• گروه های حمایت از حقوق زنان با برگزاری مراسمی در کشورهای مختلف به بررسی و انتشار گزارش هایی در مورد نقض حقوق زنان و خشونت علیه آنان مبادرت کرده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۵ آذر ۱٣٨۷ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۰٨

روز سه شنبه، ۲۵ نوامبر (۵ آذر)، با روز جهانی محو خشونت علیه زنان مصادف است و گروه های حمایت از حقوق بشر و حقوق زنان با برگزاری مراسمی در کشورهای مختلف به بررسی و انتشار گزارش هایی در مورد نقض حقوق زنان و خشونت علیه آنان مبادرت کرده اند.
به گزارش بی بی سی ناوانتم پیلی، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، در بیانیه ای به مناسبت این روز با انتقاد از شرایط کنونی زنان در بسیاری از نقاط جهان، گفته است که "خشونت علیه زنان همچنان یکی از مسایل اصلی در سرتاسر جهان محسوب می شود."
به گفته خانم پیلی، به خصوص در جریان برخوردهای نظامی، زنان از جمله قربانیان اصلی خشونت هستند و بارزترین نمونه را می توان در درگیری های کنونی در شرق جمهوری دموکراتیک کنگو مشاهده کرد.
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در عین حال خشونت علیه زنان را منحصر به شرایط جنگی نمی داند بلکه بدرفتاری و آزار آنان را وضعیتی متعارف در برخی از جوامع توصیف می کند زیرا در این جوامع، مردان اطمینان دارند که در صورت آزار بدنی، زخمی کردن و حتی قتل همسران و دختران خود، گرفتار پیگرد و مجازات قضایی نخواهند شد.
سازمان بهداشت جهانی نیز با انتشار گزارشی به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان نتایج تحقیقاتی را منتشر کرده است که براساس آن، برخی از مردان به طور مرتب به آزار زنان می پردازند در حالیکه احتمال خودکشی زنانی که در معرض خشونت بدنی و جنسی قرار می گیرند به مراتب بیش از سایرین است.
در برخی از کشورها نیز، نهادهای رسمی به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان به انتشار گزارش هایی در مورد وضعیت زنان پرداخته اند.

فعالان مدافع حقوق زنان از سال ۱۹٨۱ روز ۲۵ نوامبر را روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان نامگذاری کرده و مراسمی را به همین مناسبت برگزار کرده اند.
روز ۲۵ نوامبر به این دلیل به عنوان روز جهانی محو خشونت علیه زنان انتخاب شد که یادآور ترور خواهران میرابال بود که در روز ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰ به دلیل مبارزه علیه دیکتاتوری ژنرال رافائل تروخیلو در جمهوری دومینیکن به دست ماموران دولتی ترور شدند.
ترور این سه خواهر واکنش گسترده ای را در داخل این کشور و سطح جهانی به دنبال آورد و به تشدید مخالفت علیه حکومت رافائل تروخیلو و سرانجام، ترور و سرنگونی این رژیم منجر شد.
با تلاش گروه های مدافع حقوق زنان، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه دسامبر سال ۱۹۹۹ با صدور قطعنامه ای ۲۵ نوامبر را روز جهانی محو خشونت علیه زنان اعلام داشت و برگزاری مراسمی به این مناسبت را به کشورهای عضو توصیه کرد.
هدف اصلی از برگزاری این مراسم آگاه سازی جوامع نسبت به وضعیت زنان و تاکید بر غیرقابل قبول بودن خشونت از جمله خشونت خانگی علیه زنان عنوان شده است.
به گفته گروه های مدافع حقوق زنان، در حالیکه زنان در نقاط مختلف جهان به طور مرتب در معرض خشونت قرار می گیرند، دامنه و ماهیت این موضوع به طور کامل مشخص نیست زیرا در بسیاری موارد، دیدگاه رایج جامعه چنین رفتاری را نابهنجار نمی پذیرد و آن را تحمل و گاه حتی تشویق می کند.

