• بیست و نهمین دوره بازی های المپیک پکن در ساعت هشت شب به وقت چین آغاز شد. در این دوره از بازی ها ۱۱ هزار ورزشکار از ۲۰۰ کشور جهان به رقابت خواهند پرداخت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱٨ مرداد ۱٣٨۷ -  ٨ اوت ۲۰۰٨

رادیو فردا: پس از صرف هفت سال زمان و میلیاردها دلار هزینه بیست و نهمین دوره بازی های المپیک پکن در ساعت هشت شب به وقت چین با مراسم آتش بازی آغاز شد.
به دلیل اهمیت عدد هشت در نزد چینی ها، که آن را خوش یمن می دانند، این بازی ها در ساعت هشت بعد از ظهر روز هشتم ماه هشتم سال هشتم هزاره سوم میلادی در پکن آغاز شد و ۱۶ روز ادامه دارد.
در مراسم افتتاحیه بازی ها که در استادیوم عظیم آشیانه پرنده برگزار می شود، سرا ان ۶۰ کشور جهان حضور دارند.
در این دوره از بازی ها ۱۱ هزار ورزشکار از ۲۰۰ کشور جهان در ۲۸ رشته ورزشی به رقابت خواهند پرداخت.
مراسم افتتاحیه با رقص هزاران نفر از رقصنده های مرد و زن آغاز شد که توسط ژانگ ییمو، کارگردان معروف چینی هدایت می شدند. یک گروه از دسته بازیگران این سرود را سر دادند که «دوستان از راه دور آمده اند و ما چقدر خوشحال هستیم.»
همزمان با آغاز مراسم افتتاحیه بازی های المپیک پکن، تدابیر شدید امنیتی در این کشور به مرحله اجرا درآمده است و بیش از یکصد هزار پلیس و نیروهای داوطلب در خیابان های پکن مستقر شده اند.
میدان تیان آن من نیز که از سوی نیروهای پلیس به شدت کنترل می شود. این میدان در سال ۱۹۸۹ شاهد بزرگترین شورش های دانشجویی چین بود که از سوی دولت شدیدا سرکوب شد.
مقام های چینی روز جمعه را به مناسبت افتتاحیه بازی ها تعطیل عمومی اعلام کردند و به همین دلیل خیابان های پکن خلوت هستند و مردم در خانه های خود افتتاحیه بازی ها را دنبال می کنند.
گزارش های رسیده حاکی است که در زمان گشایش بازی های المپیک، پکن غرق دود و مه است و با وجود شکایت بعضی از ورزشکاران، برگزار کنندگان المپیک اصرار دارند که کیفیت هوا خطرناک نیست.
خبرگزاری شین هوا گزارش داده است که ۱۶ هزار و ۴۰۰ زوج چینی تصمیم دارند که در روز افتتاحیه بازی های المپیک پکن مراسم ازدواج خود را برگزار کنند.
برگزاری این دوره بازی های برای بسیاری از چینی ها به یک افتخار ملی تبدیل شده و آنها این رویداد را به معنای پایان رویای یکصد ساله انجام این بازی ها در چین عنوان کرده اند.
نخستین بار، یک نویسنده چینی در سال ۱۹۰۷ از آرزوی برگزاری این بازی ها در چین سخن گفته بود که روزی این مسئله به تحقق بپیوندد.
در طول تاریخ مسابقات المپیک مدرن، بازی هایی که هر چهار سال یک بار انجام می شود، از ۱۸۹۶ آتن تا ۱۹۶۰ رم، شهرهای سه قاره اروپا، آمریکا و اقیانوسیه میزبان آن بوده اند.
پس از توکیو (۱۹۶۴) و سئول (۱۹۸۸)، پکن سومین شهر آسیایی میزبان این جشنواره ورزشی است.
تاکنون هیچ شهر آفریقایی میزبان بازی های المپیک نشده است و دور آینده (۲۰۱۲) نیز لندن میزبان آن خواهد بود.

