• جهان به قدرِ طاقت من ایستاده بر سر پا
و با خیال من آسمان روشن است از ماه
و این بهار
که می بالد اینچنین به سبزناکیِ جانش،
من آفریده امش ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۹ ارديبهشت ۱٣٨۷ -  ۱٨ می ۲۰۰٨

www.mehdifalahati.com
 
 
 
 
جهان به قدرِ طاقت من ایستاده بر سر پا
و با خیال من آسمان روشن است از ماه
و این بهار
که می بالد اینچنین به سبزناکیِ جانش،
من آفریده امش
                    من
- که بادم و خاک
و آبم و آتش.
 
جهان به قدر تسلای من به سوگ می نشیند باز.
و تا که پاک می کنم   قطره های اشک از روی،
منم که مرگ می شوم دوباره
                                         و باری،
به سوگ خویش می نشینم باز.
 
صدای موج می آید
منم که موجم و هم صخره هم اراده ی بادم.  
جهان
        کف است   
من اینسان جدالی ام با خود.
منم که موجم و هم صخره کاینچنین می پاشم.
جهان چه می داند من چه حالی ام با خود.
 
 
 
واشینگتن – 27 اردیبهشت 87