ایران

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران: در حالی روز جهانی خشونت علیه زنان را گرامی میداریم که در کشور ما خشونت علیه زنان بصورت قانون در آورده شده است. قوانینی مانند سنکسار، شلاق، ضرب وشتم در خیابان، بازداشتهای خودسرانه و انواع خشونتهای وحشیانه و ضدبشری که علیه زنان روا داشته می شود. زنان حق انتخاب آزاد پوشش را ندارند و در پوششهای تعیین شده از طرف ماموران حکومتی در امان نیستند و در خیابانها به بهانه واهی بدحجابی مورد یورش و ضرب و شتم و اهانت قرار گرفته و بازداشت می شوند و از حداقل حقوق انسانی خود برخوردار نیستند.

زندانیان سیاسی زنان:
در حال حاضر تعداد زیادی از زنان شریف و آزاده این میهن که برای احقاق حقوق خود تلاش می کنند در بازداشت بسر می برند. آنها با وحشیانه ترین شیوه دستگیر و گاها در خیابان و در معرض دید عموم مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و با خشونت تمام به مکانهای نامعلومی برده می شوند و هفته ها و بعضا ماهها در سلولهای انفرادی تحت شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی قرار می گیرند. پس از آن، آنها را به بندهای مجرمین عادی و خطرناک منتقل می کنند و در شرایط طاقت فرسائی قرار می دهند. آنها پس از ماها بلاتکلیفی در دادگاههای چند دقیقه ای به احکام سنگین و تبعید محکوم می شوند. خانواده های آنها از خشونت مامورین وزارت اطلاعات و کسانی که در مراکز قضائی قرار دارند در امان نیستند و مجبورند مدت طولانی را بدون اطلاع از عزیزانشان بسر ببرند و دائم مورد تهدید بازجویان وزارت اطلاعات می باشند. دختران و زنانی که در حال حاضر در شرایط قرون وسطائی در زندان بسر می برند عبارتند از:
خانم روناک صفار زاده و هانا عبدی بیش از یکسال است که در زندان بسر می برند آنها به دلیل فعالیتهای خود برای حقوق برابر دستگیر و ماه ها در سلولهای انفرادی تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفتند و همچنان در زندان بسر می برند.
خانم زهرا اسد پور گرجی ۵۰ ساله و فاطمه جوشن بدلیل دیدار با فرزندش در قرارگاه اشرف اسفند ماه سال جاری دستگیر و چندین هفته در سلولها انفرادی بند ٨ زندان گوهردشت تحت شکنجه های غیرانسانی قرار داشتند. سپس او و فرزندش را به بند ۷ زنان زندان گوهردشت منتقل نمودند او در حال حاضر دچار ناراحتی حاد قلبی است و می بایست تحت عمل جراحی قرار گیرد و لی رضا عارفی از بازجویان وزارت اطلاعات از درمان او ممانعت به عمل می آورد.
خانم شهلا زرین فر ۵۰ ساله زندانی سیاسی دیگری است که که اوایل سال جاری به دلیل دیدار بافرزندش در قرارگاه اشرف دستگیر و به زندان اوین منتقل شد و برای اینکه او را بیشتر تحت فشار قرار دهند به زندان گوهردشت کرج تبعید نمودند.
خانم شهناز کیپور ۴۷ ساله زندانی سیاسی دیگری است که به دلیل هواداری از سازمان مجاهدین خلق دستگیر و در بند ۷ زنان زندان گوهردشت زندانی می باشد. خانم کیپور مدت طولانی را در سلولها انفرادی بند ٨ زندان گوهردشت تحت شکنجه های قرون وسطائی قرار داشت.
خانم حمیده نبوی به صرف اینکه قصد شرکت در مراسم بیستمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی سال ۱٣۶۷ را داشت دستگیر و چندین هفته در سلولهای انفرادی بند ۲۰۹ تحت شکنجه های جسمی و روحی بازجویان وزارت اطلاعات قرار داشت. او در یک دادگاه چند دقیقه ای بدون داشتن وکیل و حق دفاع از خود به یکسال زندان محکوم شد، و به بند زنان زندان اوین منتقل گردید.خانم نبوی هنگام دستگیری با دختر ۵ ساله خود در حال قدم زدن در خیابان بودند که با یورش وحشیانه و غیرانسانی بازجویان وزارت اطلاعات مواجه گردید و در برابر دیدگان بهت زده فرزندش مورد ضرب وشتم قرار گرفت. رویا دختر ۵ ساله او بدلیل شاهد بودن خشونت علیه مادرش مدتها در شوک بسر می برد.
خانم شهناز غلامی مدیر وبلاگ آذر زن و عضو انجمن خبرنگاران زن (رزا) آبان ماه امسال دستگیر و به زندان منتقل گردید.