حضور ایران در بازی های المپیک
کاروان ورزشی ایران برای چهاردهمین بار در بازی های المپیک حاضر شده است تا با ۵۳ ورزشکار در ۱۲ رشته، بر سر مدال های پکن پیکار کند.
حضور ایران از المپیک ۱۹۴۸ لندن شروع شد و در المپیک های ۱۹۸۰ مسکو و ۱۹۸۴ لس آنجلس با تحریم بازی ها از سوی دولت جمهوری اسلامی، غایب بود.
ایران تا کنون توسط زنده یاد غلامرضا تختی، امامعلی حبیبی، محمد نصیری، عبدالله موحد، رسول خادم، حسین رضازاده، حسین توکلی، علیرضا دبیر و هادی ساعی به مدال باارزش طلا دست یافته است.
امید ایران به کسب مدال طلای المپیک ۲۰۰۸ در رشته هایی چون کشتی، وزنه برداری و تکواندو است.
حضور با ارزش تیم ملی بسکتبال، احسان حدادی در پرتاب دیسک و تک چهره های خودروی حاضر در پکن می تواند این حضور را به موفقیت نزدیک کند. اما کشتی در آخرین رقابت های جهانی کشتی آزاد ناموفق بود و صاحب مقام هفتم شد.
ایران در کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو، وزنه برداری، جودو، تیر و کمان، دو و میدانی، قایقرانی ( رویینگ )، مشتزنی، تنیس روی میز، دوجرخه سواری و بسکتبال در این رقابت ها نماینده دارد.

المپیک پکن: آغازی با شکوه، پایانی ناروشن
دویچه وله: راس ساعت هشت و هشت دقیقه شامگاه روز هشتم ِ ماه هشتم ِ سال هشتم ِ هزاره کنونی به وقت محلی، بیست و نهمین دوره بازی‌های المپیک در پکن رسما افتتاح شد. مراسم افتتاحیه پرشکوهی تدارک دیده شده است. مراسمی که به ادعای مسوولان چین برتر از همه مراسمی است که تاریخ بازی‌های المپیک به یاد دارد. نمایشی بی‌سابقه از آمیزش سنت با نوآوری‌های تکنیکی.
نزدیک به ۹۰ هزار نفر با حضور خود در استادیوم جدید پکن که به "آشیانه پرنده" شهرت یافته است، شاهد این مراسم هستند. تخمین زده می‌شود که بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان از طریق پخش مستقیم تلویزیونی، شاهد این بزرگترین رویداد ورزشی سال جاری باشند.
بسیاری از سران و رهبران کشورهای مختلف نیز با سفر خود به چین در مراسم افتتاحیه بیست و نهمین دوره بازی‌های المپیک شرکت دارند. از آن بین: جورج بوش، رییس جمهور آمریکا، نیکلای سارکوزی، رییس جمهور فرانسه، ولادیمیر پوتین، نخست وزیر روسیه، حامد کرزای، رییس جمهور افغانستان و گرهارد شرودر، صدراعظم پیشین آلمان.
در مراسم افتتاحیه این دوره از بازی‌های المپیک ۱۵ هزار هنرمند حرفه‌ای و دانشجو به همراه شماری از ارتشیان، نمایشی جالب و دیدنی بر پا می‌کنند. نمایشی سرشار از هنر، حرکات موزون و بازی با رنگ و نور. آتشبازی بی‌نظیر در "آشیانه پرنده" و خارج از آن و هوا کردن نزدیک به ۳۰ هزار فشفشه‌ی رنگی به رقص نور و رنگ جلوه‌ای دیگر می‌بخشد.

آرزوی ۴۰ میلیارد دلاری
در سال ۲۰۰۱، یعنی هفت سال پیش قرعه به نام پایتخت چین افتاد. روز هفدهم ژوئیه سال ۲۰۰۱ شهر پکن رسما به عنوان محل برگزای بیست و نهمین دوره بازی‌های المپیک انتخاب شد. شهرهای تورنتو، پاریس، استانبول و اوزاکا دیگر رقیبان پکن بودند. کمیته بین‌المللی المپیک اما در دو دور رای‌گیری به گونه‌ای واضح رای به پکن داد؛ انتخابی که از همان ابتدا با انتقاد شدید سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر واقع شد.
