• احمدی نژاد از مبارزه با تبعیض داد سخن داد، در حالی که ایران از رهگذر خود کامگی علی خامنه ای و گماشتگان وی هم چون احمدی نژاد به کانون اصلی تبعیض دینی، جنسی، قومی و طبقاتی در جهان امروز تبدیل شده است. احمدی نژاد از آزادی دم زد در حالی که رژیم ایران انتقاد ساده احمد توکلی و قالیباف را نیز تحمل نمی کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣ مهر ۱٣٨۷ -  ۲۴ سپتامبر ۲۰۰٨

علی خامنه ای "رهبر" مادام العمر جمهوری اسلامی دیروز از زبان محمود احمدی نژاد بزرگترین دروغها را از تریبون سازمان ملل به خورد افکار عمومی جهانیان داد!
احمدی نژاد با وقاحتی شگفت انگیز به جهانیان درس دفاع از آزادی، عدالت، برابری، رفع تبعیض و ایستادگی در برابر زورگوئی داد. در حالی که تکیه خود او بر صندلی ریاست جمهوری ایران مصداق روشن آزادی کشی، تبعیض، نابرابری و زورگوئی است. کدام ایرانی آگاهی است که نمی داند که ما در ایران نه جمهوری داریم و نه رئیس جمهور، بلکه خودکامه ای به نام علی خامنه ای همراه با ایادی خود که عمدتا از نیروهای نظامی وامنیتی هستند بر ایران حکومت می کنند وبه جای هفتاد میلیون ایرانی تصمیم می گیرند!
نمی دانم شنوندگان غیرایرانی و بدون آگاهی کافی از اوضاع ایران از تکرار مداوم واژه های قشتگ آزادی، عدالت، صلح و دوستی و مبارزه با تبعیض در سخنرانی نیم ساعته احمدی نژاد چه قضاوتی درباره اوضاع کنونی ایران پیدا کردند، اما احتمالا ایرانیان وقتی احمدی نژاد دم از آزادی می زد به این فکر می کردند که :
- در ایران مردم از حق ساده آزادی انتخابات نمایندگان راستین خود محروم اند!
- که جمهوری اسلامی با رسانه ها و روزنامه نگاران مستقل کاری کرده است که مردم ایران برای اطلاع از اخبار روزمره ایران و جهان مطلقا به رسانه های خارجی وابسته شده اند!
- که در ایران همه نهادهای انتخابی زیر سلطه خامنه ای و ایادی او از محتوای خود تهی شده اند.
- که به زودی دهمین سالگرد قتل های زنجیره ای است، قتل هایی که به دست امثال احمدی نژاد صورت گرفت و سرآغاز سرکوب خشن جنبش نوین آزادیخواهانه ای بود که در سال ۷۶ علیه استبداد سربلند کرد.
آن جنایات مقدمه سرکوبی سیاه در تاریخ ایران بود که پس از آن با قلع و قمع روزنامه های مستقل، و روزنامه نگاران آزادیخواه، سرکوب وحشیانه دانشجویان و اعمال سانسور در همه عرصه ها و برگزاری ننگین انتخابات فرمایشی و نشاندن احمدی نژاد بر کرسی ریاست جمهوری تکمیل شد.
احمدی نژاد در سخنرانی نیم ساعته خود بارها از عدالت و برابری دم زد در حالی که در ایران امروز، ایرانی که در دوره سه ساله گذشته صدها میلیارد دلار درآمد ارزی از فروش نفت داشته در تب فقر و بیکاری و فساد و بیعدالتی می سوزد و نیمی از مردم آن در زیر خط فقر زندگی می کنند. ایرانی که میلیونها زاغه نشین، کارتن خواب و جوان بی کار و بی آینده آن از هرگونه حق و حقوقی محروم اند! و گل های سرسبد آن در کشورهای بیگانه در تبعید به سر می برند.
