اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ فروردين ۱٣٨۷ -  ٨ آوريل ۲۰۰٨

امروز سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان وارد چهارمین سال فعالیت خود می شود، این سازمان اگرچه در ٣ سال گذشته در فضای امنیتی و پلیسی و در یک وضعیت بحرانی توام با برخورد، سرکوب و تحدید، حضوری فعال داشته، اما تداوم نقض و تجاوز گسترده به حقوق بشر، تقریبا موردی برای شادمانی کردن و تبریک گفتن باقی نگذارده است. با تاسف باید اعلام کرد در زمینه کاهش موارد نقض حقوق بشر در ایران، بویژه در کردستان تاکنون دستاورد قابل توجهی حاصل نشده است.
دولت ایران به اسناد حقوق بشری اعتنایی نمی کند، اعلامیه ها، توافق نامه ها، معاهدات، قطعنامه ها و دیگر اسناد حقوق بشری، به مجموعه واژه ها و کلماتی تبدیل شده اند که آثارشان تنها بر روی کاغذها باقی مانده است.
امروز در این کشور، حقوق بشر بطور سامانه مند مورد تجاوز قرار می گیرد. هر حرکت و تجمع مسالمت آمیزی سرکوب می شود، فعالیت آزادانه احزاب، جمعیت ها، سازمان ها، انجمن ها و گروه های سیاسی، مدنی و صنفی مستقل از مجموعه حکومت ممنوع است و فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشری، حقوق زنان، کارگران، دانشجویان و فعالان حقوق ملیت ها و اقلیت ها مداوما با تعقیب، آزار و اذیت، بازداشت و زندان و اعدام مواجه هستند.
امروز در این کشور آزادی وجدان و عقیده و بیان وجود ندارد. روزنامه نگاران، نویسندگان و منتقدان با تحدید و سانسور و سرکوب و ممنوعیت از فعالیت روبرو هستند. انتقاد از حکومت و سیاست های دولتی تبلیغ علیه نظام محسوب می شود و انتقاد کنندگان به عنوان عوامل دشمنان معرفی و مشمول مجازات می گردند. شمار زندانیان وجدانی بطور روزافزونی رو به افزایش نهاده است. در این کشور هیچگونه رسانه و رادیو تلویزیون مستقلی وجود ندارد. رسانه های موجود در انحصار کامل دولت قرار دارند و به مبلغ سیاست ها و ایدئولوژی دستگاه حاکم تبدیل شده اند.
امروز امکان مشارکت در حکومت، برگزاری انتخابات دموکراتیک و فراگیر و انتخاب کردن و انتخاب شدن آزادانه و امکان دسترسی مساوی به مناصب و خدمات عمومی عملا از عموم سلب شده است.
امروز هراس از تحت تعقیب قرار گرفتن و دستگیر شدن و وحشت از خشونت و شکنجه مانع از ابراز آزادانه و علنی نظر و عقاید افراد می شود. دستگیرشدگان با رفتارهای تحقیرآمیز و آزار و اذیت و شکنجه روبرواند و از دادخواهی در محاکم صلاحیت دار برخوردار نیستند. محاکمات سیاسی اغلب بطور غیرمنصفانه و ناعادلانه و در محاکم غیراستاندارد صورت می گیرد و متهم از حقوق خود و حق دفاع و لوازم آن بی بهره است. هم اکنون میلیون ها ایرانی پرونده قضایی دارند و یا به نحوی با تعقیب قضایی و زندان مواجه اند. آمار زندانیان و شمار اعدام شدگان و محکومان به اعدام در حال افزایش است.
امروز فقر، محرومیت، بی کاری، فساد، گرانی، وعده های پوشالی دولت و فریب مردم توسط اربابان قدرت اکثریت جامعه را با پریشانی و ناامیدی مواجه ساخته است. دهها میلیون نفر از مردم ایران بویژه در میان ملیت ها و اقلیت ها زیر خط فقر و در فقر شدید زندگی می کنند، میلیون ها نفر از فقرا و محرومان در محله های فقر و بیماری و آلونک ها در حواشی شهرها سکونت گزیده و از داشتن شغل و کار و حداقلی از امکانات زندگی و تامین اجتماعی و رفاه و بهداشت و سلامتی محروم هستند.
امروز میلیون ها نفر از محرومان ساکن در روستاها و مناطق دورافتاده و بیابانی از حداقل امکانات برای ادامه حیات محروم اند. فقر مفرط و کپرنشینی در مناطق محروم مانند بلوچستان، سیستان، کرمان و جنوب کشور به شکل غم انگیزی دل وجدان های بیدار را به درد می آورد. ساکنین این کپرها اغلب کودکانی گرسنه و عریان و بیماراند که از فقدان آب، غذا و پوشاک و نبود بهداشت و سرپناه و مدرسه در رنج هستند. در حال حاضر میلیون ها روستایی در خراسان، فارس و جنوب، کهگیلویه، لرستان، کردستان، کرمانشاه و آذربایجان و دیگر مناطق کشور در کلبه ها و دخمه هایی سکنی گزیده اند که از هیچگونه شرایط ایمنی، بهداشت، آب سالم و امکانات ضروری برخوردار نیستند.
امروز در این کشور، کلاس و مدرسه صدها هزار کودک و محصل محروم و فقیر در کپرها و زیر چادرها دایر می شود. هنوز دهها میلیون نفر از مردم بی سواد و یا کم سوادند و از مسائل حیاتی، سیاسی و اجتماعی مربوط به زندگی خود آگاهی و اطلاعات درستی ندارند.
