اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۴ تير ۱٣٨۱ -  ۵ ژوئيه ۲۰۰۲

آقای عیسی سحرخیز از روزنامه‌نگاران اصلاح‌طلب در دفاع از سفر فریدمن روزنامه‌نگار آمریکایی به ایران سخنانی گفته است که بخشی از آن چنین است: «فریدمن اگر برای نوشتن گزارش به ایران نمی‌آمد و با کسانی چون لاریجانی، مهاجرانی، محبیان و محقق‌داماد و غیره مصاحبه نمی‌کرد، برای تهیه‌ی گزارش باید به ایرانی‌های ساکن در خارج مراجعه می‌کرد، حال مهم نیست که آن‌ها در چه سطحی باشند ولی در هر سطحی باشند مسلما از نظر اطلاعات و از لحاظ در نظر گرفتن منافع ملی در سطحی پایین‌تر از این‌ها قرار دارند.»
در مورد مساله «اطلاعات»‌سخنی با آقای سحرخیز نیست، شاید هم ایشان حق داشته باشند و افراد یاد شده به دلیل زندگی در ایران و استفاده از رانت‌های حکومتی اطلاعاتی بیشتر از ایرانیان مقیم خارج از کشور داشته باشند. اما وی از کجا به چنین نتیجه‌ای رسیده است که ایرانیان خارج از کشور در هر سطحی باشند از لحاظ در نظر گرفتن منافع ملی از کسانی چون لاریجانی، محبیان، محقق داماد و کدیور «پائین»تر قرار دارند. «پائین‌تر» در سخنان ایشان به هر معنایی گرفته شود، چه از نظر اطلاعاتی و چه از نظر علایق ملی، به آن معنا است که از نظر آقای سحرخیز افراد فوق بیشتر از ایرانیان خارج از کشور دغدغه منافع ملی را دارند و آن را رعایت می‌کنند.
به چه دلیل؟ ظاهرا به این دلیل ساده که افراد یاد شده همه جزو حکومت ایران هستند و آن‌ها که در خارج از کشور به سر می‌برند، شهروندان عادی و غالبا بدون حقوق و اکثرا مخالف حکومت می‌باشند. هر چند مواضعی که آقای عیسی سحرخیز داشته است، بیانگر این موضوع است که وی را باید در زمره اصلاح‌طلبان جدی و معتقد در حکومت ایران محسوب کرد، اما متاسفانه این حاشیه را نیز باید بر این گفته اضافه نمود که حتی در میان این اصلاح‌طلبان نیز که ایران را برای ایرانیان می‌خواهند و با اندیشه «خودی» و «غیرخودی»‌مخالفت کرده‌اند هنوز تفکرات انحصارطلبانه و خودی و غیرخودی کردن مردم ایران ریشه‌های عمیقی دارد. وگرنه هیچ دلیلی باعث نمی‌شد آقای سحرخیز هموطنان ایرانی خود در خارج از کشور را به صرف اینکه در خارج از حکومت و غالبا با آن مخالف هستند دارای حساسیت‌های کمتری از افرادی بداند که تنها نقطه مشترک آن‌ها «حکومتی» بودنشان است. مگر این که وی واقعا بر این اعتقاد باشد که حکومت جمهوری اسلامی ایران، همان منافع ملی ایران است.