• Vincent Jauvert که این گزارش را در ششم ژوئن از واشنگتن ارسال کرده است، در شمار سرشناس ترین روزنامه نگاران فرانسوی است که سال هاست با نشریه ی پرآوازه ی «نوول اُبزرواتور» فرانسه به عنوان «گزارشگر بزرگ» کار می کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ خرداد ۱٣٨۷ -  ۹ ژوئن ۲۰۰٨

Vincent Jauvert که این گزارش را در ششم ژوئن از واشنگتن ارسال کرده است، در شمار سرشناس ترین روزنامه نگاران فرانسوی است که سال هاست با نشریه ی پرآوازه ی «نوول اُبزرواتور» فرانسه به عنوان «گزارشگر بزرگ» کار می کند.
اصطلاح «گزارشگر بزرگ» یا grand reporter در فرانسه معمولاً به بخشی از روزنامه نگاران حرفه یی و کارآزموده یی گفته می شود که حوزه ی فعالیّتشان به طور عمده، امور مهم جاری در صحنه ی بین المللی و نقاط پرآشوب و پرتنش جهان است.

در فاصله ی اندکی بعد از تهدید ملّت ایران به وسیله ی شائول موفاز، وزیر فعلی حمل و نقل، و از وزیران قبلی دفاع اسراییل، تلاش هایی در اسراییل آغاز شد که این تهدید آشکار را «خودسرانه» و غیر واقعی و با هدف رقابت های درون حزبی جلوه دهد.
امّا درگزارش ونسان جووور می بینیم که تهدید کننده ی اصلی نه شائول موفاز، بلکه خود اهود اولمرت است که برای اولین بار تصریح می کند که اسراییل در نقطه ی عملی کردن طرح حمله به تأسیسات اتمی ایران، و قتل عام شاید ۱۶ تا ۲۸ میلیون ایرانی (۱) و معلول و بیمار و سرطانی و ناقص الخلقه به دنیا آوردن نسل ها و نسل ها و نسل های آینده ی فرزندان ما قرار دارد.

یکی از سناریو های همیشه مطرح این بوده است که اسراییل در صورت مشاهده ی مقاومت های جدّی در برابر ایده ی حمله ی آمریکا به ایران، با حمله ی خود به ایران نیرو هایی را که در آمریکا خواهان تجاوز به ایران هستند از بن بست بیرون بیاورد و آمریکا را تحت عنوان دفاع از موجودیّت اسراییل (در برابر پاسخ داده شده یا داده نشده توسط ایران) وارد صحنه ی جنگ کند.
و در شرایط فعلی، به نظر می رسد که این سناریو ـ که به طور فعَال توسّط دیک چینی حمایت می شود ـ از بقیه ی سناریو ها عملی تر و نتیجه بخش تر باشد. به خصوص بعد از حذف هیلاری کلینتون، و در نتیجه قطعی شدن نامزدی باراک اوباما از طرف حزب دموکرات آمریکا برای مقابله با مک کین در انتخابات پیش رو.

در روز های اخیر، منابع خبری یی همچون یونایتد پرس، با گزارش های خود، صحت آنچه را «فیلیپ جیرالدی» در ماه گذشته پرده از آن برداشته بود، مورد تأیید قرار داده اند:
طرح «حمله ی محدود» ـ منجر شونده به حملات نا محدود و همه جانبه ـ توسط آمریکا به «مراکز سپاه قدس» در ایران. (۲)

کودتای اخیر کارگزاران آمریکا و اسراییل در لبنان (بخشی از جریان موسوم به جریان ۱۴ مارس) به منظور بی ثبات کردن این کشور و کشیدن پای ناتو به درگیری ها نیز به گفته ی بسیاری از ناظران، از جمله پرفسور میشل شوسودووسکی، چیزی نبود به جز قسمتی از طرح تجاوز به ایران. (۳)
طبعاً شکست این کودتا، که درست بر عکس خواست طرّاحانش، به ایجاد ثبات نسبی در لبنان (از جمله انتخاب ریاست جمهوری جدید) منجر شد، می تواند به هر چه وحشی تر ساختن حاکمان زخمخورده ی فعلی آمریکا و اسراییل، و شتابزده کردنشان در «یکسره کردن کار» کمک کند.
بیم آن می رود که نحوست سه حکومت بحرانزا و بحرانزی آمریکا و اسراییل و ایران، بالاخره با هم بیامیزند و پیش آید آنچه نباید پیش آید.
و این همه: در غیاب برخورد فعّال ـ و نه مثلاً «اعلام موضع» و «محکوم کردن» و اعتراض خشک و خالی ـ اپوزیسیون سالمی که بر عکس «اپوزیسیون» جنگ افروز، سرنوشت خود را با حمله ی آمریکا و اسراییل به ایران گره نزده است؛ و در حالی که این دوّمی در کار هموار سازی راه حمله ی آمریکا و اسراییل به ایران، کوچک ترین فرصتی را از دست نمی دهد، همه ی فرصت ها را ـ و هرکدامشان را به بهانه یی ـ یکایک سوزانیده است و می سوزاند...