دانشجویان:
در آخرین برخورد خشونت آمیز علیه دختران دانشجو، خانم مهدیه گلرو دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه علامه در اعتراض به حقوق به یغما رفته خود همراه با سایر دانشجویان اقدام به تحصن نمودند. حراست دانشگاه که مجری دستورات وزارت اطلاعات می باشد در طی شبهای گذشته بارها مورد ضرب و شتم و خشونت مامورین قرار گرفت. و روز دوشنبه یکی از مامورین حراست در حضور سایر دانشجویان او را مورد ضرب وشتم قرار دادند که اثرات آن پس از گذشت چنین ساعت بر جهره ایشان عیان است.
دانشجویان دختر در دانشگاه سهند تبریز، دانشگاه زنجان و سایر دانشگاهها ی کشور مورد هتک حرمت قرار گرفتند و در اعتراض به این عمل غیر انسانی صاحبان قدرت در دانشگاه قربانیان آنها بازداشت شدند و علیه آنها پرونده سازی نمودند.
خشونتهای سیسیتماتیک که توسط عوامل این حکومت در زندانها، دانشگاهها، محیط کار و خیابانها علیه زنان بصورت روزمره بکار برده می شود.
فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران، روز جهانی رفع خشونت علیه زنان را گرامی میدارد و خشونت دولتی که به صورت قانون در آورده شده است و به منزله‍ی آپارتاید جنسی عمل می کند را محکوم می کند.


اطلاعیه گروه کار زنان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
به مناسبت روز جهانی "حذف هر گونه خشونت علیه زنان"
به خشونت علیه زنان "نه" بگویید

۲۵ نوامبر روز جهانی "حذف هر گونه خشونت علیه زنان" است. سازمان ملل متحد به جهت ابعاد گسترده خشونت علیه زنان ۲۵ نوامبر را برای حذف خشونت علیه زنان اعلام کرده است تا در چنین روزی توجه جهانیان به این موضوع پراهمیت جلب شود.
با وجود تلاشهای سازمان ملل متحد، خشونت علیه زنان در سراسر جهان هم چنان در مقیاس وسیعی اعمال می شود. طبق آمار حداقل یک زن از هر ٣ زن در جهان آماج خشونت آشنایان هستند. در نشست پارلمانی اتحادیه اروپا در سال ٢٠٠٢، اولین علت مرگ و معلولیت زنان در محدوده سنی بین ١۴ تا ۴۴ سال، خشونت برعلیه آنان ذکر شده است. و طبق نتایج تحقیقات بانک جهانی در سال ١۹۹۴ در لیست ١٠ فاکتور اصلی تهدید کننده زنان در همین محدوده سنی، تجاوز و خشونت خانگی علیه زنان در رده بالاتری از مبتلا شدن به سرطان، تصادف با اتومبیل و جنگ قرار داشته است.
در کشور ما ایران خشونت علیه زنان ابعاد گسترده تری دارد. در جمهوری اسلامی خشونت و تبعیض علیه زنان پوشش قانونی پیدا کرده است. زنان در ایران تنها با خشونت خانگی ناشی از فقر فرهنگی مردان جامعه مواجه نیستند بلکه قانون خانواده و قانون مجازات اسلامی که در ایران امروز به آن عمل می شود خود منبعی برای اعمال خشونت علیه زنان است.
سنگسار همچنان در قانون مجازات اسلامی وجود دارد. علیرغم اعتراض جهانی باز دادگاه ها حکم سنگسار صادر می کنند. قتل های ناموسی از آنجا که قانون به اشکالی زن را در تملک مرد می بیند همچنان رواج دارد و مردانی که این قتل ها را انجام می دهند اکثرا با بهانه های مختلف مانند ظنین شدن به همسر و یا دختران خود مجازات نمی شوند. حتا در مورد قتل هایی همانند موردی که به قتل های محفلی کرمان موسوم شد، قاتلان به عنوان اجرای امر به معروف و نهی از منکر آزاد می شوند. به طریق اولی قانون نه تنها از زنان در رابطه با خشونت خانگی دفاع نمی کند، بلکه مجوز خشونت علیه زنان را صادر می کند.
چند همسری که به تعبیر خانم لوئیز آربور، کمیسر عالی سابق حقوق بشر، از موارد بارز خشونت علیه زنان محسوب می شود، همچنان از طرف حاکمان ایران تبلیغ می شود و در کشاکش مبارزات زنان برای تغییر قوانینی از این قبیل، این زنان مبارز هستند که به عنوان مجرمان دستگیر و مجازات می شوند.
"صندوق توسعه سازمان ملل برای زنان" (یونیفم) امسال با شعار "به خشونت علیه زنان نه بگویید"، از همه مردم جهان خواسته است که به این معضل جامعه بشری "نه" گفته و علیه آن به مبارزه برخیزند. ما نیز همراه و همگام با فعالان جنبش زنان و حقوق بشر در سرتاسر جهان و در کشورمان خواهان آنیم که به هر گونه آزار جسمی، جنسی و یا روانی بر علیه زنان پایان داده شود.