چین بر آن بود تا با برگزاری بازی‌های المپیک در خاک خود قدرت اقتصادی و پیشرفت صنعتی خود را به نمایش گذارد. اما عملا این آرزو که پکن به عنوان محل برگزاری بازی‌های المپیک انتخاب شود، آرزویی بس گران از کار درآمد.
هزینه برگزاری بیست و نهمین دوره بازی‌های المپیک را بیش از ۴۰ میلیارد دلار ارزیابی کرده‌اند. صرف چنین بودجه‌ای برای برگزاری بازی‌های المپیک تاکنون در تاریخ این بازی‌ها سابقه نداشته است. دولت چین برای برگزاری این بازی‌ها می‌بایست استادیوم‌های جدیدی احداث می‌کرد و در عین حال استادیوم‌های موجود، نیاز به مرمت و نوسازی داشتند. اختصاص چنین بودجه‌ کلانی قطعا می‌توانست امری مشکل‌آفرین باشد. اما در چین کنترل رسانه‌ای بر اقدامات دولتی بسی نازل‌تر از دیگر کشورهای صنعتی است و دولت نیز خود را در ارتباط با عملکردش پاسخ‌گو نمی‌بیند.
ما مشکلات چین برای برگزاری این مسابقات تنها محدود به استادیوم‌های ورزشی نمی‌شود.

پکن و بازی‌های المپیک
بزرگترین مشکل پکن برای برگزاری بازی‌های المپیک مشکل آلودگی هوای این شهر بود. مقامات و مسوولان چینی، پس از گزینش پکن در سال ۲۰۰۱ تعهد کرده بودند که تا زمان برگزاری این بازی‌ها از آلودگی هوای شهر به‌گونه‌ای جدی بکاهند. بدیهی است که آلودگی هوا می‌تواند بر توان ورزشکاران و سطح رقابت‌ها تاثیری منفی برجای نهد. از آن گذشته گرما و رطوبت هوا نیز از جمله عواملی هستند که می‌توانند از توان رقابتی ورزشکاران در برخی از رشته‌های ورزشی نظیر دوی استقامت بکاهند.
ترافیک و تولید صنعتی کنترل نشده دو عامل بزرگ در تولید آلودگی هوای شهر پکن هستند. برگزاری بازی‌های المپیک نیز خود عاملی است که می‌تواند بر گستره‌ی مشکل بزرگ ترافیک در پکن بیافزاید. در چارچوب بازی‌های المپیک بیش از یازده هزار ورزشکار به رقابت با یکدیگر خواهند پرداخت. مضاف بر آن بیش از ۲۵ هزار خبرنگار به منظور گزارش‌دهی مستقیم از این رویداد بزرگ ورزشی به چین رفته‌اند. بر این تعداد باید شمار کثیر گردشگران و تماشاچیانی را افزود که از دیگر نقاط چین یا جهان عازم پکن شده‌اند.
دولت چین برای کاهش ترافیک از یک سو ناگزیر به سرمایه‌گذاری کلان در بخش حمل و نقل مسافران در پکن بوده و از سوی دیگر می‌بایست با اجرای طرح ترافیک از تعداد خودروها در شهر بکاهد.
سه میلیون خودرو در خیابان‌های پکن در تردد هستند. حال آن که ظرفیت خیابان‌های شهر پاسخگوی این همه خودرو نیست. از این رو دولت چین می‌بایست برای حل معضل ترافیک چاره‌ای بیاندیشد.
مسوولان چین با نوسازی و گسترش شبکه متروی شهر و همچنین با بهره‌گیری از هزاران اتوبوس‌ جدید در شبکه اتوبوسرانی کوشیده‌اند تا از فشار ترافیک در این شهر بکاهند. از آن گذشته، آنان با استفاده از طرح ترافیکی مشابه آن چیزی که در تهران اجرا می‌شود، (یعنی تقسیم خودروها به خودروهای شماره زوج و فرد و محدود کردن اجازه تردد آنها) از تعداد خودروهای خصوصی روان در خیابان‌های پایتخت کاسته‌اند.