امروز میلیون ها ایرانی گرفتار مواد مخدراند. اپیدمی مواد مخدر و داروهای روان گردان و اعتیاد به آن که میلیون ها جوان، بی کار و شاغل در شهرها و روستاها به آن روی آورده اند، چنان گسترش یافته که حتی در اعماق زندان ها نیز به آسانی بین زندانیان توزیع می گردد.
امروز ده ها هزار نفر کودکان کار و آواره خیابانی مورد استثمار قرار گرفته و هزاران نفر از آنان جذب باندهای تبه کاری و قاچاق مواد مخدر شده و یا مورد بهره کشی جنسی قرار می گیرند. در کنار آن دهها هزار زن و دختر به دلیل فقر شدید مادی و اقتصادی به تن فروشی و فاحشه گری روی آورده اند. شمار قربانیان این پدیده های ناپسند به شدت در حال افزایش است و زنان و دختران قربانی روسپی گری حتی به کشورهای مجاور و کشورهای دیگر قاچاق و صادر می شوند.
امروز رشوه و ارتشاء، رابطه بازی و رانت خواری در ارکان ها، مراکز و مراجعی که با ارباب رجوع و عموم سرو کار دارند به شدت شیوع یافته است. شرایط فساد انگیز موجود موقعیت حقوقی، اجتماعی و اقتصادی فرد و جامعه و زندگی عمومی را به شکل ناعادلانه ای تحت تاثیر قرار داده است. امکانات مادی، مالی، بانکی و اعتباری و بازرگانی بطور تبعیض آمیزی به نفع عده ای اندک از وابستگان زور و قدرت بسوی باندهای مافیایی هدایت می شود. رانت خواران و سوءاستفاده گران و عوامل و اصحاب آنها امکانات منابع و ثروت عمومی را در اختیار گرفته و برخی از آنها حتی اسکله و بنادر اختصاصی دارند.
امروز هزاران کولبر زحمت کش و هزاران خانوار مرزنشین بویژه در مناطق کردنشین و کردستان برای فرار از فقر، ناداری و بی کاری، خطرات ناشی از میادین مین و کمین های مرگ نیروهای انتظامی را به جان می خرند و با قتل، ناقص العضو شدن، خشونت، حبس و زندان و جریمه مالی مواجه می شوند و درعین حال اندک دستمایه ای و اموال آنها توسط عوامل دولتی و سوداگران به تاراج می رود.
امروز هیچ کارگر و بیکاری و هیچ گروه و صنفی از حق تجمع، تشکل و تشکیل سندیکا و اتحادیه برخوردار نیست و حق اعتراض و اعتصاب از کارگران، مزدبگیران، کارمندان و بیکاران سلب گردیده است.
امروز هیچ حزب، گروه و یا سازمان سیاسی منتقد و مخالف نظام موجود، حق ابراز وجود و ارائه نظر ندارد و مخالفان اساسا از حق موجودیت محروم اند.
امروز نیمی از جمعیت کشور و احتمالا نسبت بیشتری از مردم، که انتخابات میان جناحی و درون حکومتی را قبول ندارند، از حق تعیین سرنوشت خویش محروم هستند.
امروز ملیت ها و اقلیت های ملی، قومی و زبانی ایرانی که حدود نیمی از جمعیت کشور را شامل می شوند، از بی حقوقی و تبعیض زبانی و قومی و نژادی رنج می برند.
موارد ذکر شده تنها بخشی از تجاوزات آشکار به حقوق انسانی و مردم و زیرپا نهادن تعهدات حقوق بشر در داخل کشور است اما در بیرون از مرزها و در خاورمیانه، منطقه ای که ما در آن زندگی می کنیم هر روز وقایعی وحشتناک به وقوع می پیوندد. سرکوب و کشتار انسان ها وضعی وخامت بار و شکل بسیار غم انگیزی به خود گرفته است. عصبیت مذهبی و خرافه گرایی در کنار بیدادگری و استبداد فرمانروایان خودکامه، اقتدارگرایی دولت های آنتی دموکراتیک و زورمداری آنها، اقدامات خشونت بار و رفتارهای بی رحمانه و تلافی جویانه گروههای تروریستی، تماما به منظور ایجاد رعب و وحشت و تحت انقیاد در آوردن مردم و جلوگیری از خیزش های آزادی خواهانه و دموکراسی خواهانه و سرکوب ملیت ها و اقلیت های ستم دیده این منطقه، دست به دست هم داده اند و به واقعیتی خوف انگیز، پیچیده و بسیار خطرناک تبدیل گردیده اند. دولت های غیردموکراتیک منطقه به نام تامین امنیت عمومی و تمامیت ملی و ارضی به خشونت زورمدارانه خود مشروعیت می بخشند و تروریسم نیز به عنوان بزرگترین عامل تهدید جان شمولی حقوق بشر، در این میان با ایجاد و خلق صحنه های فجیع و دهشتناک با پشتیبانی دولت ها به وحشت و هراس بیشتر مردم و پذیرش عمومی خشونت دولتی یاری می رساند.
امروز اوضاع وخامت بار حقوق بشر در منطقه خاورمیانه و نقض سیستماتیک و همه جانبه حقوق بشر در داخل ایران که صلح و امنیت و رفاه مردم منطقه را تهدید می کند، نگرانی و واکنش وجدان های بیدار را باید برانگیزاند.

