• غافلگیری بزرگ انتخاباتی پارلمانی ایتالیا، فاجعه شکست ائتلاف چپ های "رنگین کمان" است که در مقایسه با انتخابات سال ۲۰۰۶، ۷۵% آرای خود را از دست دادند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۰ ارديبهشت ۱٣٨۷ -  ۲۹ آوريل ۲۰۰٨

پیروزی برلوسکونی در انتخابات مجلس ایتالیا در تاریخ ۱٣ و ۱۴ آپریل ۲۰۰٨ بطور واقعی برای ما غیر منتظره نبود و در همه پرسی قبل از انتخابات این تنیجه روشن و مشخص بود. آنچه که به واقع غیرمنتظره بود، اول فاجعه شکست ائتلاف چپ ها "چپ های رنگین کمان" است که در مقایسه با انتخابات سال ۲۰۰۶، ۷۵% آرایش را از دست داد. دومین مسئله غیر منتظره در این انتخابات که فاجعه انگیز بود بالا رفتن لگای شمال است که آراء اش دو برابر شد. همچنین نیرو گرفتن والتر ولترونی و حزب تازه تاسیسش یعنی حزب دمکراتیک به هیچ وجه قابل پیش بینی نبود.
با وجود اینکه هنوز برای یک بررسی کامل نتیجه انتخابات زود است اما برای این نتیجه برخی ازدلائل ریشه ای قابل ملاحظه است:

الف ـ مسلم است که شکست چپ ها را می توان از شرکت آنها در دولت پرودی فهمید. بیلان این دولت که در سال ۲۰۰٨ با انتظارات زیادی به قدرت رسید واز احزاب چپ ۱۵۰ نماینده در مجلسش و همچنین در سنا انتخاب شدند، در انتها در چشم تمامی منتخبین منفی شد. با وجود قدرت قابل توجه چپ ها در پارلمان و سنا اما تاثیر آنها در این دولت همواره محدود باقی ماند. آنها تنها بعنوان کسانی که اکثریت مفید را برای جناح دولت در پارلمان و سنا تامین می کردند باقی ماندند و در واقع بنوعی هم زیر این فشار قرار می گرفتند که اگر کنار بروند برلوسکونی مجددا به قدرت بر خواهد گشت.
تنها چنین می توان توضیح داد که با وجود اینکه سیاست دولت از سوی چپ ها همواره علنا مورد نقد قرار می گرفت اما با این وجود آنها زمانی که از بحث ها خارج می شدند در اساس این سیاست را با خود حمل می کردند و به آن یاری می رساندند. برای مثال می توان از عملکرد نظامی در افغانستان و صرفه جوئی های شدید در بودجه نام برد. توجه چپ ها بیشتر متوجه قوانین مهاجرت، بازار کار و قدرت رسانه ای برلوسکونی ، قانون برای زندگی مشترک خارج از ازدواج و چگونگی مبارزه بر علیه نفوذ کلیسا بود.
نتیجه این تلاش ها جالب است: برای اولین بار بعد از پایان فاشیسم برای دوره آینده هیچ نماینده کمونیستی در مجلس و سنا وجود ندارد. تلاش برای نمونه برداری از حزب چپ آلمان که توانست ائتلاف گسترده ای از چپ ها را سازماندهی نماید، در اساس با شکست روبرو شده است. اولین بررسی تغییر مسیر رای دهندگان این مسئله را روشن می سازد که چپ ها ۴۰% آراء ئی را که در سال ۲۰۰۶ بدست آوردند، به حزب دمکراتیک والتر ولترونی باختند. حتی ۵۰% رای دهندگانشان در انتخابات شرکت نکردند. افزون بر این بنظر می رسد که آراء ئی را که چپ ها به سه حزب مخالف یکدیگر تروتسکیست باختند که آنها مجموعا کمتر از ۰،۵ % آراء را گرفتند، اصلا به حساب نمی آید.

ب ـ " کوریره دلا سرا" در باره نتیجه انتخابات با تیتر زیر مقاله ای نوشته بود: "لگای نو: کارگران و کارمندان". نتیجه خوب لگای شمال مورد علاقه راست ها که در این فاصله آراء شان را نه تنها در مناطق روستائی شمال بلکه همچنین از شهرهای شمال ایتالیا (که همیشه منطقه چپ ها و اتحادیه ها بوده) بدست آورده است، واقعا غیرمنتظره بود. در منطقه ونتو کاندیدای لگا حتی آراء اش بیشتر از برلوسکونی بود. بوسی رهبر لگای شمال مستقیما بعد از انتخابات گفت: "ما حزب کارگران می باشیم". در این فاصله آنها حتی افراد اتحادیه ها را چون اتحادیه قدرتمند کمونیستی "س گ ای ال" جذب نموده اند و اکثریت اعضای این اتحادیه به لگای شمال رای داده اند. زیرا که لگا با تبلیغاتش بر علیه مهاجرت، بزه کاری، عدالت مالیاتی و بوروکراسی از روم توانسته است مجموعه ای از اقشار و طبقات اجتماعی را به خود جلب نماید.
ج ـ پیروزی مورد توجه ای را که ما در هفته های گذشته غیر ممکن می دانستیم، والتر ولترونی با حزب تازه تاسیسش "حزب دمکراتیک" بدست آورد. این حزب مدتهای طولانی در همه پرسی ها خیلی عقب تر از برلوسکونی قرار داشت و همچنین حزب "ملت آزادی". ولترونی از طریق نتیجه این انتخابات موقعیت خود را در حزب قوی تر نمود و هدفش چون برلوسکونی تنها این بود که دو حزب مجلس به هم نزدیک شدند. این مسئله در انتخابات آینده (طبق تجربه در ایتالیا خیلی سریع به وقوع می پیوندد) باعث می شود که وی یکی از کاندیداهائی باشد که برای ریاست جمهوری مطرح می شود. در مبارزات انتخاباتی وی بیش از همه از معروفیتش بعنوان "اوبامای ایتالیائی" نفع برد.
روزنامه چپ "ایل مانیفستو" در روز بعد از انتخابات با تیتر بزرگ نوشته بود: "چپ های غیرپارلمانی". چیزی که برای برخی از منتقدین جهانی سازی بنظر مثبت می آید، در کشوری که در آن حزب کمونیست هنوز ٣۰ سال پیش در انتخابات اروپا ٣۴% رای بدست آورد و به واقع قوی ترین حزب بود، یک نوع وضعیت شوک و توخالی ای را بجای می گذارد. حالتی که به سختی می توان آن را تحمل نمود.
در ماه های آینده طبق تخمینات انتظار از سر گذراندن این بحران از ایتالیا به هیچ وجه وجود ندارد. تمامی رهبران حزب و مسئولین "پروژه رنگین کمان" از کار کناره گیری نموده اند. پروژه یک حزب جدید پلورالیست با این نتیجه انتخابات به پایان خود رسیده است. تا زمان جلسه فوق العاده حزب "ریفون داسیونه" در ماه یولی، تمامی فراکسیون ها بدنبال پیدا کردن مقصری که شکست را به گردنش بیاندازند، می گردند. دومینیکو لوسوردوتاریخ شناس مشهور در آلمان در مصاحبه ای با روزنامه " یونگه ولت" به برتینوتی تهمت زد که وی هرگز کمونیست نبوده است و پروژه رنگین کمان را بعنوان پروژه ضد کمونیستی برتینوتی نامید.

بنیاد رزا لوگزامبورگ