اقدام دیگر دولت، ایجاد ۲۰۰ مرکز اجاره دوچرخه است. ۵۰ هزار دوچرخه در اختیار این مرکزها قرار گرفته و افراد می‌توانند با اجاره کردن دوچرخه خود را به مقصد مورد نیازشان برسانند.
از جانب دیگر فعالیت تولیدی بسیاری از کارخانه‌های پکن و حومه، چندین هفته پیش از شروع بازی‌های المپیک متوقف شده است. آخرین گزارش‌ها حکایت از آن دارند که این اقدامات در کاهش آلودگی هوای پکن موثر واقع شده و دولت چین به تعهد خود در این زمینه عمل کرده است.

ابرهای تیره
سال موش که می‌بایست سالی میمون و پر برکت باشد، تا کنون دستاوردی فرخنده برای چین به همراه نداشته است. ناآرامی‌های تبت، تهدیدات تروریستی افراطیون مسلمان، اعتراضات گسترده جهانی و زمین لرزه چندی پیش ایالت سچوان با ۸۰ هزار قربانی بر این رویداد بزرگ ورزشی سایه‌ تیره‌ای افکنده است.
نقض حقوق بشر، سانسور و ناآرامی‌های تبت از شکوه بیست و نهمین دوره از بازی‌های المپیک کاسته است. بسیاری از ناظران بین‌المللی انتخاب پکن از سوی کمیته بین‌المللی المپیک را مورد انتقاد قرار داده‌اند. تظاهرات گسترده در بسیاری از شهرهای جهان در اعتراض به نقض گسترده حقوق بشر در چین و از آن جمله اعتراض به سانسور و همچنین ناآرامی‌های تبت عملا به زمزمه‌های تحریم بازی‌های المپیک پکن دامن زد.
سازمان عفو بین‌الملل در آوریل سال جاری با انتشار گزارشی اذهان مردم جهان را متوجه اعدام‌ها، شکنجه و سانسور در چین نمود. این سازمان در دسامبر سال گذشته در برلین اقدام به برپایی کمپین "طلا برای حقوق بشر" نمود که مورد استقبال بسیاری از ورزشکاران و شخصیت‌های آلمانی قرار گرفت.
دو هفته پیش رسانه‌ها خبر از کشف یک شبکه تروریستی در شانگهای دادند. گفته می‌شود که این گروه تصمیم داشته در استادیوم ورزشی شانگهای دست به یک عملیات تروریستی بزند. بیش از یکصد هزار پلیس و سرباز مسوولیت حفظ امنیت پکن و شهرک المپیک را برعهده دارند و در بسیاری از نقاط مرکز شهر پکن دوربین‌ نصب شده است.
دولت چین زیر فشار بین‌المللی ناگزیر شد از ابعاد سانسور در کشور بکاهد و دسترسی به برخی از سایت‌های اینترنتی را ممکن سازد. اما این رفع سانسور شامل همه‌ی سایت‌های اینترنتی نشد و شماری از سایت‌های خبری و سایت‌های مربوط به حقوق بشر کماکان فیلتر هستند.
تظاهرات سیاسی در اعتراض به نقض مستمر موازین حقوق بشر و در همبستگی با تبت کماکان ادامه دارد. پیش‌بینی می‌شود که این تظاهرات روزهای آینده نیز ادامه یابند. این مسائل تاثیری منفی بر بازی‌های المپیک پکن نهاده‌اند.
تحریم بازی‌های المپیک، پدیده بی‌سابقه‌ای نیست. بازی‌های المپیک سال ۱۹۸۰ مسکو و همچنین المپیک سال ۱۹۸۴ لوس آنجلس از سوی برخی از کشورها تحریم شدند. اما بیست و نهمین دوره بازی‌های المپیک علیرغم فراخوان‌های بسیار تحریم نشد و همه ۲۰۵ کشور داوطلب برای حِضور در بازی‌های المپیک برای شرکت در این رقابت‌ها اعلام آمادگی کردند.