قهقاه ناشنیدنی مرگ در تپندگی ی تک نُت سکوت


اسماعیل خویی


• باز،
   آه،
    باد
      در شب من
                سوت می زند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۷ فروردين ۱٣٨۷ -  ۱۵ آوريل ۲۰۰٨


 
 
 
               
 
باز،
   آه،
    باد
      در شب من
                سوت می زند.
-"که چی؟
       چه می گوید؟"
           - من چه می دانم .
 
شاید
می خواهد
بگوید:
-"شب خزانی،
        این شب ویرانی،
                 بیرون از تو نیست:
 
شب خزانی
این شب ویرانی،                 
                                  از پژمرندگی ی ریشه های جنگل هستای توست
                                          که می روید.
 
و برگ برگ
      ورق می زند
           جهانت و جانت را
و پوستت را طبل می کند و
به شکل نی لبکی
            می تراشد استخوانت را
و،همسرا با سوتی از سکوت خدا،
                       کوک می کند همه ی سازهای خاموشی در جان و در جهانت را:
چنان که ساعت دیواری نیز تیک تاک اش را
رسا تراز تپیدن خون در رگ تو نیابد؛
 
و ،با ُنتی که به جز پژواک جاودانه ی خود
                                             هیچ نیست،
درون گنبد افلاک را سرشار موج های سرایش کند؛
            و مرگ،مرگ مهربان و گوارایت را
       با قهقاه ناشنیدنی ی خویش، در تپندگی ی تک نُت سکوت ،  
ستایش کند.                                                                                             
 
 
 
 
 
هفتم ژانویه ۲۰۰۷-بیدرکجای لندن