امروز که دانشجو، بر پاست صدایش کن
و یک سروده دیگر
داریوش لعل ریاحی
•
در همهمه زندان، جاریست صدای جان
هرکس که از این ظلمت، برخاست صدایش کن
در بستر این جنبش، روییده گل ارزش
امروز که دانشجو، بر پاست صدایش کن
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
شنبه
۱۵ تير ۱٣٨۷ -
۵ ژوئيه ۲۰۰٨
این موج که می بینی، دریاست صدایش کن
سرچشمه بیداری، آنجاست صدایش کن
دستی بده در دستش، تا بود شود هستش
همدوشی و همخوانی، زیباست صدایش کن
آزارِِ ِ تن و زندان ، صیقل زده روح و جان
صد پادشه خوبان ، اینجاست صدایش کن
چون بابک خرم دین ، سر می کشد از پایین
نور ِ شفق از پرچین ، پیداست صدایش کن
گوینده یا زهرا ، افتاده کنون از پا
در اوج ِ پشیمانی ، از ماست صدایش کن
در همهمه زندان ، جاریست صدای جان
هرکس که از این ظلمت ، برخاست صدایش کن
در بستر این جنبش ، روییده گل ارزش
امروز که دانشجو ، بر پاست صدایش کن
گر خویش کنی باور ، هر نقطه از این پیکر
در وقت خروشیدن ، زایاست صدایش کن
14 تیرماه 1387
بوسه بر خنجر
بیاد اولین سالگرد کوی دانشگاه
21 تیرماه 1380 منتشر شده در روزنامه نوروز
از زهد ِ بی فرجام ما ، چشم دلی گر تر شود
صوفی به جابلقا رود ، خولی هدایت گر شود
دروازه های آسمان ، پر جلوه گردد آن زمان
کین تیرگی در جان ما ، چون ژاله و اخگر شود
رندان محفل را بگو ، پنهان نماند پیش او
گر با کسان شورا کند ، بر دیگران داور شود
بر باور ِ اندیشه ها ، طرفی نبندد تیشه ها
گر در شعور ِ مردمان ؛ اندیشه ها باور شود
از غنچه های باغ دل ، آیا نمی گردد خجل
آنکو شبیخون می زند ، تا غنچه ها پر پر شود
خشم و تعصب تا به کی ، ای یاور ِ ناپخته پی
میدان هستی بایدت ، تا دُرد ها گوهر شود
آنکو نداند گاه را ، هر گز نیابد راه را
در نار بودن بایدش ، تا بوسه بر خنجر شو د
حق جستحو بود و یقین ، باقی همه آنست و این
دل بی حضور آن و این ، آیینه دلبر شود
داریوش لعل ریاحی
Dlr1266@hotmail.com
14 تیر ماه 1387
|