اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۰ فروردين ۱٣٨۷ -  ۲۹ مارس ۲۰۰٨

شورای “حقوق بشر” سازمان ملل روز پنجشنبه ٢٧ مارس قعطنامه پیشنهادی دولتهای اسلامی برای "جلوگیری از توهین به مذاهب را تصویب کرد". این قطعنامه اساسا در مقابله با نقد "اسلام" و "مقدسات اسلامی" تنظیم شده است. تصویب این قعطنامه یک اقدام آشکار در ضدیت با آزادی بیان و عقیده و نقد و سازش و تسلیم به تهدیدات و چماقکشی های جریانات و حکومتهای کٽیف اسلامی است. این اقدام علیه نقد مذهب در شرایطی صورت میگیرد که نقد اسلام و مبانی فکری و سیاسی این دستگاه کٽیف ضد انسانی در سطح جهان در حال گسترش است. تصویب این قطعنامه اقدامی علیه این روند روشنگری و مبارزه علیه جهل و خرافه و عقب ماندگی است.
آزادی عقیده و بیان هیچگونه قید و شرط و محدودیتی نباید داشته باشد. آزادی انتقاد به کلیه جوانب فرهنگی و اخلاقی و مذهبی جامعه، یک رکن پایه ای و انکار ناپذیر آزادی بیان است. هیچ قلمرو و حوزه ای در جامعه نمیتواند خود را تحت لوای "مقدسات" ملی و مذهبی از نقد و اظهار نظر در جامعه مصون بدارد. نقد مذهب، کاریکاتور کردن مذهب، "توهین" نیست. برعکس نفس وجود مذهب در قرن بیست و یکم، شرم آور وعین توهین به علم و آگاهی و شعور انسان است.
مذهب، هر نوع مذهبی، یک جریان فکری و اجتماعی فی نفسه تبعیض آمیز، خرافی و مغایر با آزادی و شکوفایی و خلاقیت انسان است. مذهب، حتی بعنوان امر خصوصی افراد، سد راه رهایی و شکوفایی و اعتلای انسان است. علاوه بر این دستگاه مذهب یک سازمان عظیم جنایی، بخشی از شبکه آدمکشی، قتل و شکنجه و انسان ستیزی است. مذهب یک صنعت مافیایی کنترل نشده است. باید تحت کنترل جامعه قرار گیرد. مردم را باید از تعرض دستگاه مذهب مصون داشت. مبارزه علیه دستگاه مذهب و مبانی فکری و سیاسی آن یک رکن حیاتی مبارزه برای رهایی همه جانبه انسان از چنگال خرافات و تعصبات جاهلانه و عقب مانده است. همانگونه که جامعه بخشی از انرژی و امکانات خود را صرف مبارزه علیه بیسوادی، زن ستیزی، نژاد پرستی یا مبارزه بمنظور ریشه کن کردن انواع بیماریها و بلایای طبیعی میکند، بخشی از امکانات خود را نیز باید صرف مبارزه با دستگاه و صنعت مذهب، مذهب زدایی، کند.
تصویب چنین قطعنامه ای در شورای "حقوق بشر" سازمان ملل، مجمعی که در ظاهر می بایست مدافع "حقوق بشر" در آزادی بیان و عقیده باشد، بیش از هر چیز نشاندهنده پوچی ادعاهای نهادهای گوناگون جامعه سرمایه داری حاضر حتی در دفاع نیم بند از آزادی بیان و حقوق پایه ای انسان است. تصویب این قطعنامه نشان آن است که حتی در کشورهای صنعتی غربی نیز آزادیهای پایه ای و اساسی مردم ناچیز و محدود است و تلاشی آشکار برای محدود کردن آن در جریان است. واقعیت این است که این آزادیها همواره مورد معامله و سازش قرار داشته و ربط مستقیمی به موقعیت اقتصادی و سیاسی طبقه سرمایه دار دارد. هر جا که منافع این طبقه ایجاب کند، این آزادیها بسادگی مورد تعرض دولت و نهادهای دولتی قرار میگیرند.
حزب اتحاد کمونیسم کارگری تصویب این قعطنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل علیه آزادی بیان و نقد و سازش با حکومتهای اسلامی را قاطعانه محکوم میکند و خواهان گسترده ترین مبارزه علیه اسلام، مذهب و دستگاه کٽیف مذهب است. ما در عین حال تاکید میکنیم آزادی های بی قید و شرط فردی و مدنی تنها در جامعه ای میتواند متحقق شود که خود آزاد باشد. تحقق آزادیهای سیاسی همه جانبه و گسترده و بی قید و شرط امر جنبش کمونیسم کارگری است. انقلاب کارگری با از میان بردن انقیاد طبقاتی و اقتصادی انسانها، مبشر گسترده ترین آزادیها و امکانات ابراز وجود فرد در قلمروهای مختلف زندگی است. سرنگونی حکومت اسلامی یک گام مهم در خلاصی بشریت از شر اسلام و اسلام سیاسی است.

مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
٩ فروردین ١٣٨٧ – ٢٨ مارس ٢٠٠٨