• پس از ۲۱ سال سینمای فرانسه نخل طلا را به خود اختصاص داد. "در چهار دیواری" اثر "لوران کانته" ، توانست به اتفاق آرا، نخل طلا را در ۶۱ امین فستیوال فیلم کن برباید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ خرداد ۱٣٨۷ -  ۲۷ می ۲۰۰٨

رادیو فرانسه: پس از ۲۱سال سینمای فرانسه نخل طلا را به خود اختصاص داد. "در چهار دیواری" اثر "لوران کانته" ، توانست، به گفته "شان پن"، رئیس هیات داوران، با جادوی خود و به اتفاق آرا، نخل طلا را در ۶۱ امین فستیوال فیلم کن برباید. آخرین بار، فیلم "زیر خورشید شیطان" اثر "موریس پیالا"، کارگردان فرانسوی در میان هو کردن های حضار این جایزه را دریافت کرده بود.
در "در چهار دیواری"، که به شکل مستند ساخته شده، "لوران کانته" تلاش میکند چالش های جامعه ای رودررو با ملیت های مختلفی را که در آن جا گرفته اند، با پرداختن به دشواری های معلم های یک مدرسه راهنمائی نشان دهد.
معلم هائی که گاه، چون معلم زبان فرانسه، تلاش میکنند زبانی را که این شاگردان با آن حرف می زنند تغییر دهند و به آنها زبان زیبا و ادبیات وزینی را بیاموزند.
کلاس درس و شاگردان این مدرسه راهنمائی در این فیلم که در یک محله نسبتأ فقیر و خارجی نشین پاریس واقع شده، نمونه کوچکی میشوند از آنچه واقعأ در برخی از مدارس پر دشواری میگذرد. فیلمی دلپذیر و پر طنز.
کارگردان این فیلم که از کتاب همین معلم زبان فرانسه، "فرانسوآبگودو" و تجربیاتش الهام گرفته، از او در نقش خود وی و از شاگردان همان کلاس در نقش های خود، پس از کار بسیار در کارگاههای "بداهه گوئی" و "بازی طبیعی" استفاده کرده است.
"لوران کانته" که فرزند یک زوج معلم است و فارغ التحصیل مدرسه سینماست، در سال ۱۹۹۰ مستندی زیر عنوان "تابستانی در بیروت" برای تلویزیون ساخت. سپس دو فیلم کوتاه را، با مضامین مورد علاقه خود، مبارزات طبقاتی و وابستگی های خانوادگی به نام های "همگی در تظاهرات" (برنده جایزه ژان ویگو در سال ۱۹۹۵) و "بازیهای پلاژ"، کارگردانی نمود. اولین فیلم بلند "لوران کانته" برای سینما "کارگزینی" بودکه آن هم به روابط اجتماعی در یک کارخانه و نیز رابطه یک پسر و پدر می پرداخت. این فیلم که در آن قدرت فیلم های مستند با ملودرام لازم برای سینما در هم آمیخته شده، توانست جایزه "سزار" بهترین اولین فیلم" و بهترین "امید بازیگری" را از آن خود سازد.

جایزه هیات داوران به فیلم "ایل دیوو" ، سومین فیلم کارگردان بسیار خاص ایتالیائی، "پائولو سورنتینو"، تعلق گرفت. این فیلم تصویری از پیچیدگی درونی"جولیو آندرئوتی" رئیس دولت ایتالیا می داد، که نمی توانست از کابوس های خود به ویژه خاطره قتل "آلدو مورو" رها شود. "جولیو آندرئوتی" که شش بار به این مقام رسید و تا سال ۱۹٨۷ در حکومت باقی ماند، تلاش ناموفقی در راه مبارزه با مافیا کرده بود. در این فیلم "پائولو سورنتینو"به سبک همیشگی خود- بر ملا کردن جنبه های فکاهی و کاریکاتوروار شرایط و شخصیت های بسیار جدی - وبا استفاده از هنرپیشه بسیار خوب ایتالیائی، "تونی سرویو" فیلمی تکان دهنده از چهره واقعی مردان سیاسی ایتالیا و واتیکان و رابطه ناسالم آنان با مافیای این کشور ارائه می دارد. "جولیو آندرئوتی" که این تصویر بسیار واقع گرا و تلخ را از خود دیده، گفت که کارگردان می بایست این فیلم را پس از مرگ وی بسازد. او در پی اعطای جایزه به این فیلم گفت: "برای یک سیاستمدار مورد انتقاد قرار گرفتن بهتر از فراموش شدن است". او افزود: "گرچه این فیلم تصویر خوبی از من نمی دهد اما مرا پر اهمیت تر می سازد...

از "پائولو سورنتینو" در همین فستیوال فیلم های بسیار خوب "پیآمدهای عشق"را در سال ۲۰۰۴ و "دوست خانواده" را در سال ۲۰۰۶ دیده بودیم. فیلم دیگری از ایتالیا، "گومورآ" اثر "ماتئو گارون"، جایزه بزرگ هیات داوران را از آن خود کرد. در این فیلم، که آن هم چون برنده نخل طلا، به شکل مستند ساخته شده، به جنایات مافیا در میان خود، سرمایه اندوزی های غیراخلاقی و فساد مردان سیاسی پرداخته میشود. ایتالیا که چندی بود در بخش مسابقه ای حضور بسیار کم رنگی داشت، این بار با دست پر جشنواره را ترک کرد.

"نوری بیلچه جیلان" کارگردان ترک، با فیلم خود "سه میمون"، جایزه بهترین کارگردانی را ربود.
"نوری بیلچه جیلان" با استفاده از بهائی که یک خانواده برای بری نگه داشتن یک مرد سیاسی پس از کشتن یک نفر در تصادف اتومبیل، می پردازد، نیرنگ بازی سیاستمداران را آماج انتقاد خود قرار می دهد.
از "نوری بیلچه جیلان" فیلم های خوب "اقلیم ها" (۲۰۰۶) و "اوزاک" (۲۰۰٣) را به یاد داریم که "اقلیم ها" جایزه بزرگ "فیپرسکی" یا فدراسیون بین المللی منتقدین سینما را در سال ۲۰۰۶ در فستیوال کن ربود.

جایزه بهترین سناریو به برداران بلژیکی "داردن" برای فیلم "سکوت لورنا" داده شد.
فیلمی در مورد ازدواج سفید، یا ازدواجی با پرداخت پول به منظور گرفتن ملیت و بهره برداری از این فعالیت پول ساز توسط آدم های کلاه بردار، که با واقع گرائی همیشگی کارگردانانش از موضوعی حساس در اروپا ساخته شده است.
برداران "داردن"در گذشته دو نخل طلا برای فیلم های "روزتا" در سال ۱۹۹۹ و "پسر" در سال ۲۰۰۲ دریافت کرده بودند.