ما بر این نظریم:
الف- دولت ایران به میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی پای بند نیست و آزادی های بنیادی و سیاسی، آزادی وجدان، عقیده و بیان و حقوق اساسی، حقوق زنان، حقوق مخالفان و حق تعیین سرنوشت مردم را نادیده گرفته و تعهدات خود را زیر پا می گذارد.
ب- دولت ایران به تعهدات خود در میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی عمل ننموده و حق اشتغال بدون تبعیض، تامین سطح مناسب زندگی و رفاه عمومی، تامین اجتماعی، بهداشت، مسکن و حقوق فرهنگی عموم را با استفاده از حداکثر منابع موجود تامین نکرده و بخشی از منابع و بودجه کشور در پروژه های غیرضرور و بلندپروازانه ای هزینه شده که به تعمیق فقر بیشتر مردم و محرومیت عمومی انجامیده است.
ج- دولت ایران به کنوانسیون رفع تبعیض از اقلیت های ملی، قومی و زبانی پایبند نیست و گزارشات ارائه شده تاکنون از سوی دولت به کمیسیون؛ این کنوانسیون براساس واقعیات نبوده است. از ملیت ها و اقلیت های ملی، قومی و زبانی رفع تبعیض نشده و موجودیت و هویت ملی و قومی و فرهنگی آنها در قانون اساسی موجود مورد شناسایی قرار نگرفته و بلکه بطور سامانه مندی انکار شده است.

ما انتظار داریم:
از آنجا که وضعیت حقوق بشر در کردستان، ایران، خاورمیانه و جهان در دهه اول قرن بیست و یکم رو به وخامت نهاده است،برای پیشگیری از نقض بیشتر حقوق بشر و جلوگیری از وقوع رویدادهای فاجعه آمیز انسانی، سازمان ملل باید ضمن حمایت جدی از سازمان های غیردولتی حقوق بشری داخلی و منطقه ای برای وادار ساختن دولت ها به اجرای تعهدات حقوق بشری، با بکارگیری ابزارها و ساز و کارهای جدید، گام های فراتر از صدور توصیه نامه ها و قطعنامه ها و اعلامیه ها بردارد.

ما اصرار داریم:
از آنجا که اوضاع وخیم داخلی یک کشور و نقض حقوق بشر در داخل مرزهای یک کشور حتی اگر منافع دولت های دیگر را مورد تهدید قرار ندهد. می تواند برای صلح و امنیت منطقه و جهان تهدیدی جدی باشد و از آنجا که نقض فاحش و منظم حقوق بشر در داخل یک کشور در زمره جنایات علیه صلح و امنیت بشری و جنایت علیه بشریت است، شورای امنیت سازمان ملل متحد بایستی در برابر اینگونه تهدیدها قاطعانه موضع گیری و دخالت کند و برای اعاده صلح و تامین حقوق بشر در صورت لزوم سریعا اقدام ضروری به عمل آورد.

تهران: زندان اوین/۲۰ فروردین ۱٣٨۷/۹ آوریل ۲۰۰٨
محمدصدیق کبودوند رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان