• چهارمین کنفرانس بین المللی اتحادیه های کارگری در ۲۳ تا ۲۵ مه ۲۰۰۸ در گونن ترکیه با حضور اتحادیه های کارگری، فعالان اتحادیه های کارگری، و کارگران پیشرو از ۱۴ کشور مختلف برگزار شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٨ خرداد ۱٣٨۷ -  ۷ ژوئن ۲۰۰٨

چهارمین کنفرانس بین المللی اتحادیه های کارگری در ۲٣ تا ۲۵ مه (۲۰۰٨) در گونن ترکیه با حضور اتحادیه های کارگری، فعالان اتحادیه های کارگری، و کارگران پیشرو از ۱۴ کشور مختلف برگزار شد.
در طی دو روز، کنفرانس ما معضلات و مطالبات و تجارب طبقه کارگر و مبارزه ی اتحادیه ای را وارسی و ارزیابی نمود، و همچنین این فرصت را فراهم کرد تا به ارزیابی خطوط مبارزه و بسیج علیه معضلات موجود بپردازد.
در مقایسه با دوره های گذشته، تقریبا در همه ی کشورها حملات مشابهی نیاز به بسط همبستگی بین المللی و مبارزه ی مشترک را به ضرورت حادی بدل کرده است.
خط همکاری و طرفدار "دیالوگ اجتماعی" در اتحادیه های کارگری یک بن بست است. در نتیجه ی بحث های عرضه شده در کنفرانس، روشن شد که در یک سطح جهانی سیاست هایی عملی می شود که منجر به فروپاشی خدمات اجتماعی، افزایش کار موقتی، سقوط دستمزدهای واقعی، حمله به تأمین اجتماعی، خصوصی سازی، و بسیاری حملات دیگری به کارگران می شود.
مباحثات کنفرانس روشن کرد که امکان اینکه اتحادیه ها به مرکز مبارزه ی طبقه کارگر تبدیل شوند وجود دارد. در نتیجه ی آنچه در برخی کشورها تجربه شده و در کنفرانس در اختیار همه قرار گرفت، ما می بینیم که زمینه های مشخصی برای این امر وجود دارند. بنابراین توافق وجود دارد که وقتی ما به تکالیف اتحادیه های رزمنده می اندیشیم یکی از این تکالیف عمل کردن به این باور است.
در پی حمله ی ۱۱ سپتامبر، مقوله ی "جنگ علیه ترور"، که بدوا توسط امریکا، اتحادیه ی اروپا، ناتو، و سایر نهادهای سیاسی-نظامی که موافق این مقوله بودند ساخته شد، نخست در اروپا و بعد در بسیاری دیگر از کشورها، در را بر رواج اندیشه ها و اعمال ناسیونالیستی و نژادپرستانه گشود. سرمایه ی بین المللی در این دوره ناسیونالیسم و نژادپرستی را بکار گرفته است تا دلایل واقعی بیکاری و فقر را پنهان دارد؛ سیاست های ضد دموکراتیک را اتخاذ کند؛ و حق حاکمیت ملی دولتها را نقض کند. ما می خواهیم توجه دهیم که کنفرانس ما با همه ی اشکال اندیشه ها و اعمال نژادپرستانه، با سیاست های تفرقه بیندازی که طبقه کارگر را هدف می گیرد، و با برده ساختن خلق ها مخالف است.
در آسیا و خاورمیانه و اروپای شرقی و آمریکای لاتین، نیروهای امپریالیستی هر شیوه ای را، و از جمله شیوه های نظامی را، بکار می گیرند تا هژمونی خود را تقویت و تضمین کنند. چنین تحولی منجر به افزایش بودجه ی نظامی کشورهای می شود، و آزادی های سیاسی و حقوق دموکراتیک را کاهش می دهد.

در طول کنفرانس به نکات زیر توجه ویژه ای مبذول شد:
- آزادی تشکل، رفع هرگونه مانعی برای حقوق و آزادی های اتحادیه ای، رفع همه ی اشکال سرکوب علیه فعالان اتحادیه ای، و آزادی فعالان اتحادیه ای دستگیر شده؛
- بهبود شرایط کار کارگران و اتخاذ هرگونه اقدام لازم در رابطه با بهداشت و ایمنی حین کار و برای کاهش حوادث محل کار؛
- در همه ی کشورها، در مقابله با فشار برای کاهش دستمزدها، مبارزه برای گسترش اتحادیه ها و حقوق سیاسی، و در وهله ی اول دستمزدها و حقوق اجتماعی، باید بسط یابد؛
- سیاست هایی که باعث گسترش خصوصی سازی خدمات اجتماعی، افزایش سن بازنشستگی، و همچنین باعث خصوصی سازی بهداشت و آموزش و پرورش می شوند، می باید متوقف گردند. مبارزه برای پایان دادن به این قبیل سیاست های خصوصی سازی باید بسط یابد. حق آموزش و پرورش و بهداشت رایگان را باید پیگیرانه تأکید کرد.
- نیاز به گسترش و تقویت مبارزه علیه اتحادیه اروپا و مطالبه ی رفراندوم در مورد کنوانسیون اتحادیه اروپا.
- اتحادیه های کارگری باید به سازماندهی کارگران زن جوان که غیررسمی و بدون حمایت اند توجه ویژه ای داشته باشند؛
- علیه سیاست های تفرقه بینداز و رقابتی ای که ایده ی تفاوت دستمزدها و موقعیت ها را تقویت می کند؛ طرح مطالبه ی "دستمزد برابر برای کار برابر"؛
- باید به مبارزه علیه بیکاری و فقر اهمیت ویژه ای داد، و توده های بیکاران را متشکل نمود؛
- حل تمام معضلاتی که کارگران زن به آن دچار اند، و پایان دادن به تبعیض جنسی؛
- به منظور غیرقانونی کردن تمام اشکال کار منعطف و موقتی باید در همه ی کشورها برای (تثبیت) روز کار نُرمال یک مبارزه پا بگیرد؛
- برای تضمین روز کار نُرمال، و برای پایدار و تضمین شده بودن روابط در محل کار و روابط در حین کار، باید یک مبارزه پا بگیرد؛
- بعنوان بخشی از مبارزه علیه بیکاری، ساعات کار می تواند همراه با حفظ میزان دستمزد و افراد محدودتر شود؛
- علیه تمام اشکال سیاست های تفرقه افکنانه که در برخی کشورها اتخاذ شده اند (مبنی بر تفاوت های قومی و افزایش احساسات خصمانه از جانب کارگران بومی علیه کارگران مهاجر و غیره) اتحادیه ها باید برادری و همبستگی بین کارگران را تقویت کنند؛
- افزایش آگاهی نسبت به تخریب محیط زیست که تولید کاپیتالیستی که تماما بر سود مبتنی است علت آن است. باید با اقدامات انحصارات بزرگ در به دست آوردن کنترل بر منابع طبیعی، و پیش از هر چیز بر منابع آب، مقابله کرد.
در کنفرانس به این نتیجه رسیدیم که فعالان اتحادیه ای که در کنفرانس حضور داشتند احساس می کنند به یک مبارزه ی مشترک تعلق دارند.
کنفرانس ما این اهداف را در برابر خود قرار داده است: سازمان دادن کنفرانس بعدی، تقویت پیوندهایی که در طی این کنفرانس ایجاد شده و ایجاد شیوه های ارتباطاتی لازم به منظور تحقق اهداف زیر:
کارگران، رنجبرن و ملت های تحت ستم به مبارزه ادامه می دهند و در برابر اشغال امپریالیستی مقاومت می کنند. کنفرانس ما خاطر نشان می کند که از تمام مبارزات ضد امپریالیستی و استقلال طلبانه، بخصوص در امریکای لاتین، خاورمیانه و آسیا، حمایت می کند. علاوه بر این، می خواهد که با شناخت حق تعیین سرنوشت، اشغال امپریالیستی عراق و افغانستان خاتمه یابد، به فلسطینی ها استقلال داده شود و مساله ی کرد به نحوی دموکراتیک و مبتنی بر برابری حقوق حل گردد.
کنفرانس ما همبستگی خود را با همه ی کارگران در حال اعتصاب در سراسر جهان اعلام می کند و به ویژه بر همبستگی با این موارد تأکید می کند: کارگران هفت تپه در ایران؛ کارگران توزلا، یورسان، و ت.ای.جی.آ. در ترکیه؛ و کارگران فیات و آلفا رومئو در ایتالیا. همچنین کنفرانس خواهان آزادی فوری کارگرن اعتصابی دستگیر شده در مبارزه ی محلا در مصر، و منصور اسانلو در ایران است.

زنده باد اتحاد و همبستگی بین المللی طبقه کارگر

ترجمه و بازتکثیر انجمن کارگری جمال چراغ‌ویسی