بیانیه ی کمیته زنان سازمان دانش آموختگان ایرانی
در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان

در جامعه ی ایران هر روزه شاهد خشونت هایی هستیم که به صورت آشکار و پنهان بر علیه زن ایرانی به اشکال گوناگون روا داشته می شود بخشی از این خشونت ریشه در فرهنگ و سنت داشته و بخشی حاصل تداوم تبعیض علیه زنان در ساختار حقوقی ایران می باشد و با توجه به این دو تقسیم بندی کمیته زنان سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی وظیفه خود می داند که دولت را نسبت به تکالیفی که باید در حمایت از حقوق شهروندی نیمی از جمعیت کشور انجام دهد آگاه سازد و به زنان ایرانی نیز بار دیگر این نهیب را می زند که امروزه دیگر شهروند درجه ی دوم نیستند و باید نسبت به حقوق خویش واقف بوده و خود نیز در جهت خشونت زدایی از زندگی خویش با تکیه بر اصل برابری گام نهند.
دولت باید ابتدا به اهمیت و تاثیری که خشونت با تمام ابعاد خویش در زندگی اجتماعی و فردی زنان دارد پی ببرد و پس از آن سعی در ایجاد تغییر در هنجارها و گفتمان رایج و طرز تفکراجتماعی گردد که این تغییرات مستلزم برنامه ریزی و سرمایه گذاری در آموزش هایی است که به طور مستقیم و غیر مستقیم با هدف اصلاحات فرهنگی صورت می گیرد.
از طرفی دیگر با توجه به اینکه قوانین ایران در بیشتر موارد به طور صریح یا ضمنی خشونت علیه زنان را تجویز می کند دولت باید تدبیری بیندیشد تا هرچه زودتر فرصت های لازم برای اصلاح قوانین ایجاد گردد این نکته نیز حائز اهمیت است که گاهی آنچه سبب خشونت علیه زنان می گردد قرائتی از سنت های دینی است که توسط گروه هایی که همچنان سعی در پاسداری از سنت گرایی کهن دارند،صورت می گیرد ولی با توجه به آنکه جامعه ی ایران امروز جامعه ای ایستا و راکد نیست ما نیازمند نظریه هایی مبتنی بر فهم امروزی از دین هستیم که با توجه به دو عنصر زمان و مکان و با تکیه بر فقه پویا برداشت های نوین از دین را در دستور کار خود قرار دهد و ما را به سوی افقی عاری از خشونت علیه زنان در قوانین و در جامعه رهنمون سازد.