دولت های اروپایی تصویب کردند:
میلیاردها یورو کمک به بانک ها!
•
سارکوزی: در چند روز گذشته بحران وارد مرحله ای شد که دیگر نمی توان از رویارویی مستقیم با آن طفره رفت یا اقدامی یک جانبه را انجام داد
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سه‌شنبه
۲٣ مهر ۱٣٨۷ -
۱۴ اکتبر ۲۰۰٨
بی بی سی: قدرتهای اقتصادی اروپا برنامه های چند میلیون یورویی خود برای نجات بانکها از بحرانهای مالی را اعلام کرده اند.
آلمان اعلام کرده که ۵۰۰ میلیارد یورو کنار گذاشته، فرانسه و اسپانیا هم ٣۵۰ و ۱۰۰ میلیارد یورو کمک اعلام کرده اند.
بخش عظیمی از این پول برای تضمین وام بین بانکها در نظر گرفته شده است.
از سوی دیگر اتریش هم قرار است ٨۵ میلیون یورو صرف کند و دولت ایتالیا هم بدون اعلام هیچ رقمی گفته که هر چقدر لازم باشد کمک خواهد کرد.
روز یکشنبه، ۱۲ اکتبر، رهبران کشورهای اروپایی که در پاریس با یکدیگر دیدار کرده بودند بر سر برنامه ای برای حل بحران بانکی به توافق دست یافتند و اعلام کردند که اجازه نخواهند داد هیچ موسسه مالی عمده ای به ورطه ورشکستگی بیفتد.
نیکولا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه در پایان جلسه اعلام کرده بود که تصمیم های گرفته شده "بی سابقه" بوده است.
دولتهای جهان در تلاش بوده اند تا پیش از آغاز مجدد معاملات در بازارهای تجاری عمده در روز دوشنبه، بانک ها را از شرایط موجود نجات دهند.
بریتانیا هم طرح مشابهی را در هفته گذشته اعلام کرده بود.
تزریق نقدینگی
آقای سارکوزی گفت رهبران با چارچوبی موافقت کرده اند که بر اساس آن هر کشور می تواند با خرید سهام ممتاز به بانکهای خود نقدینگی تزریق کند.
او گفت: "در چند روز گذشته بحران وارد مرحله ای شد که دیگر نمی توان از رویارویی مستقیم با آن طفره رفت یا اقدامی یک جانبه را انجام داد."
آقای سارکوزی گفت تضمین ها با نرخ تجاری داده خواهند شد و تاکید کرد مدیران "مشکل دار" از سمت خود برکنار خواهند شد و سهامداران بی احتیاط از مداخله دولت که با استفاده از مالیات صورت می گیرد بهره ای نخواهند برد.
آقای سارکوزی حاضر به گفتن اینکه هزینه این طرح چقدر است نشد اما عنوان کرد این طرح همه جنبه های بجران مالی فعلی را مد نظر قرار خواهد داد.
تحلیلگران می گویند واکنش های عصبی محض عاملی عمده در سقوط ارزش سهام در بازارهای مختلف جهان بوده است.
اما خوزه مانوئل باروسو رئیس کمیسیون اروپا نیز که در گفتگوها حضور داشت با استقبال از طرح منطقه یورو گفت طرح مورد توافق قرار گرفته "به بدبینی افراطی به بازارها خاتمه خواهد داد."
دومینیک اشتراوس-کان رئیس صندوق بین المللی پول نیز از طرح اروپا استقبال کرد و گفت: "فکر می کنم اکنون طرح جامعی داریم و به نظر من بازار به آن واکنش نشان خواهد داد."
پیشتر، امارات متحده عربی، استرالیا و زلاند نو اعلام کرده بودند که تمام سپرده های بانک های خود را تضمین می کنند.
کوین راد، نخست وزیر استرالیا نیز پس از دو روز مذاکرات اضطراری، اعلام کرد که برای سه سال آینده تمام سپرده های بانک ها، اعم از اینکه چه مبلغی باشد، تضمین می شود.
دولت زلاند نو هم اعلام کرد که تمام سپرده های بانکی کشور را به مدت دو سال تضمین می کند.
اقدام‌های بین‌المللی کنترل بحران مالی
دویچه وله: نشست وزیران دارایی گروه هفت و رهبران کشورهای حوزه‌ی پولی یورو در روزهای گذشته برای کنترل بحران مالی در کانون توجه رسانه‌های آلمان و اروپا قرار داشت.
اغلب روزنامه‌ها برنامه‌ای هماهنگ در سطح اروپا و جهان را تنها گزینه مناسب برای بحران کنونی دانسته و خواستار ایجاد مکانیزم‌های موثرتری در این زمینه هستند.
