• کانون نویسندگان ایران اعلام کرد به مناسبت هشتمین سالگرد خاموشی احمد شاملو، روز دوم مرداد ماه مراسمی را در مزار او برگزار خواهد کرد. هیات دبیران کانون در اطلاعیه ای به این مناسبت نوشته است: اگر چه هشت سال از وداع شاعر بزرگ ما با واژه ها گذشته است، اما امید و زندگی هم چنان در ترانه های شورانگیز او ادامه دارد. شاملو، شاعر آزادی، یکی از کم نظیرترین شاعرانِ متعهدِ روزگار ماست ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣۱ تير ۱٣٨۷ -  ۲۱ ژوئيه ۲۰۰٨

هیات دبیران کانون نویسندگان ایران اعلام کرد در هشتمین سالگرد احمد شاملو، شاعر ازادی، مراسم بزرگداشتی بر مزار او برگزار خواهد کرد.
در این اطلاعیه آمده است: در هشتمین سالگرد درگذشت احمد شاملو، بزرگ شاعر ایران و جهان که در سراسر عمر از عشق و آزادی و پیکار با نیروهای جهل و تاریکی سرودی دیگرگونه ساز کرد، بر مزارش گرد هم می آییم و یاد تابناک اش را گرامی می داریم.
این مراسم در روز ۲ مرداد ۱٣٨۷، ساعت ۵ بعد از ظهر در گورستان امام زاده طاهر در مهرشهرِ کرج برگزار خواهد شد. اتوبوس ها از میدان انقلاب، جنبِ دانشکده ی دام پزشکی، راس ساعت ۴ بعد از ظهر به سوی مزار حرکت خواهد کرد.

بیانیه ی کانون نویسندگان ایران
به مناسبتِ هشتمین سالگرد درگذشت احمد شاملو

اگر چه هشت سال از وداع شاعر بزرگ ما با واژه ها گذشته است، اما امید و زندگی هم چنان در ترانه های شورانگیز او ادامه دارد. شاملو، شاعر آزادی، یکی از کم نظیرترین شاعرانِ متعهدِ روزگار ماست که حضور «انسان» را بر آفاقِ روشنِ آگاهی و رهائی، حیاتی شریف و خلل ناپذیر بخشید. او بود که در دشوارترین شرایط، آیندگان را به درکِ درستِ راهِ مبارزه، دلاوری و خِرَد بشارت داد.
احمد شاملو پرستارِ بی خوابِ پروانه و شبنم، در سراسرِ زندگیِ پُر فراز و نشیبِ خود، نه سکوت را تاب آورد و نه سرسپردگی را. شعر رهائی بخشِ او، جز صلای آزادی، هرگز برای خاموشی و فراموشی سروده نشد. کلام و کردارِ آزادی خواهانه ی او که مَنِش و سرمشقِ نسل های پُر امید امروزی ماست، ما را جز به راهِ مبارزه برای تحکیم و گسترش آزادیِ اندیشه و بیان دعوت نمی کند.
شعرهای باشکوهی چون «بچه های اعماق»، «نوبت ماهی»، «فصل دیگر»، «شبانه»، «بر سرمای درون» و بسیار شعرهای از این دست، از دلِ کدام بامداد برآمده، شب را شکسته و عظمتِ آزادی را نشان مان داده است جز همین «بامداد» که زنده و بی نظیر مقابلِ ماست.
کانون نویسندگان ایران با تاکید همیشگی بر فصل الخطابِ منشورِ ماندگارِ خود، یعنی آزادی اندیشه و بیان، بر این باور است که آزادی، هر چند در بندِ حنجره ی خاموشِ روزگار، قادر به خواندن نیست، اما پرنده ی قفس شکن اش ... سرانجام آسمانِ چشم به راهِ خود را باز خواهد یافت.

هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران
یک مرداد ۱٣٨۷