احمدی نژاد از مبارزه با تبعیض داد سخن داد، در حالی که ایران از رهگذر خود کامگی علی خامنه ای و گماشتگان وی هم چون احمدی نژاد به کانون اصلی تبعیض دینی، جنسی، قومی و طبقاتی در جهان امروز تبدیل شده است. تبعیض علیه بهائیان ، یهودیان، تبعیض علیه مسلمانان سنی مذهب و شیعیانی که برداشتی سوای برداشت "رهبر معظم انقلاب" دارند، تبعیض علیه زنان، تبعیض علیه دگراندیشان، تبعیض علیه کردها و ... آیا به راستی در جهان امروز رژیمی را می توان نشان داد که در اعمال تبعیض بتواند با جمهوری اسلامی برابری کند؟
احمدی نژاد از صلح و دوستی سخن گفت در حالی که رژیم دینی ایران با خواسته های مردم خویش از زنان، کارگران و دانشجویان و روزنامه نگاران گرفته تا معلمان و استادان دانشگاه به جز با خشونت و سرکوب و ارعاب پاسخ نمی گوید.
سخنرانی احمدی نژاد از تریبون سازمان ملل نمایش بی حیائی رژیمی است که در بی پرنسیبی و عوامفریبی هیچ مرزی نمی شناسد. نمی دانم مخاطبان غیرایرانی و کم اطلاع از اوضاع ایران تا چه حد ممکن است فریب سخنان احمدی نژاد را بخورند؟
آیا جهانیان می دانند که در ایران رژیمی که تا دندان مسلح است و همه قدرت اقتصادی و تریبون های رسمی و رسانه های عمومی را در دست خود قبضه کرده حتی تحمل یک رسانه مستقل را ندارد و سالانه میلیونها دلار از ثروت ملی ایرانیان را خرج فیلترینگ شبکه های اینترنتی می کند؟
آیا جهانیان می دانند که این رژیم حتی تاب تحمل انتقاد ساده طرفداران پروپاقرص خود مثل احمد توکلی و قالیباف را هم ندارد و سایت های اینترنتی همین افراد را نیز برنمی تابد؟
آیا جهانیان می دانند که در ایران هیچ نهاد انتخابی به مفهوم واقعی کلمه وجود ندارد و هرچه هست نمایش فریب وسوء استفاده از رای دهندگان به عنوان سیاهی لشکر استبداد است؟
آیا جهانیان می دانند که جمهوری اسلامی و همه نمایندگان ولایت فقیه از جمله احمدی نژاد سمبل تبعیض و دشمن سوگند خورده آزادی، عدالت و صلح و دوستی هستند؟ اگرکسی در جهان هست که این حقایق را نمی داند که بسیارند این همه گناه ما است.
سخنان و رفتار احمدی نژاد در سازمان ملل یک واقعیت تلخ نهفته بین المللی را نیز آشکار می کند و آن این که تریبون سازمان ملل برای همه دولت ها به یک ابزار دیپلماتیک و وسیله پیشبرد مقاصدی تبدیل شده است که به گوهر با آرمانهای انسانی و صلح جویانه ای که سازمان ملل را پدید آورده در تناقض آشکاراند.
وقتی آمریکای جورج بوش به خود اجازه می دهد در ورای منشور سازمان ملل و حقوق بین المللی به عراق لشکر کشی کند، روسیه به خود اجازه دخالت نظامی در گرجستان می دهد، اسرائیل از دیرباز با دلگرمی از پشتیبانی بی قید و شرط آمریکا قطعنامه های شواری امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل را نقش برآب می کند و این سازمان جهانی از ایفای هرگونه نقش موثری در دفاع از حقوق بشر و آزادی در عرصه بین المللی درمانده است، چرا نماینده یکی از زشترین حکومت های استبدادی جهان امروز نتواند از تریبون آن برای پیشبرد مقاصد خود بهره برداری کند؟ اگر آمریکا و روسیه و چین به ریش سازمان ملل می خندند چرا جمهوری اسلامی چنین نکند؟