مصلحت‌جویی در بحران مالی
روزنامه فرانسوی "فیگارو" درباره نشست کشورهای اتحادیه اروپا برای نجات بانکها و موسسات مالی می‌نویسد: «آیا اقدامات و تدارکات بی‌مانند کشورهای بزرگ جهان برای نجات بیمار کافی است؟ کسی در این‌باره چیزی نمی‌داند. باید پذیرفت که برنامه‌هایی نظیر برنامه وزیر دارایی امریکا، پاولسون، برای جهان و یا برای اروپا سرابی بیش نیست. در این زمینه باید مصلحت‌جویانه عمل کرد و نباید با راه حلی واحد و نامحتمل برای جهان اسیر توهمات شد. مصلحت جویی شرکت کننده در نشست اخیر به معنای جلوگیری از ورشکستگی بانکها و قبول یاری به موسسات ملی با تمام امکانات در این کشورها می‌باشد. این اقدام پاسخی هماهنگ از جانب جهان و اروپا به بحران موجود است. این پاسخ تفاوتی بزرگ با اقدامات منفرد ومجزا دارد و گزینه مناسبی به جای آن است.»
بحران مالی و سردرگمی سیاستمداران
روزنامه آلمانی "بادیشه نویسته ناخریشتن" درباره ناکارآمدی مکانیزم‌های موجود برای حل بحران مالی می‌نویسد: «انتظار ارائه برنامه‌ای یک شبه و کامل از سوی سیاستمداران بیهوده است. دیپلماسی نیازمند زمان است، بویژه وقتی که موضوع پول در میان است. بطور مثال توافق بر سر بسته‌ای برای نجات سیستم مالی جهان میان دو نقش آفرین متفاوت یعنی امریکا به عنوان بدهکار و چین به عنوان طلبکار نیاز به زمانی طولانی دارد. در این میان وزیرانی که وظیفه نجات جهان را بر عهده گرفته‌اند، روزانه از طریق خبرهای دلهره‌آور، نظیر فروپاشی بازارهای بورس و ورشکستگی بانکها غافلگیر می‌شوند. برای اثبات این ادعا باید به سخنان پیر اشتاین‌بروک، وزیر دارایی آلمان، در واشنگتن گوش فرا داد که با چهره‌ای خسته پرسشی را مطرح ساخت و خود صادقانه بدان پاسخ داد: "چه وقت بحران بازار مالی پایان می‌پذیرد؟ من هم نمی‌دانم".»
سوسیالیسم برای ثروتمندان
روزنامه "ال پائیس" چاپ اسپانیا در تفسیر انتقادی خود پیرامون بحران مالی و راه‌های مقابله با آن می‌نویسد: «رئیس سازمان جهانی پول بیان داشت که از این به بعد باید سیستم‌های مالی مورد نظارت قرار گیرند و ملزم به رعایت قواعد باشند. مالیات دهندگان در تمام کشورهای بحران زده باید به راستی به این نوع سوسیالیسم برای ثروتمندان به دیده تردید بنگرند. در این نوع سوسیالیسم، راه‌های درمان بدل به تکیه گاهی برای سیستم مالی در جهان شده است. اما به جز پشتیبانی از بانکها داروی دیگری نیز وجود ندارد. بی عملی در این زمینه به مراتب گزینه‌ای پر هزینه‌تر خواهد بود. در حال حاضر مهم ترین کار حمایت از هماهنگی‌های تصویب شده در پاریس است. از صورت حساب‌ها باید به خوبی نگهداری کرد تا در آینده پرداخت مخارج نجات بانکها به گردن کسانی بیافتد که مسئولان واقعی این سقوط مالی هستند.»
ضرورت سازمان‌های جهانی جدید
روزنامه آلمانی "تاگس اشپیگل" درباره برنامه گروه هشت کشور صنعتی برای کنترل بحران مالی فعلی می‌نویسد: «حال در شرایط بحرانی بخوبی می‌توان دید که وجود گروه هفت و (یا هشت) کشور صنعتی تا چه اندازه بیهوده، قدیمی و ناتوان است. سرانجام این قمار بزرگ برای کشورهای صنعتی رفاه طولانی به ارمغان نیاورد، بلکه تنها در چین سبب انباشت دو هزار میلیارد دلار ذخیره ارزی شد. مشارکت چین و دیگر بازیگران جهانی برای حل بحران کنونی ضروری است. کشورهایی که تاکنون بخشی از مسئله بوده، حال باید بدل به راه حلی برای مسئله شوند. شاید دوران گروه هشت کشور به سر آمده و زمان ایجاد سازمان‌ها و تجمعات جدیدی فرا رسیده است. سازمان‌هایی که مناسبات قدرت در جهان را بهتر بازتاب دهند. اما به هر حال به صلاح کشورهای اروپایی است که نیروی خود را هماهنگ و متمرکز کنند. امیدهای فراوانی به اروپا بسته شده است. سقوط شدید بازار سهام در هفته گذشته نشان داد که عدم توافق بر سر یک برنامه مشترک میان آلمان، فرانسه، انگلستان و ایتالیا تا چه اندازه می‌تواند تاثیرگذار باشد.»
|