• بزرگترین بحران مالی ۳۰ سال اخیر تمامی نیویورک را می لرزاند. همه شاخه های اقتصادی در زیر فشار قرار دارند... حتی میلیاردرها هم آغاز به صرفه جویی کرده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ مهر ۱٣٨۷ -  ۷ اکتبر ۲۰۰٨

بزرگترین بحران مالی ٣۰ سال اخیر تمامی نیویورک را می لرزاند. همه شاخه های اقتصادی در زیر فشار قرار دارند. آپارتمان های لوکس در وب ها به زیر قیمت به فروش گذاشته شده اند؛ شوفر ها به شغل جدیدی نیازمند ند. زیرا حتی میلیاردرها هم آغاز به صرفه جویی کرده اند

نیویورک- فضا خاکستری و خفه کننده است. سر و صدای درهم خیابان ها از میان پنجره ها به درون نفوذ می کند ٣۶ صندلی به ردیف چیده و دو تا از آن ها اشغال شده اند. یک خانم ویک مرد پیر که آهسته صحبت می کند واز استرس؛ بیخوابی و کابوسی که به تازه گی به آن دچار شده است سخن می گوید."من دائم کابوس می بینم"

زندگی لوکس: پولدار وزیبا در نیویورک
در دوشنبه ها در محل کلیسا ی ترینتی قدیمی ترین کلیسای نیویورک چند گامی دورتر ازمرکز وال استریت در انتهای خیابان وال استریت؛ همسایگان دنیوی آنچه که در دل دارند را بیرون می ریزند.
"چگونه انسان باید درشرایط نامطئن بر استرس خود غلبه کند "
این نام سمیناری است که در این مکان ارائه می شود "حمایت روانی و روانکاوانه از آسیب دیدگان بحران مالی"؛ به بانکداران؛ رابط ها، کارمندان وهر آن کسی که در وقت فراغت ناهار راهی به اینجا بیابد؛ خوش آمد گفته می شود.درپشت میز تحریر، خانم روانکاو ماری ریگان از گروه درمانی انستیتوی روانکاوی کلیسا ایستاده است. او امیدواراست که دردهای دنیوی را با اصول روانکاوی کاهش دهد. اینکه بازدید کنندگان امروز بسیار کم هستند را او اینگونه توضیح می دهد که اکثر آسیب دیدگان هنوز در زیر شوک قرار دارند. آنان هرچه زودتر واقعیت را بپذیرند برای آنان بهتر است.

بحران مالی بانک های سرمایه گذاری وال استریت نیویورک
مردی که کابوس های پریشان می بیند، خودش را اینگونه معرفی می کند. "مشاور مالی از همین حوالی". او از کاهش درآمد خود می هراسد؛ زیرا متقاضیان او همگی در حال گریزند. زنی که در کنار اوست؛ خودش را با نام کوچک معرفی می کند "سندی". او از درد گردن و بطور کلی از ناخوشی می نالد که خانم ریگان آنرا "عارضه ای کلاسیک "می نامد.
از دست دادن کنترل؛ احساس بی پناهی؛ این ها نشانه های دپرسیون هستند؛ حتی در اینمورد.
در نتیجه بلوایی تاریخی در این روز در بسیاری از نیویورکی ها؛.یعنی در ابعادی بسیار فراتر از این منطقه مالی؛ احساس بی پناهی ایجاد شده است. این عظیم ترین بحران پس از "بحران مالی بزرگ" (وال استریت ژورنال) چشم انداز وال استریت را در کمتر از یک هفته تغییر داده است و شکلی معکوس به آن بخشیده است. در واقع تمامی شهر به قطره قطره آبی که در طول سالیان جمع شده بود و به ناگهان خشک شد وابسته است.

آب رفتن دائمی شهر
وال استریت یعنی نیویورک؛ نیویورک یعنی وال استریت. این سخنان گوینده برنامه تلویزیونی CNBC است که دوشنبه ها پخش می شود. در سال ۲۰۰۷ تنها ۵ درصد نیویورکی ها در رشته های مالی کار می کردند. ولی یک سوم درآمدها به آنان تعلق داشت. و یک چهارم درآمد مالیاتی را آنان پرداخت می کردند. به هر شغل مالی دستکم دو شغل دیگر وابسته است. در خدمات؛ رستوران ها؛ جزیی فروشی ها و معاملات املاک ها. میخائیل بلومبرگ (شهردار) برای امسال کاهش ۱۲در صدی درامد های مالیاتی را پیش بینی می کند. برای جبران آن او تصمیم به بالا بردن مالیات بر خرید و فروش املاک را دارد.
وضعیت فاجعه بار است. هم اکنون ۱۱۰۰۰ شغل در وال استریت از دست رفته اند. پیش بینی می شود ۴۰۰۰۰ شغل دیگر تا پایان سال ۲۰۰۹ برچیده شود و این پیش بینی تنها برای بحران فعلی است، یعنی هفته ای که تا پایان آن هیچ بانک بزرگ سرمایه گذاری در معرض خطر قرار نداشت است.
تنها ذر بانک ورشکسته لمان برادرز ۲۵۰۰۰ کارمند کار می کنند که نیمی ار آنان در نیویورک هستند. همانطور که نیویورک تایمز می گوید "این هرچه کوچکتر شدن یک دایره بسته است." و در ادامه... "آب رفتن دائمی وال استریت " و درنتیجه کوچک و فشرده شدن نیویورک.

منبع: اشپیگل
مترجم: سیامک طاهری