گفتم سفر و / گاهی به عشق / شعری که تو می خوانی
محمود معتقدی
•
جهان
از حس اضطراب تو
می جوشد
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
دوشنبه
۲٣ ارديبهشت ۱٣٨۷ -
۱۲ می ۲۰۰٨
جها ن
ا ز حس اضطرا ب تو
می جوشد
کودکی بر صف سپید ی ها یت
خاکستری که ا ز شا م نا م تو
می آید
ما به کجای زمین
پرتا پ می شویم
د ست ها ی برید ه ا م
ا ز بوی سه شنبه ها ی تو
لبریز می شود
بگذ ا ر
حریم د ر یچه ها ی روز تو
با شم
مثل شب سرخ همه سرزمین ها یت
انگا ر
غم سا زی عوض نمی شود
تا جمهوری کبوتر و
مرگ
آ ن هم
شبیه آوا زها ی کسی که
مثل تو بود
گلوی پرند ه ا ی
د ر ما سقوط می کند
کسی چرا
ا زغروب استخوا ن ها ی تو
نمی گذ رد
غیا ب تو و
هز ا ر وا ژ ه با را ن
این خوا هرا ن د رد
ا ز شب ارتفاع گیسوا ن تو
بر می گرد ند
کوچه ها ی رنگین کما ن و
پروا ز همه روسری ها یت
سیبی نچید ه می ما نی و
چشم ها یی که ا ز با غ تو می رسد
با ا ین کود ک د رون
چه می کنی
ا ز خون ما و
ابری که بر دها ن تو
می با رد
به یا د ت می آورم
آ ن کوچ عا شقی و
دریا ی وطن ا ت
پنجر ه ها ی ارد یبهشت و
ر اهی به ریشه ها ی همیشه ا ت
چرا با تو
کسی
به آسما ن ها ی شکسته
نمی آید
گفتم سفر و / گا هی به عشق /
شعری که تو می خوا نی
محمود معتقدی
اردیبهشت 87
|