران و مسئولان جمهوری اسلامی است، بیانیه خامنه ای از یک سو تلاش ناموفقی در مشروعیت بخشیدن به یک مجلس فرمایشی است و از سوی دیگر پیام تهدیدآمیزی است به همه معترضانی که به روند برگزاری انتخابات معترضند. او با این پیام می خواهد گماشتگان و ایادی خود را در وزارت کشور دلگرم و مخالفان و منتقدان تقلب ها و رسوایی های انتخاباتی را دلسرد و مرعوب کند.

۲۶ اسفند ماه ۱٣٨۶
علی کشتگر