۱۹ خرداد ۱۳۸۷
۸ ژوئن ۲۰۰۸


به نظر می رسد که اسراییل، خودش را برای حمله به تأسیسات هسته یی ایران آماده می کند، و سفر اهود اولمرت هم به آمریکا، به خاطر کمک گرفتن و یا دستکم چراغ سبز گرفتن از آمریکا برای این حمله باشد.
سه عامل جدید، باعث اوج گیری زمزمه های حمله به ایران شده اند:

[عامل اوّل]

این، نخستین بار بود که اهود اولمرت، نخست وزیر اسراییل، خودش شخصاً ـ در هواپیمایی که او را در پنجم ژوئن به واشنگتن می آورْد ـ اعلام داشت که: «ما، در نقطه ی متوقّف کردن برنامه ی هسته یی ایران قرار داریم».
اولمرت حاضر نشد که سخنش را دقیق تر توضیح دهد. امّا جمله یی که او به کار برده است، صدای زنگ اولتیماتوم دارد.

[عامل دوّم]

سه روز پیش، فرمانده قبلی نیرو های آمریکا در خاورمیانه، دریاسالار فالون، برای اولین بار بعد از استعفایش، حاضر به قبول یک مصاحبه ی مطبوعاتی شد.
از دیرباز، همه انتظار این مصاحبه را می کشیدند. چرا که دلیل کنار رفتن او از فرماندهی نیرو های آمریکا در خاورمیانه را ، مطبوعات، مخالفت او با شرکت در جنگ علیه ایران نوشته بودند.
در این گفتگو، دریاسالار فالون، نظر مطبوعات را در باره ی دلیل کنار رفتن خود تکذیب نکرد. چنین تکذیب نکردنی، باعث القاء این فکر می شود که جرج بوش، به خوبی ایده ی حمله به ایران به وسیله ی آمریکا و یا با باز گذاشتن دست اسراییل در حمله به ایران را در سر می پرورانیده است، و احتمالاً همچنان در سر می پروراند.

[عامل سوّم]

در هفته ی گذشته، وزیر سابق امور خارجه ی آلمان، یوشکا فیشر، در مطلبی که در روزنامه ی لبنانی «دیلی استار» منتشر شد، و روزنامه ی اسراییلی «هاآرتص» هم آن را منعکس ساخت، اعلام خطر کرد که:
«به احتمال بسیار زیاد، تا پایان سال ۲۰۰۸ [یعنی در چند ماه باقی مانده از ریاست جمهوری بوش] یک نزاع نظامی [علیه ایران] آغاز خواهد شد.»
فیشر، در توضیح نقطه نظر خود، به دو نکته اشاره کرد:
٭ نکته ی اوّل:
بر مبنای محاسبات اسراییل، تحریم های بین المللی علیه ایران، کارآیی نخواهند داشت.
٭ نکته ی دوّم [که ونسان جوور آن را به صورت پر رنگ نوشته است]:
حکومت اسراییل، چنین ارزیابی می کند که باید قبل از آن که دستگاه بوش، صحنه ی سیاسی را ترک کند، به خود بجنبد. زیرا از آن پس، هر شخص دیگر و هر دستگاه دیگری در آمریکا به روی کار آید، اوضاع تا بدین حد که امروز هست، به نفع اسراییل نخواهد بود.

بعد از ظهر امروز، یک دیپلمات برجسته و مهم غربی، ضمن تأیید همین استدلال های یوشکا فیشر، به خود من گفت:
ـ به نظرم، جرج بوش دیگر از این خسته شده است که به عنوان یک رییس جمهوری «عاجز و از کارافتاده» شناخته شود. او در این تب و تاب می سوزد که ثابت کند که همچنان یک ارباب است.
این همه، باعث نگرانی می شود. نه؟

منبع: نوول اُبزرواتور

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
تیتر و لینک مقاله:
Et si Israël allait vraiment attaquer l'Iran
La rumeur est repartie. Plus insistante que jamais.
globe.blogs.nouvelobs.com
۱ ـ اسراییل احتمالاً ۱۶ تا ۲۸ میلیون ایرانی را خواهد کشت ـ گزارش دو روزنامه ی بزرگ اسراییل:
www.ghoghnoos.org
۲ ـ جنگ با ایران، احتمالاً نزدیک تر از آنی است که شما فکر می کنید! ـ فیلیپ جیرالدی
www.ghoghnoos.org
۳ ـ تحلیل میشل شوسودوسکی از احتمال تجاوز به ایران، با نگاهی به وقایع اخیر لبنان
www.ghoghnoos.org