• دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب با انتشار بیانیه ای در محکومیت سرکوب سیاسی، بر دفاع مشترک و بی قید و شرط از قربانیان سرکوب در ایران تاکید کرده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱ شهريور ۱٣٨۷ -  ۲۲ اوت ۲۰۰٨

دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب دانشگاه های سراسر کشور با انتشار بیانیه ای در محکومیت سرکوب و صدور احکام ناعادلانه برای فعالین سیاسی، بر دفاع مشترک و بی قید و شرط از قربانیان سرکوب در ایران تاکید کرده اند:

مدت بیش از ١١ ماه است که حکومت اسلامی سرکوب وسیع فعالان سیاسی و جنبش های آزادیخواه و برابری طلب را شدت بیشتری داده است. اولین و سنگین ترین حمله حاکمیت با دستگیری وسیع ما دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب از ١٣ آذر سال گذشته آغاز شد. دستگیری طیفی از فعالین دفاتر تحکیم وحدت و انجمن های اسلامی بدنبال این حمله، دستگیری فعالین جنبش های مدنی و زنان، دستگیری فعالین اعتراض کارگری در سراسر کشور امروز دیگر اخبار روزانه زندگی ما در ایران را تشکیل میدهد. در آخرین موارد این حمله حاکمیت آغاز به صدور احکام اعدام برای فعالین سیاسی کرده است. دلیل این حمله وحشیانه حاکمیت در درجه اول ناتوانی روزافزون حاکمیت در سامان دادن به امور جامعه، تحمیل فشار و فقرو گرسنگی و گرانی زیاد به مردم و کارگران درکنارقبول نکردن این شرایط غیرانسانی تحمیل شده از طرف مردم میباشد. مردم امروز خواستهایشان دیگر از اساس با مبانی حاکمیت ناسازگار است.
از طرف دیگر کشمکش آمریکا و جمهوری اسلامی به بهانه ی هسته ای و بی پناهی مردم در نبود جنبش های اجتماعی قدرتمندی که از حقوق آنان دفاع نمایند و مطالباتشان را به پیش ببرند و سدی باشند در مقابل حملات استبداد، مردم را تبدیل به قربانی زبان بسته ای کرده که احتمال هرآن مذاکره یا برخورد نظامی تنها چاقوییست که بر گلویش فشرده می شود.
تاریخ معاصر ثابت کرده است در مقاطعی که حکومت می خواهد با مصالحه یا درگیری با فضای بین المللی تغییر فازی دهد این تغییر فاز غیر از تلاش حاکمیت برای خفه کردن کوچکترین صدای مستقلی با هر وسیله ممکن هیچ معنایی نداشته است.
دیروز خبر ضرب و شتم عابد عزیز آن مرد شب ستیز را می شنویم و امروز خبر انتقال حبیب لطف الهی بر اثر صدمات شکنجه به بیمارستان، صدور حکم اعدام برای تعدادی از فعالین سیاسی و هزاران خبر دلهره آوری که امروز فضای یأس و افسردگی را بر فعالین و مردم تحمیل کرده، سکوت و انفعال بخش وسیعی از فعالین، خودکشی کارگران و زحمت کشان جامعه بر اثر فقر و گرسنگی، دردی که نمی دانیم چگونه فریاد بزنیم.
اما امروز دو وظیفه ی فوری مقابل تمامی انسانهای شریف، آزادیخواه و برابری طلب در هرکجا که قرار دارند و دارای هر تفکر و گرایش سیاسی که هستند قرار دارد:
اول: دفاع بی قید و شرط از فعالین سیاسی و اجتماعی که در زندان قرار دارند و تلاش برای لغو احکام ناعادلانه و کثیفی که علیه آنان صادر گردیده است. تلاش برای توقف روند شکنجه در زندان ها، روندی که حاکمیت قصد دارد آن را عادی سازی و عمومی کند. (این دفاع به تلاش همه جانبه و بدون در نظر گرفتن منفعت گروهی در امر اطلاع رسانی، تبلیغ، رساندن خبر به دست مردم و فشار به حاکمیت را نیاز دارد و جنبه ی دیگری که دارد حفظ حساسیت مردم و فعالین به این گونه احکام و روندی که در زندان ها در حال رواج است از طریق فعالیت پراتیک و متعهدانه ی تمام فعالین می باشد. مبارزه ی واقعی و حضور در صحنه ی واقعی جامعه در دانشگاه ها، زنان و کارگران تنها طبقه ای که بصورت عینی در تضاد با تمامی شرایط ضد انسانی قرار دارند)
دوم: تلاش برای ایجاد و قوی کردن جنبش های اجتماعی با ایجاد هرگونه تشکل و سازماندهی ممکن برای متعهد کردن مردم. تنها راه خروج از این وضعیت گسترش و همگانی شدن اعتراض است، سکوت مقابل این شرایط امری است مذموم و نابخشودنی، چیزی که ما باید به جامعه ی سرکوب شده و خو گرفته به استبدادمان باز گردانیم.
در همین راستا ما دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در ضمن فراخوان به تمامی نیروهای چپ و آزادیخواه و برابری طلب برای پیوستن به صفوفش اعلام می کنیم که استوارتر از پیش در جهت عمومی کردن جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی: خواست برابری زن و مرد، نه به تهاجم خارجی، بازگرداندن سرنوشت مردم به خود آنها، حق تشکل آزاد برای کارگران و دانشجویان و عموم مردم، آزادی بی قید و شرط بیان، لغو احکام ناعادلانه ی زندانیان سیاسی و غیرسیاسی، لغو حکم اعدام و تمامی خواسته های انسانی ادامه خواهیم داد. ما تضمین میکنیم که مبارزه متشکل و متحد را با همه انسان های آزادیخواه جلو ببریم. حمله دیروز به ما و سکوت بعضی نیروهای سیاسی را ما تکرار نخواهیم کرد! هر حکم اعدام و حمله و ضرب و شتم کسی در زندان را حمله به آزادیخواهی و انسانیت میدانیم. برای ما فرقی نمیکند که چه کسی چه عقیده ای دارد. حمله به انسان بخاطر عقیده اش را غیر انسانی ترین عمل میدانیم و در مقابل آن می ایستیم. فراخوان ما به همه مردم و نیروهای سیاسی کشور این است که در راه مقابله با حمله حاکمیت دست در دست ما بگذارند. دست در دست یکدیگر بگذارند. باید گرمی دستها مشت ها را علیه این حمله گره کند. دانشگاه، مدرسه، اداره، کارخانه هرکجا که انسانی هست، ما هم در دفاع از انسانیت و آزادی و حق زنده بودن آنجا هستیم و خواهیم بود. اول مهر نزدیک است! صف آزادیخواهی و برابری طلبی به یاری همه محتاج است.

زنده باد برابری
دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب دانشگاه های سراسر کشور