اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۶ شهريور ۱٣٨۷ -  ۲۷ اوت ۲۰۰٨

به افکار عمومی

رژیم جمهوری اسلامی ایران که به سبب سیاست‌های تنش‌زا و آشوبگرانه‌اش در عرصه بین‌المللی تحت فشار قرار دارد، به منظور جلوگیری از هرگونه واکنش و مخالفت داخلی، تهاجم و جنگی ویژه را در پیش گرفته است. پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد نوعی چرخش و بازگشت به سوی گفتمان و منطق دو دهه قبل حاکمیت دیده می‌شود. با خوانشی عقیدتی و توتالیتاریستی در مقابل همه اشخاص و جریانهایی که مانند آنها نمی‌اندیشند، نمی‌نویسند، حرف نمی‌زنند و رفتار نمی‌کنند، دست به بازداشت، شکنجه و تعقیب فعالان سیاسی و مدنی و افراد دموکرات و آزادیخواه زده‌اند و جوی مالامال از ترور، ارعاب و اختناق ایجاد کرده‌‌اند. از همان اوایل انقلاب خلق‌های ایران و سپس انحصار قدرت از سوی الیت و قشری مذهبی که نمانیده جریان شوونیسم مذهبی در ایران بود، هزاران تن از فرزندان خلق ایران و به‌ویژه خلق‌کرد در شرق کردستان، زندانی و شکنجه شده و در نهایت در زیر شکنجه‌های سبعانه به شهادت رسیده‌اند و یا تیرباران و اعدام شده‌اند. به عبارتی دیگر همه خلق‌های ایران در معرض سیاست پاکسازی و سرکوب قرار گرفته‌اند. ناگفته پیداست که ریشه ترور رژیم ایران در مقابل خلق‌های ایران و به ویژه خلق‌کرد، ایدئولوژی رسمی حاکمیت و نظام حقوقی این رژیم می‌باشد که هیچگونه ارزشی برای حقوق بشر و حیثیت انسانها قایل نیست. در همین چارچوب مجددا اعدام فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشر را از سرگرفته‌اند. به عنوان نخستین اقدام این مرحله هم زمستان گذشته یکی از رفقایمان به نام «حسن حکمت دمیر» را علی‌رغم مجروحیتش اعدام نمودند. پس از این عمل غیرانسانی موجی از بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و احکام اعدام زندانیان شروع گردید. جمهوری اسلامی ایران همانگونه که با اعدام سایر مجرمین می‌پندارد که جامعه را از «مفسد فی‌الارض» ها پاک می‌کند، با اعدام و سرکوب انسانهای دموکرات و طرفداران آزادی، دموکراسی و حقوق بشر هم، در صدد پاکسازی و حذف همه دگراندیشان و نیروهای مخالف در ایران است.
در مقابل سیاست اعدام و شکنجه و تبعید زندانیان مدنی و سیاسی، مطابق معیارهای حقوق بشر و اعلامیه جهانی حقوق بشر، حق مشروع، طبیعی و قانونی زندانیان است که در برابر این وضعیت نامناسب اعتراض نموده و اقدام نمایند. به همین دلیل اعتصاب غذای زندانیان کرد که روز دوشنبه هفته جاری در زندانهای ایران و کردستان آغاز شده، حق مشروع و مسلم آنان می‌باشد. اهداف و مطالبات اعتصاب‌گران نیز مطابق معیارهای حقوق بشر و حقوق یک زندانی سیاسی بوده و بایستی مسئولین قضایی و دولتی ایران مطالباتشان را مورد توجه قرار داده، دست از شکنجه و اعدام زندانیان برداشته و حکم اعدام همه فعالان سیاسی و مدنی در کردستان و ایران را فسخ کنند. واضح است که اگر رژیم ایران رفتاری عاقلانه و مسئولانه در پیش نگیرد و در سیاست‌های مردم‌ستیزانه‌اش تجدید نظر نکند، این اقدامات نیز فراگیرتر شده و به میان توده‌های مردم نیز گسترش پیدا می‌کنند. از این رو بایستی نظام قضایی و حقوقی ایران مورد بازنگری قرار گرفته و بر اساس معیارهای حقوق بشر و پیمان منع شکنجه دموکراتیزه شده و به حیثیت، آزادی و حقوق بشر اهمیت داده شود.
در خاتمه همه اقشار جامعه، به ویژه جوانان، زنان، بستگان زندانیان و همه افراد و جریانهای طرفدار آزادی، دموکراسی و حقوق بشر را فرامی‌خوانیم که در فکر و عمل از این اقدام زندانیان پشتیبانی نموده و دوشادوش اعتصابگران در راستای نیل به اهداف و مطالبات زندانیان بکوشند.

کوردیناسیون حزب حیات آزاد کردستان PJAK
۲۰۰٨-۰٨-۲۶